Οι αναρτήσεις λοιπόν των bloggoφιλενάδων μου με θέμα "59+1 Πράγματα που δεν ήξερες για Εμένα" μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Ολα ξεκίνησαν από τη Μαρίνα και το Littleboxofluv της και στη σελίδα της θα βρεις τα link και από τις υπόλοιπες 23 (προς το παρόν) που κόλλησαν το μικρόβιο.
Σκέφτηκα ότι θέλω να συμμετάσχω κι εγώ,
οχι τόσο για να τα διαβάσεις εσύ,(είχες μια σκορδοκαΐλα...)όσο
για να θυμηθώ εγώ λίγο,το ποια είμαι.
Μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας,με χίλια δυο πράγματα στο μυαλό μας,εμείς οι μαμάδες (και οι μπαμπάδες),ξεχνάμε συχνά το ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Ολα ξεκίνησαν από τη Μαρίνα και το Littleboxofluv της και στη σελίδα της θα βρεις τα link και από τις υπόλοιπες 23 (προς το παρόν) που κόλλησαν το μικρόβιο.
Σκέφτηκα ότι θέλω να συμμετάσχω κι εγώ,
οχι τόσο για να τα διαβάσεις εσύ,(είχες μια σκορδοκαΐλα...)όσο
για να θυμηθώ εγώ λίγο,το ποια είμαι.
Μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας,με χίλια δυο πράγματα στο μυαλό μας,εμείς οι μαμάδες (και οι μπαμπάδες),ξεχνάμε συχνά το ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Πάμε λοιπόν για 60 πληροφορίες σε τυχαία σειρά:
- Με λένε Αντώνια και όχι Αντωνία.(Οι απορίες σου στους γονείς μου.)Πλέον ακόμα κι αυτό κοντεύω να το ξεχάσω,καθώς βαριέμαι τις ερωτήσεις κι αφήνω τους άλλους να με φωνάζουν Αντωνία,Τόνια κτλ...
- Μόλις έκλεισα τα 35,γεγονός που με έχει σοκάρει περισσότερο απ' ότι περίμενα (ή δείχνω).Είμαι παρθένος στο ζώδιο και έχω όντως μανία με την οργάνωση και την τάξη.Τώρα αν η μαμά μου και ο άντρας μου διάβαζαν αυτή τη δήλωση,θα διπλώνονταν στα δύο από τα γέλια γιατί με θεωρούν ακατάστατη. Και δεν έχουν άδικο.Απλά η μανία μου με την τάξη και την οργάνωση δεν αφορά "πεζά" πράγματα γύρω μου,όπως ένα ποτήρι που κάθεται 4 μέρες σε ένα σημείο...Στην καθημερινότητά μου θέλω να υπάρχουν σαφείς κανόνες αλλά και τα Κουτάκια της Ζωής μου να βρίσκονται όμορφα τοποθετημένα και οροθετημένα γύρω μου.Μια μόνο φορά για λίγους μήνες είχα γκρεμίσει αυτά τα Κουτάκια.
- Η "Κρίση" με λύτρωσε από την ανάγκη που είχα,να προσπαθώ να προγραμματίσω τα επόμενα 10 χρόνια της ζωής μου.Οταν ζεις σε μια χώρα που δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει αύριο,παύεις να κάνεις τόσο μακροπρόθεσμα σχέδια κι έτσι δεν ανησυχείς ανώφελα για πράγματα που δε θα συμβούν.O Mark Twain είχε πει το κορυφαίο “I've lived through some terrible things in my life, some of which actually happened.”Ετσι είναι...
- Δεν είμαι καθόλου παρατηρητική.Δεν "βλέπω" τί ρούχα φοράς ή αν ο άντρας μου έβαψε μπλε μεταλλικό από μαύρο το πορτ-μαντό της εισόδου,που το βλέπω κάθε μέρα τα τελευταία 4 χρόνια.Ακούω όμως τα πάντα και μ΄ενοχλεί απίστευτα το τικ τακ των ρολογιών και ο θόρυβος που κάνει το ρεύμα του υπολογιστή αν δεν πατήσω από πίσω το "off".
