Πόσα λίγα χρειάζονται για να προσφέρεις σε αυτόν τον ταλαίπωρο λαό σου μια αξέχαστη μέρα...

Το έχω ξαναγράψει και παλαιότερα.Ημουν από τους τυχερούς,τυχερούς,τυχερούς... που έζησα την Αθήνα όταν βίωσε τη Μ-Α-Γ-Ε-Ι-Α των Ολυμπιακών.Το έζησα εκ των έσω,ως εθελόντρια στις τελετές Εναρξης και Λήξης,αλλά και ως...τουρίστρια στους κατάμεστους δρόμους.Πέρα από κάθε αντίρρηση για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε,τι νόημα έχουν,τι συμφέροντα παίχτηκαν,το αδιαμφισβήτιτο παραμένει ένα.Η μάλλον δύο.Τα έργα υποδομής που είδε η χώρα ( με όποιο κόστος) δεν θα τα' χαν δει ούτε τα δισέγγονά μας και...
Η Αθήνα εκείνες τις μέρες ήταν μαγική...
Θυμάμαι λοιπόν να περπατάμε με τον τότε φίλο μου,πλέον άντρα μου, σε όλους αυτούς τους μεγαλοπρεπείς χώρους,στο Ελληνικό,στο Δέλτα του Φαλήρου και αλλού και να κάνουμε όνειρα για μελλοντικές βόλτες με το ποδήλατο,για πικ νικ και αργότερα καροτσάδες με τα παιδιά μας...Οκ όπως είπα όνειρο ήταν,μετά ξυπνήσαμε.

Σήμερα...ούτε 15 χρόνια μετά βρε και αφού πρώτα έπρεπε να ιδιωτικοποιηθεί,δειλά δειλά καθώς συνήθως αποφεύγουμε τέτοιου είδους πολυκοσμικές εκδηλώσεις,πήγαμε στον Ιππόδρομο Αθηνών,όπου αν δεν κάνω λάθος πρώτη φορά χρησιμοποιείται για κάποιο γεγονός ανοιχτό για το κοινό,πέρα από ιππικούς αγώνες.Ψέμματα,μια φορά είχα τρέξει και σε έναν τοπικό εορταστικό αγώνα δρόμου μέσα στο χώρο,αλλά σε καμία περίπτωση δεν το λες γεγονός για να χαρεί ο λαός τις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει ο χώρος των 1110 (!) στρεμμάτων.Κάποτε είχαμε και το θράσος να σκεφτούμε ότι, έστω,θα μπορούσαμε να πάμε στο τεράστιο πάρκινγκ για πατίνια.Μμμμμμμ

Περάσαμε εκπληκτικά!
Για τα παιδιά υπήρχαν πολλές δραστηριότητες.Mοιράστηκαν 500 μονόχρωμοι αετοί σε σχήμα πεταλούδας όπου τα παιδιά τους ζωγράφιζαν.Ηταν μια σταλίτσα και αν τους έβλεπες πόσο ψηλά έφταναν δεν το πίστευες!Επίσης κανείς μπορούσε να νοικιάσει ή ν' αγοράσει διάφορους περίεργους χαρταετούς.
Υπήρχan φουσκωτά,κάτι τεράστιες φουσκωτές μπάλες που τις έπρωχναν τα παιδιά πέρα δώθε, μια πίστα όπου τα μικρά δανείζονταν ποδήλατα και έκαναν μια διαδρομή μετ'  εμποδίων,μια πίστα με ηλεκτρικά ποδήλατα για δοκιμή,μερικά άλογα όπου τα πιτσιρίκια έκαναν βόλτα και από τα μεγάφωνα έπαιζε μουσική,όπου μέσα σε όλη αυτή την ευφορία που επικρατούσε με έκανε να θέλω να κινηθώ στο ρυθμό της.Είχε κάποιες καντίνες όπου εκτός από το φαγητό που μπορούσε κανείς να αγοράσει έδιναν και δωρεάν,δεν ξέρω ακριβώς τι,δε πήγαμε από εκεί.Κάποιοι είχαν προνοήσει και έκαναν πικ νικ με τα καλούδια τους.Αν ήξερα πόσο ωραία θα είναι θα το είχα κάνει κι εγώ.

