Οδηγίες για κατασκευή στολής Tansformer

Αυτή την ανάρτηση τη χρωστάω από πρόπερσι.Επειδή λοιπόν μου ζητήθηκε, ορίστε πως φτιάξαμε τη στολή Transformer.

Αρχικά να δηλώσω ότι είχε πολύύύύύ δουλειά...

Θέλω να πω,το βλέπεις ότι είχε πολύ δουλειά...

αλλά δε διανοείσαι πόση πολλή δουλειά...

Μιλάμε για εργατοώρες.

Αλλά ήταν οικογενειακή υπόθεση και το διασκεδάσαμε.

(that is όταν δε βλασφημούσαμε για τις ιδέες που κατεβάζει το κεφάλι μου...)

Τώρα πως τη φτιάξαμε...

1. Βρήκαμε μεγάλες κούτες και τους δώσαμε το σχήμα που θέλαμε κόβοντας και κολλώντας με πιστόλι σιλικόνης.Στην αρχή δώσαμε τη μορφή ενός ολοκληρωμένου αυτοκινήτου.
2. Κοψαμε το αυτοκίνητο στα κατάλληλα σημεία,ώστε να μπορεί να μετατραπεί σε ρομπότ.
3. Εντυσα όλο το αυτοκίνητο με λωρίδες εφημερίδας και αλευρόκολλα για να γίνει γερό.Η πιο βαρετή,βρώμικη και πολύωρη δουλειά,καθώς γίνονται όλα χάλια με την αλευρόκολλα και  πρέπει να περιμένεις να στεγνώσει το κάθε στρώμα για να βάλεις το επόμενο.Ευτυχώς δεν είχε πολύ κρύο και το έκανα στο μπαλκόνι.Κάτω είχα στρώσει ένα πλαστικό τραπεζομάντηλο από παιδικό πάρτυ που μετά απλά το πέταξα.Οπως έχω γράψει και παλαιότερα αυτά τα τραπεζομάντηλα έχουν πολλές πρακτικές χρήσεις.
   
4. Για συνδεσμολογία των κομματιών χρησιμοποιήσαμε τα υλικά από αυτό το παιχνίδι,αλλά στο καπό που ήταν βαρύ βάλαμε μεντεσέδες.
   
5. Στα κομμάτια που τα φορούσε στα χέρια στερεώσαμε λάχτιχα.
6. Για να το φοράει στερεώσαμε υμάντες σαν τιράντες και για να μην τον κόβουν έβαλα τα προστατευτικά από το καρότσι του μικρού.
7. Οι ρόδες ήταν πιάτα,που όπως βλέπεις δεν ήταν πολύ πετυχημένες.Επρεπε να πάρουμε μικρότερα,αλλά όταν το πήραμε είδηση τα είχαμε ήδη βάψει και βαρεθήκαμε.
8. Το βάψαμε με σπρέι,χρησιμοποιόντας χαρτοταινία για να κάνουμε τις μαύρες λωρίδες.
9. Το διακοσμήσαμε με χαρτιά χειροτεχνίας.
   
10. Για τη μπλούζα:Ξεπατικώσα το σήμα και έφτιαξα ένα στένσιλ από χαρτί κόβοντάς το.Εβαψα μια λευκή μπλούζα με σπρέι.
11. Λοιπά αξεσουάρ:Επιγονατίδες και  επιαγκωνίδες που τις έχουμε για τα πατίνια.Μάσκα από γνωστό παιχνιδάδικο.(Ηταν starwars γιατί εκείνη τη χρονιά δεν ήταν της μόδας τα transformer).Nerf νεροπίστολο. 
    
    Εννοείται πως μετά από όλα αυτά,τραβάς και το αντίστοιχο βίνετο,με την ανάλογη μουσική υπόκρουση!

 Και για μικρά ταρζανάκια,ιδέα για εύκολη στολή με την αντίστοιχη φωτογράφιση εδώ.


Κάθε φορά που τελειώνω ένα τέτοιο πρότζεκτ λέω ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
Λίγες εβδομάδες μετά,ξεκίνησα τις προετοιμασίες για το Πειρατικό Πάρτυ...

ΠΡΙΝ ΣΒΗΣΕΙ ΤΟ ΦΩΣ

Θέλω εδώ και μέρες να κάνω ποδαρικό στο μπλογκάκι μου,αλλά τα δάχτυλά μου έχουν σκουριάσει και οι λέξεις δε μου βγαίνουν τόσο εύκολα .Το ότι είμαι ακόμα με αυτό το μπακατελάκι netbook-άκι για να γράφω,επίσης δε βοηθάει.Αλλά αν θέλω να είμαι ειλικρινής,πρέπει να παραδεχτώ ότι τα δάχτυλά μου δεν έχουν διάθεση να γράψουν γιατί...ξενοκινούνται.

Εδώ και κάποιους μήνες ξεκίνησα νέο βιολάκι,μόνο που δεν είναι βιολάκι αλλά κιθαρίτσα.Ετσι τον όποιο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου τον διαθέτω για να κάνω εξάσκηση και είναι η νέα ψυχοθεραπεία μου.Ως καλλιτεχνική φύση πάντα χρειάζομαι μια διέξοδο,αλλιώς την "ψιλοακούω",όπως πέρυσι,με αποτέλεσμα να με ακούνε μετά και όλοι οι γύρω μου…και 10 οικοδομικά τετράγωνα παραπέρα…

Χμμμμ τελικά δεν ήθελα πολύ για να ξεφύγω από το θέμα.

Λοιπόοοον μπήκα για ποδαρικό με μια αναρτησούλα για μια ιδέα που ίσως σου αρέσει και θες να την εφαρμόσεις κι εσύ με  το παιδάκι σου ή μόνος/η για food for thought και θετικές σκέψεις για έναν πιο ήρεμο ύπνο.