- Μισώ τις αλλαγές.Γενικώς.Με δυσκολεύουν ακόμα κι όταν οδηγούν στο καλύτερο. Οταν ήμουν μικρή και οι γονείς μου άλλαξαν ταπετσαρία στο αυτοκίνητο(τί είπες τώρα,εποχές κι αυτές...!) είχα βάλει τα κλάματα.Θυμάμαι σαν σήμερα τη στεναχώρια μου.
- Δένομαι πολύ με τα άτομα.Κρατάω πολλές επαφές με δασκάλους, συμμαθητές, παλιούς συναδέλφους και γείτονες,άτομα που γνώρισα σε διακοπές.Πολλές φορές μ' έχει στεναχωρήσει η σκέψη ότι δε θα ξαναδώ πρόσωπα,που γνώρισα φευγαλέα.
- Αγαπώ "Μικρό Πρίγκιπα" και κυρίως το κεφάλαιο με την αλεπού.Προσπαθώ όσο μπορώ μέσα από τις εμπειρίες μου να "κερδίζω το χρώμα του σταριού".
- Παράλληλα έχω οδηγό μου τους στίχους από το τραγούδι του Garth Brooks "The Dance":I could have missed the pain but I'd have had to miss the dance...
- Ο μεγάλος γιος μου είναι το πρώτο μωρό που έπιασα στα χέρια μου και τα 'χασα κι εγώ η ίδια με το πόσο φυσικά μου βγήκε και το πόσο οικεία ένιωσα από την αρχή.
- Λατρεύω να τραβάω φωτογραφίες και βίντεο.Πριν τα παιδιά περνούσα ώρες κάνοντας μοντάζ και slideshow για εμένα και τους φίλους μου.Μου λείπει πολύ.
- Λατρεύω το πατινάζ.Σε μια άλλη χώρα,θα είχα ασχοληθεί σίγουρα με αυτό το άθλημα.
- Σε αυτή τη χώρα,έκανα πρωταθλητισμό στο θαλάσσιο σκι.Οταν οι άντρες μιλάνε για το στρατό,σκέφτομαι,Μιλάς κι εσύ,αλλά εγώ έχω κάνει "Αγρίνιο".(Το προπονητικό κέντρο ήταν κάποτε στο φράγμα του Αχελώου,με συνθήκες διαβίωσης/επιβίωσης στρατού.)
- Ξέρεις τί θα πει να πρέπει να κλέβεις διαρκώς ρολό τουαλέτας από την ταβέρνα,γιατί ο προπονητής και μοναδικός ενήλικας (να ταν 27?) με 16-17 παιδιά ξεχνάει να πάει ν' αγοράσει?
- Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο,γιατί έχω εκπληρώσει πολλά από τα παιδικά μου όνειρα:Να δω ουράνιο τόξο,να πάω σε ένα εξωτικό προορισμό,να δω καταρράκτη,να πάρω μέρος σε διεθνείς αγώνες,να κάνω κατάδυση με μπουκάλα,να πάρω σκύλο,να κάνω κάμπινγκ,να δω αστερία,να κάνω σαφάρι,να ζήσω στο εξοχικό μας.Κάποια στιγμή είχα κάνει και μια ανάρτηση με αυτό το θέμα τώρα που το θυμήθηκα.
- Η κατάβαση του Φαραγγιού της Σαμαριάς και να κάνω ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο είναι δυο απωθημένα μου.Το Φαράγγι το "άγγιξα" 2 φορές.Την πρώτη δε μπόρεσα να πείσω τον τότε φίλο μου ν' ακολουθήσει κι έτσι δε γινόταν να πάω μόνη μου.Τη δεύτερη δυο μέρες πριν πάω,έμαθα ότι είμαι έγκυος και δεν το ρίσκαρα.
- Δεν έχω αγαπήσει πιο πολύ τραγούδι από το "I dont want to live without your love" των Chicago,παρ΄όλο που δεν είναι συνδεδεμένο με κάποιο βίωμά μου.Ισως γιατί το έψαχνα για χρόνια,τις εποχές που δεν τα βρίσκαμε όλα ανοίγοντας το youtube.
