ΤΟ ΠΑΙΖΙΚΟ: Ιουνίου 2015

ΚΛΗΔΟΝΑΣ 2015:Στον Αγιο Σπυρίδωνα ένα δειλινό...

Τελείωσε ο μεγάλος το σχολείο και δεν προλαβαίνω όχι να γράψω,ούτε να σκεφτώ η δόλια μάνα!
Για τη χθεσινή βραδιά όμως δε γινόταν να μη σου γράψω...

Καλοκαιράκι πλέον,με όμορφες βραδιές και χθες βράδυ το ξενυχτήσαμε οικογενειακώς στην καθιερωμένη γιορτή του Κλήδονα,που οργάνωσαν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά με μεγάλη επιτυχία οι "Περιπατητές".

Την εκκίνηση έδωσε το άναμμα της φωτιάς,με το Μητροπάνο να μας τραγουδάει απ΄το μεγάφωνο

"ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές,

του Αη Γιάννη αχ πόσα ξέρεις και μου λες...."

καθώς και το άσμα της εκδήλωσης

"Στον Αγιο Σπυρίδωνα ένα δειλινό..."

με τη φωνή της Μοσχολιού.

Μετά όσοι από τους παρευρισκόμενους ήθελαν,έριξαν ένα προσωπικό αντικείμενο σ' ένα πήλινο δοχείο.Οι μικροί βοηθοί τα διάλεγαν και η εκπληκτική εκφωνήτρια (δηλαδή εγώ) διάβαζε στον κάτοχο το "ριζικό" του.(βλ. αστεία στιχάκια που είχαμε γράψει)

Επόμενο βήμα,ρίξαμε στην πυρά τα μαγιάτικα στεφάνια μας.

κάποια πιο ευφάνταστα...

Επειτα ήταν η ώρα να πηδήξουμε εμείς πάνω από τη φωτιά.

Τέλος φυσικά,από μια ελληνική εκδήλωση δε λείπει ποτέ το φαγοπότι και ο χορός!

Αξέχαστες βραδιές σαν και τη χθεσινή δεν ξεχνώ να ευλογήσω την ώρα και τη στιγμή που πήραμε τη ( φαινομενικά τότε δύσκολή) απόφαση να αποκεντρωθούμε.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Τα ανάμεικτα συναισθήματα μιας μαμάς σε Bachelor

Μήνες πριν αρχίζουν να πέφτουν οι ιδέες για προορισμούς στο τραπέζι.
Το κορίτσι σας θέλει νησί,οπότε παρ' όλο το καμπανάκι της τρελής μάνας που κουδουνίζει σαν τρελό και σου λέει ότι θέλει οδική σύνδεση και άμεση πρόσβαση στα παιδιά,κλείνεις τα αυτιά σου και επιλέγεις νησί.
Ωραία,είναι και νησί που δεν έχεις ξαναπάει.Και θα πας με το αεροπλάνο,πάντα σου άρεσαν τα αεροπορικά ταξίδια.Η τρελή μάνα βέβαια έχει αποκτήσει φοβίες με τα αεροπλάνα,αλλά αρχίζεις να μιλάς πιο δυνατά για τις προετοιμασίες για να καλύψεις τη φωνή της.

Δύο με τρεις εβδομάδες πριν,καθώς πλέον είσαι και μάνα και χρειάζεσαι το χρόνο σου,ξεκινάνε τα βασικά στάδια προετοιμασίας του bachelor.

Πέφτουν οι πρώτες ιδέες για στιχάκια για τις μπλούζες και τα στέμματα,απαραίτητα κομμάτια της διακριτικής αμφίεσης μιας bachelorette.Eίστε και 7 ζωή να έχετε και πρέπει να είναι χαρακτηριστικά για την κάθε μια.Χρειάζεται πολλή σκέψη.Οσο περνάνε οι μέρες βελτιώνονται,καθώς οι συμμετέχουσες πετάνε τις ατάκες τους και τελικά έρχεται η ώρα να γραφτούν με ανεξίτηλους μαρκαδόρους.

Κάποιες σε μπλούζες,όπως π.χ.

Κάποιες σε στέμματα

Η ώρα του παιδιού.Ζωγραφική,χαρτοκοπτική και κολάζ.

Μια εβδομάδα πριν,κι ενώ το σπλάχνο σου σε δαγκώνει άσπλαχνα καθώς προσπαθείς να βγάλεις μια χούφτα άμμο από το στόμα του,ονειρεύεσαι την ώρα που θα βρίσκεσαι ανάσκελα σε μια ξαπλώστρα,με ένα daquiry στο χέρι.