Στο σημείο που ήμασταν εμείς υπήρχαν στημένες διάφορες ανεμοδούρες με υπέροχα χρώματα και σχήματα,μάγισσες,ψάρια,ανεμόμυλοι, όπου στριφογύριζαν κι αυτές χαρούμενες.

Αυτός ο αετός έκανε διαρκώς κύκλους στον ουρανό, με τις 2 του ουρές να ακολουθούν την πορεία του

Αυτές οι γιγάντιες "απόχες" γύριζαν και γύρω γύρω σαν ανεμοδούρες

Ιπτάμενο χταπόδι και ιπτάμενο καλαμάρι.Μπορούσες να χαζεύεις για ώρες τα τεράστια πλοκάμια να ανεμίζουν νωχελικά...

Εμείς αργήσαμε λίγο να πάμε και δεν προλάβαμε να πάρουμε πεταλουδαετό,αλλά απασχοληθήκαμε αρκετή ώρα,άλλοι παλεύοντας να σηκώσουν τον νυχτεριδαετό μας,άλλοι να τον πατούν και να τον σπάνε,άλλοι να παλεύουν να τον επισκευάσουν και άλλοι να τραβούν φωτογραφίες.Αφήνω στη φαντασία σου ποιο ρόλο ανέλαβε το κάθε μέλος του μικρού Παιζικού μας.

Ούτε στο χώρο καταφέραμε να κινηθούμε πολύ,οπότε ίσως είχε και άλλες εκδηλώσεις που δεν πήρα είδηση, γιατί  είχαμε να κυνηγάμε το Κοντό Κόκκινο Μπουφάν όπου παρέα με τον φίλο του το Κοντό Γκρι Μπουφάν έτρεχαν πέρα δώθε και φοβόμασταν μη τα χάσουμε μέσα στον κόσμο.

Παρ' όλα αυτά και μόνο να σήκωνε κανείς τα μάτια του σ αυτόν τον γκρίζο ουρανό,που δυστυχώς αδίκησε πολύ τις φωτογραφίες που βγάλαμε και να χάζευε αυτή την πλημμύρα πολύχρωμων αετών σε σχήματα και ΜΕΓΕΘΗ που δεν είχαμε ξαναδεί, να ανεμίζουν νωχελικά τις ουρές τους και τα πλοκάμια τους,ήταν πραγματικά ψυχοθεραπευτικό.


Και σ' έκανε να σκέφτεσαι με ένα μικρό παράπονο...

Πόσα λίγα χρειάζονται για να προσφέρεις σε αυτόν τον ταλαίπωρο λαό σου μια αξέχαστη μέρα...

Ας μαζέψουμε 6.000 ευρώ για να περπατήσει η 11χρονη Μαρία

Το αρχικό άρθρο είναι γραμμένο από τη Χριστίνα του e-mama.gr μετά από συνεργασία με την Στρατούλα του lolmoms.gr, η οποία γνωρίζει προσωπικά την οικογένεια.Σε μια προσπάθεια να μαζευτούν τα απαραίτητα χρήματα,συμμετέχουμε αρκετοί bloggers αναδημοσιεύοντας το κείμενο:
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η αλήθεια είναι ότι δε συνηθίζουμε να κάνουμε έκκληση για οικονομική βοήθεια, όχι επειδή δε νιώθουμε την ανάγκη να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, αλλά επειδή δεν είναι εύκολο να διασταυρώσει κανείς αν μια ανάγκη είναι πραγματική ή αν πρόκειται απλά για μια ακόμα απάτη, από τις πολλές που έχουν κατακλύσει τα τελευταία χρόνια το διαδίκτυο. Θα θυμάστε βέβαια την περίπτωση του ανύπαρκτου μικρού Νικολάκη που ξεσκεπάσαμε με τη βοήθεια των Ελληνικών Hoaxes.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι για να βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στη θέση να σας καλέσουμε να βοηθήσετε τη Μαρία, είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι η ανάγκη υπάρχει και είναι επιτακτική.