- Μου βγαίνουν αβίαστα αστεία στιχάκια/ποιηματάκια όταν θέλω να γράψω κάρτες γενεθλίων στις φίλες μου,να φτιάξω μπλούζες για το bachelor party τους ή να τραγουδήσω στο γάμο τους.Γενικά όταν αρχίζω να γράφω είναι σα να μεταφέρομαι αλλού και το χέρι μου πάει μόνο του.Στο δημοτικό κάθε φορά που η δασκάλα μας έλεγε ότι θα γράψουμε έκθεση,όλοι βόγκαγαν κι εγώ σκεφτόμουν "Τι καλά,λίγη ώρα θα έχω την ησυχία μου και θα γράφω ό,τι θέλω!".Στο γυμνάσιο τη μίσησα,γιατί έπρεπε να γράφουμε στεγνά κείμενα σύμφωνα με κανόνες και δεν ήταν το στυλ μου.
- Μου αρέσουν πολύ οι ξένες γλώσσες,αλλά και να μαθαίνω την ετυμολογία ελληνικών λέξεων.
- Μια ταινία που άλλαξε τη ζωή μου ήταν το Sliding Doors.Από τότε που την είδα δεν ξαναείπα ποτέ "Τί θα γινόταν εάν...",πράγμα που παλαιότερα έκανα συχνά.
- Δε θεωρώ την "πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου" τη μέρα που παντρεύτηκα,ή γέννησα.Οι παραπάνω συμπεριλαμβάνονται,αλλά έχω νιώσει εξίσου ζωντανή κι ευτυχισμένη μια φορά μαθήτρια,ανεβαίνοντας το χιονισμένο Μαίναλο,όπου κάποια στιγμή σταμάτησα και άκουγα στην κυριολεξία μόνο την καρδιά μου που χτυπούσε δυνατά από την κούραση.Επίσης δεν θα ξεχάσω την 16.1.13...Να βρέχει με τα τουλούμια,να έχουμε βραχεί ως το κόκκαλο κι η φίλη μου το "ντέντρο" κι εγώ να κάνουμε κατάβαση του βουνού,να κλαίμε από τα γέλια και να τραγουδάμε από την "Κουτσή Κιθάρα" μέχρι τα "40 Παλικάρια".
Και όπως πολύ σωστά μου θύμισε η φίλη μου η Εύη...Πώς είναι δυνατόν και το παρέλειψα...Στην οροφή ενός τζιπ στη Σαχάρα ενώ κατευθυνόμασταν για να περάσουμε μια βραδιά με Βεδουίνους και να επισκεφτούμε τη Shiva...το τζιπ να κατεβαίνει/τσουλάει στους αμμόλοφους,εμείς να λέμε τώρα θα βρεθούμε στις ρόδες του...Ηλιοβασίλεμα...και γύρω μας το τίποτα...Και μετά η αίσθηση να περπατάω ξυπόλυτη σ' αυτή τη ζαχαρένια άμμο.Λίγα βήματα έκανα μόνο γιατί οι άλλοι με έβριζαν ότι θα πατήσω κανένα σκορπιό,αλλά αυτή την εμπειρία δεν ήθελα να τη χάσω με τίποτα! - Το αγαπημένο μου φαγητό είναι "Κουνουπίδι Κοκκινιστό".Με ψωμί και φέτα απαραιτήτως!
- Πέρασα όμορφα και ασφαλή παιδικά χρόνια και πιστεύω σε αυτό χρωστάω ότι έχω αρκετή αυτοπεποίθηση και δύναμη.
- Θυμάμαι ένα πρωί,όταν ο πρώτος γιος μου ήταν 8 μηνών περίπου,που αναρωτήθηκα πότε σταματάει αυτό το συναίσθημα,να ξυπνάω και με το που ανοίγω τα μάτια μου να θέλω να πεταχτώ από το κρεβάτι από την απόλυτη ευτυχία,μόνο και μόνο επειδή στο διπλανό δωμάτιο με περίμενε αυτό το χαμογελάκι.Εφυγε σιγά σιγά,δεν κατάλαβα πότε.
- Μια ανάβαση προς τις πηγές του Αχέρωντα,μέσα στο παγωμένο ποτάμι,είναι από τις πιο αξέχαστες εμπειρίες,που θέλω να επαναλάβω πιο οργανωμένα αυτή τη φορά.
- Με τρελαίνει να πηγαίνω έξω για φαγητό ή επίσκεψη σε σπίτια και να παίζει η τηλεόραση.Δε μπορώ,με αποσυντονίζει.