Λίγες μέρες πριν προσπαθείς να ψήσεις κι ένα γκομενάκι να έρθει μαζί.
Τα καταφέρνεις.

Μια μέρα πριν,κρατάς το σπλάχνο στην αγκαλιά σου,το μυρίζεις και σφίγγεται το στομάχι σου που θα το αποχωριστείς για πρώτη φορά.Παράλληλα προσπαθείς να αντικρούσεις τα επιχειρήματα του μεγάλου που έχει βάλει τα κλάματα που θα φύγεις.
-Τότε να μην πας ούτε εσύ στη γιαγιά το άλλο Σαββατοκύριακο,γιατί και τότε θα σου λείπω.(Εχουμε παθολογική αγάπη στη γιαγιά.Ξεχνάει ότι υπάρχω όταν είναι μαζί της)
-.......Δεν είναι το ίδιο,γιατί τότε θα είμαι με δύο μέλη της οικογένειάς μου,τη γιαγιά ΚΑΙ τον παππού.
-Και τώρα θα είσαι με δύο μέλη και μάλιστα πιο στενής συγγένειας(!τί λέω η γυναίκα;),το μπαμπά και τον αδελφό σου.
-...........ναι αλλά θα λείπεις για πιο πολλές μέρες.
-Οχι για το ίδιο διάστημα θα λείπω.
-..............ναι αλλά θα είσαι πιο μακριά.
-Δεν κάνει διαφορά και στη γιαγιά πάλι δε θα με βλέπεις.

Την ίδια μέρα αρχίζεις να μπαίνεις στο κλίμα σιγά σιγά,δε βλέπεις την ώρα να πας στο αεροδρόμιο να συναντήσεις τις φιλεναδίτσες σου,ενώ συγχρόνως δε θες να περάσει η ώρα και να αφήσεις το μικράκι σου.

Συναντιέσαι με τις φίλες σου,η στέψη γίνεται και κινείστε διακριτικά στους χώρους του αεροδρομίου.
Στέλνετε λυπημένες φατσούλες στην κολλητή που λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων στο νησί που διαμένει δε μπορεί να ακολουθήσει.
Σας ακούει όλο το αεροδρόμιο όταν τη βλέπετε μπροστά σας,να σας περιμένει στην αίθουσα αναχωρήσεων που εσείς φτάσατε τελευταία στιγμή και της έχετε σπάσει τα νεύρα,καθώς αναρωτιέται μήπως έκλεισε λάθος πτήση.

Εκεί ξαφνικά περνάς σε μια άλλη διάσταση χωροχρόνου.

Πριν από παιδιά,σκυλιά συζύγους και νοικοκυριά,όταν το μόνο που μέτραγε ήταν το παρεάκι.

Και περνάς 2 υπέροχα ανέμελες μέρες με τις φίλες σου.

/ Κολυμπάς και πιο βαθιά από τα 10 εκατοστά βάθος.

/ Γελάς ακατάπαυστα μέχρι δακρύων και ξεχνάς πως είσαι μάνα,γιατί είσαι πάλι 17

\ Αγοράζεις δωράκι για το γιο σου.

/ Κουνιέσαι στους ρυθμούς φοβερών ασμάτων όπως:

Εγινα πότης,έγινα πότης,

πίνω τον κ%^0 μου

για να ξεχάσω το δικό της...

\ Μιλάς με το γιόκα σου όπου στην αρχή μυξοκλαίει,αλλά ξέρεις ότι περνάει καλά.

Λες στον άλλο "κούκου" και σου απαντάει "τα" και ξέρεις ότι μάλλον δεν έχει καταλάβει καν ότι λείπεις.

/ Πίνεις πράσινες υποβρύχιες καταστροφές.

\ Χαίρεσαι που δε χρειάζεται συχνά να υπομείνεις τέτοιου τύπου βασανιστήρια.

/ Αναρωτιέσαι αν θα έχεις ποτέ ξανά την ευκαιρία να διασκεδάσεις έτσι με τις φίλες σου.Θες να το κάνετε κάθε χρόνο,κάθε λίγους μήνες,κάθε μήνα.
Γιατί τέτοιες σύντομες εξορμήσεις είναι στ' αλήθεια ψυχοθεραπευτικές,με ευεργετικές ιδιότητες που κρατάνε καιρό.

Σε ρωτάνε αν βρίσκεσαι σε μπαΡτσελορ και η φοβερή αυτή λέξη γίνεται το μότο του 2ημέρου.

BAAAARRRRchelooooor!!!

