Δεν είμαστε "Ναι" και "Οχι",είμαστε Ελληνες

Μετά από 4 μέρες εξουθενωτικών συζητήσεων (τις 3 πρώτες αρνιώμουν να το συζητήσω,πάντρευα τη φιλεναδίτσα μου...) είμαι σίγουρη μόνο για το εξής:

Μην προσπαθείς να με πείσεις,είναι μάταιο,έχω αποφασίσει.
Δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω,είναι μάταιο,έχεις αποφασίσει.

Μην επιχειρηματολογείς άλλο,δεν ξέρεις αν έχεις δίκιο.
Δεν επιχειρηματολογώ άλλο,δεν ξέρω αν έχω δίκιο.

Μη εκνευρίζεσαι μαζί μου,πιστεύω ότι κάνω το σωστό για τη χώρα μου.
Δε θα εκνευριστώ μαζί σου,πιστεύεις ότι κάνεις το σωστό για τη χώρα σου.

Θα ψηφίσω με ήσυχη συνείδηση.
Ψήφισε με ήσυχη συνείδηση.

Και τη Δευτέρα,όποια κι αν είναι η απάντηση έλα να αγκαλιαστούμε σφιχτά και να κλάψουμε μαζί...

Κι έπειτα δώσε μου το χέρι,θα σου δώσω κι εγώ το δικό μου και θα προχωρήσουμε παρέα.

Οσο για το γιο μου που βλέπει μια μάνα μάλλον ημίτρελη τις τελευταίες μέρες, αύριο που θα ξυπνήσει θα του ζητήσω συγγνώμη για την αλλόκοτη συμπεριφορά μου,θα του πω ότι φοβήθηκα για λίγο,συναίσθημα που είναι εντελώς ανθρώπινο, αλλά πως είμαστε μια δυνατή οικογένεια και όλα θα πάνε καλά.