- Η ταινία Million Dollar Baby με άγγιξε βαθιά.Ως (πρώην) αθλήτρια μπορώ να καταλάβω σε όλα τα επίπεδα αυτή την ιδιαίτερη μορφή αγάπης/εμπιστοσύνης/σεβασμού,ανάμεσα σε έναν προπονητή και την αθλήτριά του.
- Οταν ο πρώτος γιος μου ήταν μικρός,επειδή δεν έβρισκα βιβλίο της αρεσκείας μου για να του διαβάσω πριν κοιμηθεί,του έγραψα και εικονογράφησα εγώ ένα.Λέγεται ο "Δρόμος για το Κρεβάτι" και είναι οι οδηγίες που πρέπει ν' ακολουθήσει για να βρεθεί στο κρεβάτι του.Η πρώτη σελίδα ξεκινάει:Τώρα που τελειώνει η μέρα
και θα πας να κοιμηθείς,
θα σου δώσω οδηγίες
γιατί ο δρόμος ειν' μακρύς.
Στο κρεβάτι για να φτάσεις
δίχως χάρτη και πυξίδα
ακολούθα για αρχή
τη μικρή πυγολαμπίδα.
Και κάπως έτσι,αφού για 26 σελίδες καταλήγει σε χωράφια σπαρμένα με μπαλόνια,κάνει ευχές σε πηγάδια,ταξιδεύει με σύννεφα,σε σπίτια που αντί για κουρτίνες έχουν σερπαντίνες,περάσει από αμμόλοφους ζάχαρης,φτάσει σε ένα δάσος που στα γύρω δέντρα κρέμονται δεκάδες καμπανάκια,συναντήσει ένα βάτραχο που από εφοπλιστής άλλαξε επάγγελμα κι έγινε μυτοκαθαριστής,αποφύγει τα παπάκια που θέλουν να του πουλήσουν έτοιμα όνειρα και διάφορες άλλες μαγικές περιπέτειες,καταλήγει στα σκεπάσματα,στο αφράτο μαξιλάρι για ν' αφήσει γλυκά,γλυκά, ο ύπνος να τον πάρει. - Στο δεύτερο γιο μου έγραψα τον "ΧουζουρΛύκο",ένα χουζούρη λύκο και μου ήρθε ως ιδέα,γιατί έτσι τον αποκαλούσε ο άντρας μου .
- Εχω "φετίχ"( όχι σεξουαλικό,χαχα) με τα βατράχια.
- Ξέρω πως η έκφραση "Μου κόπηκαν τα πόδια",μπορεί να συμβεί.Στην πέμπτη δημοτικού,ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι και ένας συμμαθητής μου μου ζήτησε να τα "φτιάξουμε".Από την έκπληξη στην κυριολεξία,κρατήθηκα από το γραφείο για να μην πέσω.
- Μικρή ήμουν τρελό αγοροκόριτσο.Μου άρεσε να σκαρφαλώνω σε δέντρα,όλο ήμουν ανάποδα στο μονόζυγο,ανέβαινα το κλασικό μονόζυγο-δεινόσαυρο (εσείς των 80s το θυμάστε σίγουρα!) που υπήρχε στις παιδικές χαρές όρθια μέχρι το κεφάλι του,έκανα ποδήλατο,πατίνι,skate,skatebike,πατίνια (ξέχασα κάτι άλλο με ρόδες;).Γι αυτό τα γόνατά μου ήταν διαρκώς ανοιγμένα.Τρελαινόμουν λοιπόν να πειράζω τα κακάδια με αποτέλεσμα να ξαναματώνουν.Συμμαθητές μου που έχουν κρατήσει τα σχολικά τους λευκώματα,θα τα διαβάζουν τώρα κ θα φρικάρουν γιατί στα hobby για πλάκα συμπεριελάμβανα κ το να "βγάζω τα κακάδια αίματος".Ομολογώ πως ακόμα δε μπορώ να αντισταθώ και τα πειράζω.
- Το ταξίδι που ονειρεύομαι να κάνω,είναι tour με ποδήλατο.