Γυρίζεις πίσω και σου βγαίνει ολίγον από τη μύτη γιατί το μωρό ψήνεται στον πυρετό...

Μετά σκέφτεσαι "δεν πειράζει...τουλάχιστον περίμενε να γυρίσω για να αρρωστήσει...και θα είναι καλά σε 2 εβδομάδες που θα μείνει με τις γιαγιάδες κι εγώ θα πάω να παντρέψω τη φιλεναδίτσα μου..."

Προσπαθείς να συνέλθεις και να μαζέψεις δυνάμεις και ανυπομονείς για το μέγα 2ήμερο πάρτυ που θα ακολουθήσει...

AYTO TO MHNA:ΙΟΥΝΙΟ ΜΑΖΕΥΟΥΜΕ ΘΥΜΑΡΙ

Εχεις παρατηρήσει ότι σχεδόν όλα τα βότανα του εμπορίου είναι εισαγωγής;
Εγώ δεν το είχα δει,μέχρι που μου το επισήμανε μια φίλη μου.
Είναι δυνατόν να χρησιμοποιώ εισαγώμενο θυμάρι,όταν τα βουνά μας (οι λόφοι και τα λαγκάδια) είναι γεμάτα;;;;!!!
Ασε που και το ελληνικό πάλι,δεν ξέρεις από πού το έχουν μαζέψει και πόσο παλιό ειναι.

Τί πιο εύκολο απ' το να κάνετε οικογενειακώς μια εξόρμηση οικογενειακώς ένα Σαββατοκύριακο και να μαζέψεις μερικά κλωναράκια. Το θυμάρι είναι από τα λίγα βότανα που η συγκομιδή γίνεται στην πλήρη άνθηση.

Το αποξηραίνω κρεμασμένο ανάποδα (ή απλωμένο σε ένα δίσκο) σε σκοτεινό αλλά καλά αεριζόμενο σημείο.Το θυμάρι έχει φυσική αντιμικροβιακή δράση,γι' αυτό θα το δεις στα συστατικά των περισσοτέρων φυτικών φαρμάκων

Το χρησιμοποιώ:

πολύ στη μαγειρική (π.χ. πατάτες φούρνου)
σαν αφέψημα μαζί με άλλα βότανα σε περίπτωση κρυολογήματος
όταν το μωρό είναι άρρωστο:Βράζω 2 λίτρα νερό,ρίχνω 2 κουταλιές της σούπας θυμάρι,σκεπάζω και αφήνω 10'.Σουρώνω.Ρίχνω στο μπανάκι του μωρού και προσθέτω νερό για να φτάσει στην επιθυμητή θερμοκρασία, φροντίζοντας να παραμένει ζεστό.
για πιο μεγάλα παιδιά,αλλά και για εμάς τους ενήλικες μπορούμε να κάνουμε την ίδια διαδικασία με μορμή ποδόλουτρου.Το δοκίμασα πρώτη φορά το χειμώνα που μας πέρασε και ενθουσιάστηκα με τα αποτελέσματα.

Κάθε χρόνο ανακαλύπτω και νέες χρήσεις,οπότε πολύ ευχαρίστως περιμένω και δικές σου προτάσεις.

Τώρα που άρχισαν οι εγγραφές στα σχολεία κι έχεις τρελαθεί...

...και για μια ακόμα φορά,αναθεματίζεις για τη χώρα που σου έλαχε να ζεις,που δε σου προσφέρει ούτε τα αυτονόητα!

Oι μαμάδες αυτή την εποχή είμαστε σε μια φάση τρέλας να το πω...;απελπισίας να το πω...;

Για τα πιο μικρά η αγωνία αν θα τα δεχτούν στον παιδικό σταθμό.Γονείς,παππούδες και ευρύτερο συγγενολόι,ψάχνουν για τον μπατζανάκη του γνωστού της τρίτης ξαδέλφης,που μπορεί να "βοηθήσει" την κατάσταση και να μπει το βλαστάρι σου στην πολυπόθητη λίστα.

Ρίχνεις και μια βόλτα στα ιδιωτικά και σου κόβονται τα φτερά ,τα πόδια και η γλώσσα μαζί. Μα ποιος νομίζουν οτι φέρνει τα χρήματα;Ο Αγιος Βασίλης;

Να σου πω κάτι;Αφού βρίσκουν όμως μαθητές,καλά κάνουν και ζητάνε τόσα!

Ξέρεις ποιος την κάνει τη ζημιά γενικώς,έτσι; Εδώ και δυο χρόνια το συνειδητοποίησα...