Η Μαρία είναι 11 χρονών και είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο από μωρό. Στην ηλικία των 6 μηνών χτυπήθηκε από μια επιθετική μορφή λευχαιμίας κι ενώ οι γιατροί της έδιναν μόνο 2-3 μήνες ζωής, η μικρή μαχήτρια κατάφερε να τους διαψεύσει όλους και να ζήσει. Ωστόσο ως αποτέλεσμα των θεραπειών που έκανε, το παιδί υποφέρει έκτοτε από οστεοπόρωση και νευρολογικά προβλήματα, τα οποία της έχουν στερήσει την κινητικότητά της.
Υπάρχει ελπίδα για τη Μαρία;

Ναι υπάρχει! Η Μαρία μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργείο και να ξεκινήσει να περπατάει. Το εν λόγω χειρουργείο κοστίζει 50.000 ευρώ και μέχρι στιγμής ο μόνος τρόπος για να χειρουργηθεί το παιδί ήταν να μεταβεί στο εξωτερικό. Τα έξοδα αυτής της επέμβασης ωστόσο είναι απαγορευτικά για την οικογένεια της Μαρίας.

Επειδή όμως κάποιες φορές η ζωή αποφασίζει να φερθεί μεγαλόψυχα, στο δρόμο της οικογένειας βρέθηκε ο Έλληνας Ορθοπεδικός Χειρουργός Βασίλης Καϊλής, ο οποίος εξειδικεύεται στον παιδο-ορθοπεδική χειρουργική και τραυματολογία και ο οποίος ανέλαβε να φέρει εις πέρας το δύσκολο χειρουργείο. Σε συνεργασία με το ΙΑΣΩ, όπου και πρόκειται να πραγματοποιηθεί η επέμβαση, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 23 Μαρτίου, ο γιατρός κατάφερε να συμπιέσει το κόστος της επέμβασης, η οποία καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ, αλλά όχι εξολοκλήρου.

Η οικογένεια πρέπει να πληρώσει 6.000 ευρώ για το ποσοστό της δικής της συμμετοχής. Ωστόσο αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν, καθώς αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι μια τέτοια τεράστια περιπέτεια υγείας έχει λυγίσει οικονομικά την οικογένεια του μικρού κοριτσιού.

Η επέμβαση στην οποία πρόκειται να υποβληθεί η 11χρονη Μαρία στα κάτω άκρα της, είναι εξαιρετικά περίπλοκη και αναμένεται να διαρκέσει 7 ώρες. Ο Έλληνας γιατρός θα πλαισιωθεί από μια εξειδικευμένη επιστημονική ομάδα, ενώ θα χρησιμοποιήσει ιατρικά ορθοπεδικά εργαλεία αιχμής.

Η μητέρα της Μαρίας, η Ευαγγελία (Λίτσα) Δεληθεοδώρου είπε στα nealesvou.gr «Απευθύνθηκα στο μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο και τον ενημέρωσα για το πρόβλημά μας, είπε όμως ότι δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Τον καταλαβαίνουμε, είναι δύσκολες αυτές οι εποχές για όλους. Έχουμε κάνει μια έκκληση για βοήθεια μέσω των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των Σχολείων που με προθυμία δέχτηκαν να συμπαρασταθούν, όπως επίσης και ο Εμπορικός Σύλλογος Μυτιλήνης, ο πρόεδρος του οποίου Παναγιώτης Παπαρίσβας χωρίς δεύτερη σκέψη, μας απάντησε ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν».

Τα τηλέφωνα της οικογένειας για όποιον θέλει να επικοινωνήσει είναι

22510 28212

και

6996923642

Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να βοηθήσουμε να συγκεντρωθεί το ποσό των 6.000 ευρώ, που μπορεί για την οικογένεια να είναι μεγάλο, για όλους εμάς όμως είναι μικρό.

Καταθέτουμε χρήματα στο λογαριασμό:

EUROBANK

Αριθμός λογαριασμού 00260044400200761310 και IBAN GR3402600440000400200761310

στο όνομα ΔΕΛΗΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Αιτιολογία Μαρία- Ταξιαρχούλα Μιχαήλ

Πανεύκολο και Υγιεινό Spread Κακάο

Τα βοηθητικά γεύματα,βλ. δεκατιανό-απογευματινό,είναι τα χειρότερά μου...Με δυσκολεύει πολύ να κρατήσω το επίπεδο διατροφής που επιθυμώ για τα παιδιά μου.