- Είμαι τρελή μαζώχτρα (προσπαθώ να το αποβάλλω) και είμαι παντρεμένη με τον άνθρωπο σκούπα.Εγώ δεν ήμουνα ρακοσυλλέκτης,ρακοσυλλέκτη μ' έκανες εσύ...Κάθε φορά που θα κοιτάξω στα σκουπίδια του σπιτιού,όλο και κάτι αδικοχαμένο θα βρω.
- Οταν ήμουν μικρή,η μαμά μου μου πήρε μια φορά ένα "Αρτσι" χωρίς να της το ζητήσω.Είχα χαρεί τόσο πολύ,που είχα σημειώσει νοητικά να το θυμάμαι όταν μεγαλώσω και κάνω παιδιά,να τους κι εγώ δώρα-εκπλήξεις για να χαίρονται τόσο.
. - Είμαι αριστερόχειρας.(Αρα απ' ότι έχω διαβάσει θα ζήσω και κατά μέσο όρο 7 χρόνια λιγότερο.)
- Πριν κάνω παιδιά,έτρεμα μην πάθει κάποιος δικός μου κάτι,αλλά σκεφτόμουν από έφηβη ακόμα,ότι αν πέθαινα εγώ δε θα πείραζε τόσο,γιατί είχα ζήσει μια όμορφη,γεμάτη ζωή.Κι αφού θα ήμουν νεκρή δε θα στεναχωριόμουν εγώ,οπότε καλύτερα εγώ,παρά οι άλλοι.Από τότε που έκανα παιδιά,εννοείται τρέμω για τη ζωή μου.
- Οι πρόωρες σκέψεις για το θάνατο στην εφηβεία,ξεκίνησαν όταν ένας ασυνείδητος οδηγός σκότωσε σε τροχαίο μια συναθλήτριά μου.Ενώ δεν κάναμε παρέα,το γεγονός με σημάδεψε βαθιά,δεν το ξεπέρασα ποτέ και δε διάφορες στιγμές της ζωής μου σκέφτομαι πόσο χρονών έχω φτάσει,τι έχω ζήσει,ενώ εκείνη αν και μεγαλύτερή μου,έμεινε 16.
- Πολλές φορές μέσα στο άγχος της καθημερινότητας,πιάνω τον εαυτό μου να ξεχνάει ν' αναπνεύσει.
- Θέλω να μάθω τόσα πολλά πράγματα,ξενυχτάω για να ξεκλέψω ώρες για τον εαυτό μου,υπάρχουν τόσες ενδιαφέρουσες ασχολίες εκεί έξω...Είναι δυνατόν κάποιοι να μην έχουν χόμπι;!
- Μ' εκνευρίζει που δεν ξέρω ελληνικούς χορούς και ζηλεύω τρελά όταν βλέπω να χορεύουν Ικαριώτικο.
- Ενας μήνας που έζησα στη Χαϊδελβέργη,ήταν από τις εντονότερες μέρες της ζωής μου.Ηταν λες και όλες οι αισθήσεις μου είχαν οξυνθεί και απολάμβανα το κάθε λεπτό ξεχωριστά.Λένε γι' αυτή την πόλη ότι έχει κάτι το "μαγικό" και ότι αισθάνεσαι λες και περπατάς μερικά εκατοστά πάνω από το έδαφος.Πραγματικά έτσι ήταν.
- Θα ήθελα πολύ να τραγουδάω σε μια χορωδία.Με μαγεύει το αποτέλεσμα όταν ενώνονται τόσες φωνές μαζί.
- Στις καλοκαιρινές διακοπές θα μπορούσα να ζήσω με ντομάτα,φέτα και ψωμί.Απαραίτητη προϋπόθεση,το ψωμί να είναι κομμένο με το χέρι.Θα μου εξηγήσει κάποιος γιατί είναι πιο νόστιμο έτσι;!
- Την πρώτη φορά που βγήκα για καφέ με τον άντρα μου,το στόμα μου όταν γύρισα σπίτι στην κυριολεξία πονούσε,καθώς ήμουν όλη την ώρα με χαμόγελο-κρεμάστρα.