Οι παππούδες!

Πρόθυμοι πάντα να βοηθήσουν και να πληρώσουν 60 ευρώ για το μπαλέτο και το καράτε του 4χρονου,για τα εξωφρενικά δίδακτρα του σχολείου,για το "frozen" μαγιώ,που η τιμή του είναι 3πλάσια από το "melted".

Κι έτσι την πληρώνουμε οι (ψωρο;)περήφανοι γονείς,που θέλουμε να τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας,αλλά κι αυτοί που δεν έχουν κάποια υποστήριξη από κάπου.

Τελικά ποιο είναι όμως το πιο σημαντικό κριτήριο στην επιλογή ενός σχολείου;

Σχεδόν κάθε μαμά θα σου πει ότι το σχολείο του παιδιού της είναι το καλύτερο και η δασκάλα η πιο λαμπρή εκπαιδευτικός που έχει περάσει από τον πλανήτη.(Το ίδιο ισχύει και για τον γυναικολόγο της και τον παιδιάτροπαρεπιπτόντως).Γιατί ποια δεν ονειρεύεται φυσικά το καλύτερο για το παιδί της...

Εγώ θα σου πω όλα είναι πραγματικά θέμα τύχης και ποτέ δεν ξέρεις που θα ξεθάψεις το μαργαριτάρι ή το κάρβουνο.

Θεωρώ ότι το νήπιο και το δημοτικό είναι πάρα πολύ σημαντικά στη ζωή ενός παιδιού. Πάντα έλεγα ότι για μετά δε με πείραζε,αλλά τουλάχιστον μέχρι δημοτικό, θα έστελνα το παιδί μου σε ιδιωτικό.Μετά τελικά δεν ήρθε ούτε σ' εμένα ο Αγιος Βασίλης να μου φέρει τα δίδακτρα,οπότε αρκέστηκα στο δημόσιο.

Για δυο χρόνια ο γιος μου πήγε στον δημοτικό παιδικό σταθμό της περιοχής.
Οταν είχα πρωτομπει και τον είχα δει,μου είχαν πέσει τα σαγόνια.Κτιριακά ήταν καλύτερος από κάθε ιδιωτικό που είχα δει,έτσι όταν τον δέχτηκαν πέταγα στα σύννεφα.
Σε γενικές γραμμές ήμουν πολύ ευχαριστημένη από τις παροχές και το περιβάλλον.

Οσον αφορά τις δασκάλες όμως,δε θα πω ότι είχαμε τη μεγαλύτερη τύχη.
Την πρώτη χρονιά,αλλάξαμε δασκάλα στα μισά της χρονιάς,λόγω εγκυμοσύνης.Τα είχαν βέβαια για καιρό συγχρόνως τα παιδιά και δεν τους κακοφάνηκε η αλλαγή.Κάθε Δευτέρα παίρναμε ένα χαρτί με το πρόγραμμα της εβδομάδας.Θεέ μου πρωτάκι να έβαζα να μου το γράψει,τόσα ορθογραφικά δεν θα είχε.Επειδή έχω και ένα κόλλημα με τα ορθογραφικά,κάποια στιγμή είχα σκεφτεί ότι με έχει καταλάβει και το κάνει επίτηδες για να με εκνευρίσει.Μιλάμε τώρα για καταστάσεις όπου ένα Α4 να περιέχει 10 λάθη,συμπεριλαμβανομένων βασικών λαθών ορθογραφίας δημοτικού.(Κάτι χαρακτηριστικό που θυμάμαι είναι το "μαθένω".Οχι μία,αλλά δύο φορές,σε διαφορετικές φωτοτυπίες)Με τα παιδάκια όμως ήταν συμπαθητική οπότε προσπαθούσα να σκέφτομαι ότι στον παιδικό αυτό μετράει.(μμμμμμ)

