Δυναμωτικός Χυμός (του Asterix)

Μ' ένα tower με ασύρματο πληκτρολόγιο της κακιάς ώρας,όπου αλλού πατάς και άλλα γράφει και ένα laptop όπου (ΔΕΝ!) συνδέεται αυτοβούλως,ακόμα και τις φορές που καταφέρνω να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να γράψω,τελικά τα παρατάω...

Σήμερα όμως μετά από 3 φορές που το άνοιξα και το έκλεισα,απειλές του τύπου "ΜΠΕΣ ΜΠΕΣ ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΣ!!! και λίγα "χάδια" (και μια μελανιά στο δάχτυλο τώρα που το βλέπω...),κατάφερα να μπω.Σμπαράλια τα νεύρα μου μεν,μπήκα δε!

Σκέφτηκα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σου τη νέα μου ανακάλυψη.Εχω τη βαθιά πεποίθηση πως ανακάλυψα τη μυστική συνταγή μαγικού ζωμού του Πανοραμίξ...

Εχω γράψει και παλαιότερα ότι μου αρέσει να πειραματίζομαι προσθέτοντας διάφορα υλικά στους χυμούς.(Βλέπε Αναβαθμισμένη Φρουτόκρεμα και 

Χυμός με Αλόη )

Εδώ και καιρό ήθελα και λαχανικά.

Αποχυμωτή δεν έχω όμως,για 2 λόγους.Πρώτον η κουζίνα μου είναι μια σταλιά,ο αποχυμωτής με μάρανε,δεύτερον για να έχει κάποιος αποχυμωτή,πρέπει να κρύβει κάποιες μαζοχιστικές τάσεις.Για να πλύνεις όλο αυτό το τζιμπράγκαλο,χάνεις όσο χρόνο χρειάζεται για να ...πείσεις το laptop μου να συνδεθεί στον blogger.

Προχθές διάβασα ότι μπορεί κανείς να προσθέσει και λαχανικά στο blender,αρκεί προηγουμένως να τα τρίψει στον τρίφτη.

Ετσι χθες είπα να το δοκιμάσω.Χτύπησα:

• χυμό από πορτοκάλια και μανταρίνια
• 1 καρότο
• λίγο τζίντζερ 
• μια κουταλιά του γλυκού γύρη,που την έχω αγοράσει τόσο καιρό και δεν έχω αξιωθεί ν' αρχίσω να την καταναλώνω.

Η υφή ήταν μια χαρά,δεν υπήρχαν κομμάτια από τα καρότα,ούτε θα έλεγα πως ο χυμός ήταν πηχτός.Μετά από 5' ξαφνικά ένιωσα τόση ενέργεια που δεν το πίστευα.Ο μόνος τρόπος να το περιγράψω είναι πως αισθάνθηκα όπως ο Asterix όταν πίνει το μαγικό ζωμό.Μου ερχόταν να βάλω αθλητικά παπούτσια και να πάω για τρέξιμο,που αυτό συμβαίνει...ποτέ.

Δεν ξέρω αν ήταν το τζίντζερ ή η γύρη,πιστεύω το πρώτο,πάντως δεν έχω ξανανιώσει έτσι.

Σήμερα είπα να πάω ακόμα ένα βήμα παραπέρα και προσέθεσα και πατζάρι (εξού  και το ωραίο χρώμα στη φωτογραφία) και σπανάκι.Εντάξει δε μπορώ να πω,έχω πιει και νοστιμότερους χυμούς,αλλά δεν ήταν και χάλια όπως θα περίμενε κανείς.Απόδειξη η κόκκινη γλώσσα του μικρού μου taster (ο δικός του χωρίς γύρη και με λίγο τζίντζερ) που δεν καθόταν σταθερά να τον φωτογραφίσω.

Λες από την πολλή ενέργεια;!
(λες κι έχει ανάγκη αυτός ο μικρός Ovelix...)