Smitten like a kitten,που λένε. - Είμαι άχρηστη με τις βελόνες.(Προχθές έδωσα στη μαμά μου να μου στερεώσει ένα κουμπί.Δεν είναι όταν δεν θα τα κατάφερνα αν το προσπαθούσα,αλλά δεν το 'χω και πολύ.)Παρ' όλα αυτά θέλω πολύ να μάθω και όλο λέω πως μόλις πάει και ο δεύτερός μου σχολείο,θ' ασχοληθώ να μάθω να ράβω με τη ραπτομηχανή.Το ΟΝΕΙΡΟ είναι να φτιάξω ένα quilt,χρησιμοποιώντας υφάσματα από τα μωρουδιακά ρούχα των παιδιών μου.
- Το πιο ρομαντικό πράγμα που μου έχει πει κάποιος,είναι ότι αγόρασε και ήπιε ελληνικό κρασί για να με αισθάνεται κοντά του.(Obviously ήταν ξένος)
- Βαριέμαι τραγικά οτιδήποτε beaute.
- Μέχρι πολύ μεγάλη,(18?20?),σιχαινόμουν να χρησιμοποιώ το τηλέφωνο.Ντρεπόμουν ανεξήγητα και αν ήθελα να κλείσω ραντεβού στο κομμωτήριο,πήγαινα από εκεί.Μια φορά,σε μια τέτοια ηλικία,είχε γίνει με τη μαμά μου ένας τρικούβερτος καυγάς,γιατί δεν έπαιρνα τηλέφωνο να ρωτήσω τί ώρα φεύγει το πλοίο για την Υδρα και δεν καταλάβαινε με τίποτα πόσο (μα πόσο) πολύ ντρεπόμουν.
- Μέχρι πριν από δυο χρόνια σιχαινόμουν το jogging.Μετά τον πρώτο μου αγώνα 5χλμ.,απόσταση που για μένα ήταν κάποτε αστρονομική,έχει αρχίσει να μου κολλάει το μικρόβιο και να κάνω σκέψεις του τύπου "όταν ο μικρός πάει σχολείο,θα πηγαίνω crispy πρωινά σαν κι αυτό για τρέξιμο".
- "Ευχαριστώ" την Κρίση που με έσπρωξε στην απόφαση να μετακομίσω στο εξοχικό μας.Ονειρο που το είχα από μικρή,αλλά δε νομίζω ότι θα πραγματοποιούσα ποτέ. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς με έπεισε ο άντρας μου να αποκεντρωθούμε.Η ζωή μου άλλαξε ριζικά.
- Τα "FRIENDS" είναι η αγαπημένη μου σειρά.Εχω όλα τα dvd και ξέρω κάθε ατάκα απ' έξω.
- Με εντυπωσιάζει πόσο πολύ αγαπάω τα παιδιά των φιλενάδων μου by default, από τη μέρα γέννησής τους.
- Δυο μήνες πριν το γάμο μας έψαχνα σαν την τρελή να βρω νέο μέρος,γιατί εκεί που είχαμε κλείσει, μετά από απεργία πείνας του δημάρχου άνοιξε ξαφνικά για το κοινό.Τη μέρα του γάμου μου...και συγκεκριμένα την ώρα του μυστηρίου και μόνο στη νέα τοποθεσία που είχαμε κλείσει για το τραπέζι,έριξε ένα ξαφνικό μπουρίνι,με αποτέλεσμα τελικά να πάμε αλλού.Περάσαμε φανταστικά.Ηταν το πάρτυ της ζωής μου!
- Μου χει τύχει να διαβάσω κάποιους στίχους ή ν΄ακούσω μια όμορφη μελωδία,μια όμορφη φωνή να τραγουδάει,πράγματα που να μην έχουν να κάνουν με την οικογένειά μου και να αισθανθώ "τυχερή που ζω".Μου συνέβη πρόσφατα,ακούγοντας στο youtube τον Sean Connery ν' απαγγέλλει την "Ιθάκη".
- Δεν πιστεύω ιδιαίτερα στο μάτι,παρ' όλο που μου χει τύχει μια φορά ξαφνικά να νιώσω ένα απίστευτο βάρος και να μη μπορώ ν' αναπνεύσω και ξέρω ότι είχα υπάρξει επίκεντρο αρνητικού σχολιασμού (και μάλιστα μέσα σε εκκλησία).Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω στο ξεμάτιασμα,ειδικά το εξ' αποστάσεως.