Από την αρχή του χρόνου με το μεγάλο μου γιο έχουμε μια αγαπημένη ιεροτελεστία προτού πάει για ύπνο,εκτός από το καθιερωμένο διάβασμα βιβλίου.Το είχα σκεφτεί από πέρυσι να το κάνουμε,αλλά μου άρεσε η ιδέα να γίνει στην αρχή της χρονιάς κι έτσι μάζευα «υλικό» κι έκανα υπομονή.

Κάθε βράδυ λοιπόν πριν τον ύπνο,διαβάζουμε κι από ένα απόφθεγμα.Ξέρεις του τύπου «Αν κάποια γυναίκα μιλάει και κανείς δεν την ακούει,τότε το όνομά της κατά πάσα πιθανότητα είναι Μαμά.».Εντάξει αυτό δεν το λες απόφθεγμα,αλλά το βρήκα και καθώς έχει μεγάλο βάθος ...και πλάτος μη σου πω… το φυλάω να το πετάξω σε καίρια φάση!

Όχι,συνήθως είναι παρακινητικές,θετικές προτασούλες που μας βάζουν να σκεφτούμε.Εχω βρει κάμποσα του Einstein με ιδιαίτερα αγαπημένα το

«Μέινε μακριά από αρνητικούς ανθρώπους,έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση»

και τη σημασία που δίνει στη φαντασία με τα

«Το πραγματικό δείγμα της ευφυίας δεν είναι η γνώση,αλλά η φαντασία»

«Η λογική θα σε πάει από το Α στο Β,αλλά η φαντασία θα σε πάει παντού»

Κάθε βράδυ λοιπόν πριν τον ύπνο διαβάζουμε κι από ένα.Του το μεταφράζω,γιατί συνήθως αυτά που βρίσκω είναι στα αγγλικά και η συμφωνία είναι ότι θα το σκεφτεί και το επόμενο βράδυ,πριν το επόμενο θα συζητάμε,τι σημαίνει.Πρώτα πρέπει να μου πει εκείνος τι κατάλαβε.Σχεδόν πάντα μου λέει αμέσως ότι το κατάλαβε και θέλει να μου πει τι σημαίνει.Στην αρχή τον ξεκίνησα με εύκολα όπως «Όταν αγαπάς αυτά που έχεις,τότε έχεις ό,τι χρειάζεσαι».Τις τελευταίες μέρες μπήκα σε κάποια πιο βαθυστόχαστα και προχθές με εντυπωσίασε με την ανάλυση που μου έκανε για το «Με το να είσαι ο εαυτός σου,προσθέτεις κάτι υπέροχο στον κόσμο,που δεν υπήρχε πρωτύτερα».

Χθες είχαμε ένα δύσκολο.

«Το διαμάντι είναι ένα κομμάτι άνθρακα που τα κατάφερε πολύ καλά υπό πίεση»

Ολη αυτή η διαδικασία μου αρέσει πολύ γιατί καταρχάς μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε χαλαρά για κάτι εκτός του σχολείου και της καθημερινότητας.Επίσης με το να μιλάμε για δύσκολες έννοιες και να τις αναλύουμε μαζί βλέπω πόσο σημαντικός αισθάνεται.Είμαστε ίσοι και συζητάμε για σημαντικά πράγματα αφήνοντας απ’ έξω τον μικρό(σημαντικό κι αυτό!)

Αλλά μας δίνεται το έναυσμα να μιλήσουμε παράλληλα και για άλλα θέματα.Για παράδειγμα σε αυτό με το διαμάντι η συζήτηση περιέλαβε τόσους διαφορετικούς κλάδους.Καταρχάς του εξήγησα τι σημαίνει  λέω κάτι "μεταφορικά".Μιλήσαμε για τα τρένα Καρβουνιάρηδες,καθώς δεν ήξερε τι ακριβώς είναι το κάρβουνο,είπαμε γιατί ενώ έχει μεγάλη αξία ο χρυσός στην ουσία δεν είναι τόσο ζωτικής σημασίας όπως άλλα ευτελή μεταλλεύματα με τα οποία μπορούμε όμως να φτιάξουμε εργαλεία,του εξήγησα πως τα διαμάντια είναι τόσο σκληρά που μπορούν να κόψουν γυαλί και φυσικά προσπαθώντας να του εξηγήσω τι αξία έχει δώσει ο άνθρωπος στα διαμάντια του είπα για τα τραγούδια “Diamonds are forever”  και “Diamonds are a girls best friend”.Μένει να τ' ακούσουμε κιόλας.

Σήμερα το πρόγραμμα έχει το «Είναι αποδεκτό να φοβάσαι.Σημαίνει ότι πρόκειται να κάνεις κάτι πολύ πολύ γενναίο»

Γενικά και οι δυο μας απολαμβάνουμε πολύ τη διαδικασία.Κάθε ένα που αναλύουμε το κολλάμε σε ένα τετράδιο με στόχο στο τέλος του χρόνου να έχουμε μιλήσει για 365 αποφθέγματα.Οσο μεγαλώνει σκοπεύω να ανατρέχουμε ξανά και να τα συζητάμε με μεγαλύτερη ωριμότητα.
Σκέφτομαι ότι ίσως το κρατήσει και το ξεφυλλίζει που και που όταν μεγαλώσει και θυμάται κάτι βράδια με ημίφως,παρέα με τη μαμά,να συζητά για τα πιο σημαντικά αυτού του κόσμου.

Και για να κλείσω με ένα θετικό μήνυμα και για το νέο χρόνο:

«Όλα θα πάνε καλά στο τέλος…

αν δεν είναι καλά,

τότε δεν είναι το τέλος»

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!