Οταν φτιάχναμε το σπίτι,στεναχωρήθηκα πολύ που έπρεπε να αντικαταστήσουμε τα παλιά ξύλινα πατζούρια.
Ετσι άρχισα να ψάχνω ιδέες πώς θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο για ενθύμιο.
Η ιδέα του παραβάν πάντα μου άρεσε,αλλά δεν υπάρχει ιδιαίτερος χώρος για κάτι τέτοιο,έτσι ενθουσιάστηκα όταν βρήκα το παρακάτω:
Ετσι άρχισα να ψάχνω ιδέες πώς θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο για ενθύμιο.
Η ιδέα του παραβάν πάντα μου άρεσε,αλλά δεν υπάρχει ιδιαίτερος χώρος για κάτι τέτοιο,έτσι ενθουσιάστηκα όταν βρήκα το παρακάτω:
Πατζούρια στη θέση συρόμενης πόρτας.
Πρότεινα την ιδέα,ο αρχιμάστορας έδωσε το πράσινο φως και μαζί με το δεξί του χέρι...
έφτιαξαν αυτό!
Ευτυχώς που δεν τα αποχωρίστηκες τέτοια θαύματα!!!! Γιατί θαύματα μπορείς μόνο να δημιουργήσεις με τέτοια αντικείμενα και ένα από αυτά είναι αυτό που έφτιαξες με τον καλύτερο τρόπο!! (και του πάει πολύ)!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδέα:Αν έχεις κι άλλο παντζούρι, απλά ακούμπησε το σε έναν τοίχο και στόλισέτο με φωτογραφίες σας!!
Ωστόσο, δεν μπορώ να μην αναφέρω την υπέροχη γωνιά που θυμίζει σπίτι σε νησί!!! Το ράφι-καραβάκι, τα γαλάζια κάγκελα και τα έξυπνα κίτρινα ραφάκια συνθέτουν ένα υπέροχο νοσταλγικό σκηνικό!!!
Να είσαι καλά και να έχεις πάντα τέτοιες όμορφες ιδέες!! :))
Καλημέρα και καλό μήνα εύχομαι!!
Φιλάκια!
Σ' ευχαριστώ πολύ!Οσο για τα...κίτρινα ραφάκια,είναι η κλασική σε χρώμα ξύλου ραφιέρα του ΙΚΕΑ,αλλά τί τέλεια ιδέα!Με έβαλες σε σκέψεις τώρα!!!Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι επάνω έχω ακροκέραμα και μπορεί να μην ταιριάζουν.
ΔιαγραφήΌπως έγραψα ήδη στην ανάρτησή σου περί αρακά, λάτρεψα τα παντζούρια σου σε χρήση πόρτας. Και τώρα που διάβασα πως αποτελούσαν κομμάτι του σπιτιού, τα εκτιμώ ακόμα περισσότερο. Είναι τέτοια αντικείμενα και πινελιές που δίνουν προσωπικότητα στον χώρο, πόσο μάλιστα όταν έχουν τόση ιστορία επάνω τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να τα εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο,έχω να σου πω,πως όταν έχτιζε ο παππούς το σπίτι τη δεκαετία του '50,τα πήρε ήδη χρησιμοποιημένα,γιατί τα ήθελε "ψημένα" επειδή το σπίτι είναι κοντά στη θάλασσα.Μάλλον θα κοντεύουν 100 ετών όπου να ναι...
ΔιαγραφήΚαταπληκτική ιδέα! Πολύτιμα τα παλιά κομμάτια των σπιτιών, αλλά και των αναμνήσεων μας! Καλώς σε βρήκα και καλή Μεγάλη Εβδομάδα και φυσικά καλό Πάσχα :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Είμαι η "αντιρρησίας" περί Ευρώπης, άρτι αφιχθείσα από το blog της Μαρίας, και σου έχω απαντήσει ήδη εκεί, για τις "ενστάσεις" μου.
Καλώς ήρθες στη γωνίτσα μου.Καταλαβαίνω τις ενστάσεις σου,κάθε τί δεν έχει μόνο θετική πλευρά.Κράτα το αισιόδοξο μήνυμα όσων αναρτήσεων σου ταιριάζουν,π.χ.τις όμορφες εικόνες όπως αυτές της Μαρίας,γιατί φυσικά το θέμα είναι ανοιχτό και η καθεμιά μας το αγγίζει όπως θέλει
ΔιαγραφήΑ και καλό Πάσχα!
Διαγραφή