- Είμαι βιβλιοφάγος.Τα βιβλιοπωλεία είναι η Disneyland μου.Τα θέλω όλαααα!!!
- Δε μου αρέσει καθόλου να ταξιδεύω με πλοίο.Στο αεροπλάνο βάλε με όσες ώρες θες.
- Ο άντρας μου είναι ο καλύτερός μου φίλος,το κολλητάρι μου.Δε μου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι υπάρχει κάποιος άλλος πιο ταιριαστός για εμένα εκεί έξω.
- Σιχαίνομαι να ιδρώνω και γι' αυτό μου αρέσουν τ' αθλήματα μέσα σε νερό.
- Αγαπώ ρίγανη,βασιλικό και πάπρικα.
Ουφ...Τώρα που τα πα και ξαλάφρωσα,να διαβάσω και τα υπόλοιπα δικά σας βρε κορίτσια,γιατί δεν έχω προλάβει να σας διαβάσω όλες!
Εμ, ούτε και εγώ έχω προλάβει να τα διαβάσω-σχολιασω όλα ακόμη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις τι ώρα σου γράφω,ε; Εχω πολλά να σου πω, αλλά δυσκολεύομαι η θηλάζουσα με το μωρό παραμασχαλα!!
Μα μόνο ένα μήνα στην παραμυθένια πολη; Νιώθω πως τοσο που, για κάποιο λόγο, σε έχω συνδέσει με αυτήν είχες μείνει πολύ παραπάνω.
Ιδιαίτερη η ανάρτηση σου, φιλενάδα! Καλά έκανες και εγραψες, φιλιά!
Ε προφανως σου χα περιγραψει το καθε δευτερολεπτο,γι αυτο😂
ΔιαγραφήΑντώνια σε λατρεύω! Αλήθεια!!! Θέλω να πίνουμε μαζί καφέ και να μιλάμε για τα Φιλαράκια με τις ώρες!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου χω καλυτερο!Σε προ(σ)καλω να παιξουμε επιτραπεζιο trivial Friends,που το χω και καθεται καθως δεν υπαρχυν και πολλοι που να μπορουν να σταθουν επαξιοι αντιπαλοι!
ΔιαγραφήΥπεροχη αναρτηση!!! Και πολυ περιπετειωδη θα σε χαρακτηριζα ταυτίζομαι απολυτα μαζι σου στο 58!!! Φιλια πολλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρα εισαι κι εσυ πολυ τυχερη🙂.Φιλια!
ΔιαγραφήΠολυ.πολυ πολυ
ΔιαγραφήΠραγματικα ενδιαφερον ολες αυτες οι λεπτομερειες Αντωνια μου!! Αλλα αυρη που λατρεψα ειναι τα βιβλια που εγραψες. Βρε.. μηπως να το ψαξεις να τα εκδοσεις;;πολλα φιλια και χαιρομαι οου τα εμαθα ολα αυτα για σενα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χα ψαξει μετα απο προτροπη φιλων και ειχα φτασει σε 2 μεγαλους εκδοτικους μεχρι πριν την εγκριση του εκδοτη,αλλα μου ειχαν πει οτι εχουν τοσα αποθεματα παιδικων βιβλιων,που δεν τους συμφερει ν´ αναλαβουν νεους συγγραφεις.Εχουν περασει χρονια βεβαια απο τοτε,ισως θα επρεπε να το ξαναδω.Σ ευχαριστω,δεν εχω προλαβει να σε διαβασω ακομα,θα "περασω" αμεσα!
ΔιαγραφήΠες μας τώρα και για το Αντώνια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αρεσε ιδιαιτερα στους γονεις μου το Αντωνία (ονομα της γιαγιας).Μια φιλη της αλλης γιαγιας που ηταν ξενη με φωναζε Αntonia,ξερεις οπως το λενε ωραια οι ξενοι,χωριστα το "ν" απο το "τ" και ακουγοταν πολυ ωραιο.Αλλα στην Ελλαδα με το "ντ",τελικα με ρωτουσαν συνεχεια "πως?Αντωνη?"...και βαρεθηκα ολιγον...