Τα παλιά τα χρόνια από τη στιγμή που τα  παιδιά δεν αγόραζαν έτοιμη τυρόπιτα από την καντίνα,συνοδευόμενη με καραμελίτσα βουτύρου αντί για ρέστα(τι θυμήθηκα τώρα!),αλλά είχαν το ταπεράκι από το σπίτι με το σαντουιτσάκι τους,οι μαμάδες είχαν τη συνείδησή τους ήσυχη,ότι τα θρέφουν υγιεινά.Τώρα τι να πρωτοπιάσω...Τα αλλαντικά,το τυρί-σκόνη ή το ψωμί,όπως το αναλύει και πολύ ωραία η πολυαγαπημένη μας παιδίατρος...
Και καλά το καλοκαίρι,έχεις κάποια ποικιλία φρούτων,κάνεις έναν ωραίο χυμό,μια φρουτοσαλάτα,έχει και ζέστη oπότε δεν πεινάνε και πολύ τα παιδιά.(Για όσους γνωρίζουν τα παιδιά μου και κάπου εδώ γελάνε,αναφέρομαι στα παιδιά των άλλων).Το χειμώνα όμως τι κάνεις;

Τις τελευταίες μέρες έχω ενθουσιαστεί με τη νέα μου ανακάλυψη.Ο μεγάλος μου και η μαμά μου μοιράστηκαν τον ενθουσιασμό μου.Το μικρό δεν το έχω κερδίσει ακόμα,αλλά αυτό έχω παρατηρήσει ότι όπου προσθέτω κακάο,μου το σνομπάρει μετά.Και στην κρέμα μπανάνα-αβοκάντο που τρελένεται,όταν είχα προσθέσει κακάο το έφαγα μόνη μου.Δεν καθυστερώ άλλο,την μοιράζομαι μαζί σου: 

Spread κακάο με βάση το ρεβύθι.

Στο Μulti χτυπάμε:

2 κούπες ρεβύθια βρασμένα
5-6 κουταλιές της σούπας κακάο χωρίς ζάχαρη
4-5 κουταλιές της σούπας Maple Sirup.Φαντάτομαι και με μέλι γίνεται,αλλά αγαπώ την ιδιαίτερη γεύση του Maple.Και σκοπεύω να δοκιμάσω α) με πετιμέζι β) με συκόμελο.Η ποσότητα εξαρτάται από το πόσο γλυκό το θέλεις.
1 κουτάκι σκόνη βανίλιας.
Μια πρέζα αλάτι
Στη συνέχεια προσθέτεις λίγο,λίγο νερό μέχρι να αποκτήσει την υφή που θες.

Τέλειο και για όσες στεναχωριούνται που τα παιδιά τους δεν τρώνε όσπρια.Τα ρεβύθια δεν "ακούγονται" καθόλου!

Διατηρείται για καιρό στο ψυγείο.Για ευνόητους λόγους,δεεν έχω ανακαλύψει για πόσο καιρό...

Εμείς μέχρι τώρα το έχουμε φάει πάνω σε μήλα,ειδικά με τα κόκκινα-γιαμ!,με αχλάδια,με μπανάνες,με αβοκάντο.Του γιου μου του το έβαλα για το σχολείο με καρότα και ξετρελάθηκε.Κανένα Σαββατοκύριακο θα το δοκιμάσουμε και μέσα σε κρεπούλα.Φυσικά μπαίνει και πάνω στο ψωμί.Οπουδήποτε θα έβαζες κάτι του τύπου Μερέντα,ταιριάζει.

Y.Γ.
Να τονίσω ότι έχει τεράστια σημασία στο τελικό γευστικό αποτέλεσμα η ποιότητα του κακάο που χρησιμοποιείς,γιατί στην ουσία αυτό δίνει όλη τη γεύση.Το ξανάκανα με ένα ψιλοαδιάφορο κακάο και δε βγήκε τόσο καλό.