Παιδί μου μη χτυπάς...ΠΡΩΤΟΣ! (Και πότε είναι θεμιτό να "μαρτυράμε" τους άλλους!)

Σκηνικό πρώτο:
Πριν ακόμα κάνω παιδιά,έλεγε μια μέρα η γιαγιά του άντρα μου για το θείο του,πώς γύριζε κλαμένος κάθε τόσο από το σχολείο επειδή τις έτρωγε από τα άλλα παιδιά.Και γυρίζει και της λέει "Βέβαια,αφού εσύ μου είχες πει να μη χτυπάω ποτέ τα άλλα παιδιά"...Με είχε προβληματίσει πάρα πολύ αυτή η κουβέντα.

Σκηνικό δεύτερο:
Τις προάλλες παίζει ο γιος μου με ένα φιλαράκο του,όπου έχει στήσει στη σειρά μια στρατιά παιδάκια playmobile τα οποία με πληροφορεί ότι "κάνουν κακά τους" πάνω σε ένα παιδάκι που βρίσκεται να κοιτάει από την αντίθετη κατεύθυνση.Ακούω κάποια στιγμή το γιο μου να λέει "ναι,αλλά εγώ το λυπάμαι το παιδάκι."(Καλά ο δικός μου είναι το άλλο άκρο, λυπάται και τα angry birds!!!)
Βρίσκω λοιπόν πάτημα και το βράδυ αρχίζω να του λέω.Αυτό με τα παιδάκια ήταν ένα παιχνίδι και ο φιλαράκος σου το έκανε για πλάκα πάνω στο παιχνίδι.Είναι καλό παιδί και δεν το εννούσε κτλ...Αύριο μεθαύριο όμως,μπορεί να συναντήσεις και παιδάκια που μπορεί να φερθούν άσχημα σε εσένα,ή παρουσία σου σε κάποιο άλλο παιδί.Και αρχίζω να του εξηγώ πως και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να αντιδράσει, να το πει σε κάποιον μεγάλο κτλ...Και μου απαντάει:"Ναι,αλλά η κυρία μάς έχει πει να μη μαρτυράμε τους άλλους"!

Μμμμμμμ...
Τελικά θέλει πολύ σκέψη το τί λες στα παιδιά...

Πώς έχω χειριστεί εγώ τις καταστάσεις:

Οταν ξεκίνησε παιδικό σταθμό,μου λέει μια μέρα στα μέσα της χρονιάς η δασκάλα ότι τον έβαλε τιμωρία,γιατί δάγκωσε ένα παιδί.Μου έκανε φοβερή εντύπωση,γιατί είχε δαγκώσει ένα παιδί,το οποίο ήταν γνωστό ότι χτυπάει/δαγκώνει και όπου 2-3 φορές μου είχε γυρίσει σε χέρια και σε πόδια με..."ρολόγια" απ' το συγκεκριμένο.Επίσης εκτός του ότι γενικά δε μου φαινόταν του χαρακτήρα του να κάνει κάτι τέτοιο πρώτος,ακόμα και όταν πάλευε με τον πατέρα του,το δάγκωμα δεν ήταν μέσα στη λίστα επίθεσης.Δεν είπα κάτι όμως.Τον ρώτησα τί είχε γίνει και δε μου έλεγε.Τελικά το βράδυ είπε στην ξαδέλφη του ότι το δάγκωσε γιατί τον είχε δαγκώσει πρώτος ο άλλος.Και γιατί δεν το είπες στη δασκάλα,τον ρώτησα.
Επειτα του εξήγησα ότι δεν ήταν λάθος αυτό που έκανε.Του εξήγησα:
Ποτέ δε θα χτυπάς...πρώτος!Αν κάποιο παιδί σε χτυπήσει, θα του πεις να σταματήσει.Αν το ξανακάνει,θα το πείς στη δασκάλα.Αν συνεχίσει,θα ανταποδώσεις.Θεώρησα απαραίτητο να καταλάβει ότι όταν έχουμε εξαντλήσει κάθε άλλη δίοδο,είναι απολύτως θεμιτό να ανταποδίδουμε!
Το ίδιο τους έλεγε και η δασκάλα.Για ένα δυο παιδάκια που χτυπούσαν κατ' εξακολούθηση,έλεγε στα άλλα παιδιά μπροστά τους "να ανταποδώσουν για να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν πονάει".

Οσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση του εξήγησα όσο μπορούσα,αλλά επειδή σε αυτή την ηλικία ότι λέει η δασκάλα είναι ΝΟΜΟΣ, θα το συζητήσω και μαζί της, να τους διευκρινίσει πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να μαρτυράνε...