ΔιαγραφήΤο γεγονός ότι οι περισσότερες αγαπάμε Φιλαράκια έχει αρχίσει να με προβληματίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει που είσαι αθλητικός τύπος, νομίζω θα είχαμε πάρα πολλά να πούμε. Τα φιλιά μου!
Σ εμας και τον μισο πλανητη,χαχα.Αλλα διαβαζοντας κι εγω τα δικα σου,συμφωνω.Φτου που εισαι τσο μακρια!
ΔιαγραφήΑντώνια μου χαρηκα πάρα πολυ που σε διάβασα! Δεν ξερω για ποιο να σου πρωτοσχολιάσω. Ο τροπος που εγραφες ήθελα να μην τελειώσουν στα 60...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρίνα
Ε να σου πω κι αλλα,χαχα!Ηδη εχω σκεφτει 2-3 που απορω πως κα τα ξεχασα.Οπωςμτη κοναδικη φορα που αποφασισαμε με την κολλητη μου να κανουμε κοπανα...απο το φροντιστηριο....κι εκεινη τη κερα η μαμα μου αποφασισε να μας κανει εκπληξη και να μας φερει σουβλακια!
ΔιαγραφήΤα φιλαράκια τα λατρεύω! Όσες φορές και αν τα δω ποτέ δε βαριέμαι! Είσαι πολύ ενδιαφέρον άτομο και πολύ χαίρομαι που μας συστήθηκες! Φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ,να μαζευτουμε ολες οι φαν να παιξουμε το Friends Trivial,που το χω και καθεται.Σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
ΔιαγραφήΜα εσύ είσαι αλήθεια φοβερή!!! Τα παραμυθάκια σου και εμένα μου έκαναν κλικ, να ξαναπάς με αέρα και τσαμπουκά. Πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστω πολυ!Με τοσες σαχλαμαρς που βλεπω δημοσιευμενες,πραγματικα με πιανει το παραπονο,γιατι ειδικα το πρωτο στ´ αληθεια πιστευω οτι αξιζει.
ΔιαγραφήΚαλώς σε βρήκα!!! Με το 4 γέλασα γιατί και εγώ έτσι είμαι. Να φανταστείς ότι μερικές φορές κάνει ένα πολύ ψιλό θόρυβο ο φορτιστής του laptop και μου σπάει τα νεύρα, από την άλλη ο άντρας μου με θεωρεί τρελή και ότι ακούω θορύβους. Και εγώ μισώ τις αλλαγές και τώρα πρέπει να κάνω μια μεγάλη αλλαγή, που θα αναφέρω στο blog μου κάποια στιγμή, με πιάνει ένα κατι τις. Έλα να σου μάθω εγώ το Ικαριώτικο, αγαπημένος μου χορός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!!!
Αχ κουραγιο κε την αλλαγη!Σε νιωθω.Ερχομαιιιιι,που εισαι?!🙂
ΔιαγραφήΑ, θα ήθελα να δω και να διαβάσω τα βιβλία που έγραψες για τα παιδιά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔωσε μου ενα μαιλ να στα στα στειλω σε αρχεια🙂
ΔιαγραφήΑγαπώ βιβλία όσο τίποτα!!!! Μου αρέσει κι εμένα να φτιάχνω ιστορίες για τα απιδιά μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φυσικά προτιμώ το Αντώνια!!!
Χαίρομαι που σε μάθαμε καλύτερα!!!!!
Τι όμορφα που τα είπες! Χαίρομαι που σε γνωρίζω μέσα από τα λόγια σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω κάποια στιγμή να μας δοθεί η ευκαιρία να γνωριστούμε κι από κοντά!
Αντώνια μου σε γνωρίζω ελαχιστα αλλα πραγματικα διαβαζοντας ολα τα παραπάνω σε θαυμασα και ταυτοχρονα σκεφτηκα τι κριμα που χαθηκαμε και δεν προλαβα να γνωρισω τον κοσμο που κρυβεις μεσα σου!! Σε θυμαμαι στο γαμο σου που ελαμπες απο ευτυχια και ας σας χαλασε λιγο τα σχεδια η βροχη...Ελπιζω να τα πουμε απο κοντα!!! Μπραβο σου για το blog με κρατησες μια ωρα κολημενη να διαβαζω...Ειμαι fun σου να το ξερεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστω πολυ Σοφακι : )
Διαγραφή