Τη δεύτερη χρονιά,ενώ τύχαμε σε δυο δασκάλες η μία εκ των οποίων μου άρεσε πολύ,η σύμβασή τους τελείωσε το Νοέμβριο(!!!!!!!!!πόσα θαυμαστικά να βάλω;)Η κοπέλα να είναι καλά έκατσε κάποιο καιρό για να βοηθήσει στη μετάβαση.Ηρθαν δύο νέες εκ των οποίων της μίας η σύμβαση ήταν 2μηνη(!!!!!) όπότε μετά την αντικατέστησε μία άλλη.Πρώτη μέρα της και αντικρίζω μια γυναίκα,με μαύρα μαλλιά,μαύρη φούστα και σκούρα κόκκινη μπλούζα.Δεν έχω κανένα κόλλημα με το στυλ.Κι εγώ άβαφη ,με το μαλλί όπως τύχει και ρούχα με βάση την άνεση κυκλοφορώ στην καθημερινότητά μου.Αλλά θεωρώ ότι πρώτη μέρα στο σχολείο, στη μέση της χρονιάς,όπου αντικαθιστάς μια νέα κοπέλα,σε προνήπια, όπου λογικά θες διακαώς να κερδίσεις τα παιδάκια...Ε δεν έρχεσαι έτσι...Πιστεύω ότι αποτελεί αυτονόητο κομμάτι της παιδικής ψυχολογίας.Στα παιδάκια (μόνο;;;) η εμφάνιση μετράει!Γενικά ούτε από στυλ μαθήματος ήμουν ιδιαίτερα ευχαριστημένη.Κάθε τόσο δεν τα έβγαζαν διάλειμμα γιατί δεν είχαν τελειώσει την εργασία.Η μια μάλιστα ήταν και φοβερά φωνακλού και κάποια παιδιά είχαν θέματα.Ο γιος μου που όλους τους συμπαθεί βέβαια,τη συμπαθούσε πολύ...Η χρονιά κύλησε αδιάφορα.

Κι ερχόμαστε στη φετινή χρονιά,όπου να το φέρνω βαρέως που θα στείλω το παιδί μου σε αυτό το χάλια κτιριακά σχολείο.Είχα σκεφτεί να κάνω τα γνωστά ελληνικά μαγικά και να το πάω στο άλλο,αλλά τελικά επειδή οι φίλοι του θα ήταν εκεί κι είχα ακούσει καλά λόγια για τις δασκάλες,σκέφτηκα ότι πιο πολύ μετράνε αυτά για τα παιδάκια κι έτσι τον άφησα.
Τί τύχη ήταν αυτή;!!!!!
Τί καταπληκτικές δασκάλες ήταν/είναι αυτές!(Κι επιπλέον κούκλες.Ο γιος μου τη μία ήθελε να την παντρευτεί,αλλά μας την έκανε και παντρεύτηκε στα μισά της χρονιάς.Εμεινε κι έγκυος,οπότε του είπα ότι μπορεί να πάρει την κόρη της,αλλά τελικά έχει αγόρι.Τί να γίνει.)
Πόση όρεξη και δημιουργικότητα.
Κι όσο σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να έχει κάνει και το προνήπιο σε αυτό το σχολείο με αυτά τα κορίτσια...δωρεάν...Αλλά εγώ προτίμησα να πληρώνω 150 ευρώ το μήνα για να μείνει στο άλλο που ήταν εμφανισιακά καλύτερο."Απ τα σαλόνια στα αλώνια θα πάμε" έλεγα πέρυσι για φέτος...

Τελικά λοιπόν όλα είναι σχετικά!

Μια ρώσικη ρουλέτα.Τραβάς τη σκανδάλη και ότι τύχει...

Και να 'μαι πάλι φέτος,πρωί πρωί προχθές που ξεκίνησαν οι εγγραφές να τρέχω με το μωρό παραμάσχαλα να προλάβω και να αγωνιώ αν θα τον πάρουν στο σχολείο που ανήκουμε κανονικά,που έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για τις δασκάλες,αλλά χωράει μόνο 20 μαθητές ανά τάξη.

Και να κοιτάω το πολυπόθητο σχολείο και να βλέπω ένα "γάμμα" από λυόμενα που πλαισιώνουν μια αυλή που δεν έχει ούτε ραδίκι να σταθείς στον ίσκιο του.

Και να μην ξέρω...Να κλάψω ή να γελάσω...;

Δέσιμο Παπουτσιών "Αυτιά Κούνελου"

Προ καιρού με αφορμή το DiY Παιχνίδι από Χαρτόκουτα που είχα φτιάξει για τον μικρό και τελικά κατέληξε να παίζει πιο πολύ ο μεγάλος,(ναι,η κούτα ζει και βασιλεύει) αρχίσαμε να κάνουμε μαθήματα δεσίματος φιόγκου,για να μάθει να δένει τα κορδόνια των παπουτσιών.

Κάποτε σε μια ταινία,ούτε θυμάμαι σε ποια,είχα δει έναν άλλο τρόπο,πιο εύκολο για τα παιδιά,που τον ανέφερε ως bunny ears.

Ετσι λοιπόν μου ήρθε η ιδέα να φτιάξουμε ένα κουνελάκι,να το έχουμε να κάνουμε προπόνηση.