Μαμά σημαίνει Τύψεις

To motto αυτού του μήνα είναι "δεν προλαβαίνω να...".

Οπου αποσιωπητικά συμπλήρωσε κάάάάθε πιθανή ενέργεια.

Αισθάνομαι σαν αυτά τα καρτούν που τα περνάει οδοστρωτήρας και γίνονται χαλκομανία με τη γλώσσα να πετάγεται μπροστά.

Κι όλη αυτή η πίεση φυσικά μετατρέπεται σε έναν αδιάκοπο εκνευρισμό που πέφτει πάνω στα μικρά μου καθρεφτάκια κι επιστρέφει πάνω μου πολλαπλασιασμένος οσάν μούτζα.

Κι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται...

Με την προσθήκη τύψεων.

Ολα λεξικά τα γράφουν άντρες,είμαι σίγουρη γι' αυτό.

]Γιατί σε όποιο και να κοιτάξεις,δε θα βρεις στα συνώνυμα της "μαμάς" τις "τύψεις".

Κι όμως όποια μαμά και να ρωτήσεις δεν υπάρχει περίπτωση να μη σου απαριθμήσει καμιά 10αριά αιτίες για τις οποίες αισθάνεται τύψεις...

Εκείνο το δευτερόλεπτο.

Δίκιο δεν έχω;

Τύψεις γιατί του μίλησες απότομα χωρίς λόγο.

Τύψεις γιατί ήθελε να παίξετε κι εσύ του το υποσχέθηκες αφού πρώτα θα κάνατε 35 "πρέπει πρώτα να..." και φυσικά μετά θα είναι η ώρα που "πρέπει να πάει για ύπνο".

Τύψεις γιατί κλαίει που το έβαλες για τον πρωινό ύπνο ενώ ξέρεις ότι δε νυστάζει ακόμα,γιατί όταν θα έρθει η ώρα που θα νυστάζει θα πρέπει να πάτε να πάρετε από το σχολείο τον μεγάλο αδελφό και αν το βάλεις μετά από αυτό,δε θα μπορεί να κοιμηθεί το μεσημέρι.(Κι αν χάσει τον πρωινό ύπνο εντελώς δε θα τη βγάλει μέχρι το μεσημέρι.)

Τύψεις γιατί αγανακτείς που σου μιλάει ενώ εσύ θέλεις λίγη ησυχία για να συγκεντρωθείς στη δουλειά που κάνεις.

Τύψεις γιατί ναι μεν όλο το μεσημέρι ασχολιόσουν μαζί του,αλλά για να το καταφέρεις αυτό,το είχες στην τσίτα πριν και μετά,για να τελειώσετε και οι δύο τις υποχρεώσεις σας.
Τύψεις γιατί το πρωί έψαχνες 10 λεπτά το γυάλινο μπουκάλι με το φρέσκο κατσικίσιο γάλα που είχες βράσει και αφού άνοιξες το ψυγείο 5 φορές γιατί σκεφτόσουν "δε μπορεί,εδώ είναι και δεν το βλέπω..." τελικά σκέφτηκες "μπουκάλι ψάχνω όχι καρφίτσα" κι άρχισες να ψάχνεις όλο το σπίτι για να το βρεις τελικά στο ντουλάπι με τα μπιμπερό,όπου το είχες βάλει το προηγούμενο βράδυ.Πάνε 500ml...

Εχω την απέραντη τύχη να περνάω πολλές ώρες με τα παιδιά μου.

Και ίσως αυτό με κάνει να αισθάνομαι αναίτια άσχημα που δεν είναι όοοολες δημιουργικές.Απλά έχω τόσες πολλές ιδέες,είναι τόσα αυτά τα "δημιουργικά" που προσπαθώ να κάνουμε,αυτά που θέλω να τα διδάξω,που κάποιες φορές χάνω τη μπάλα και ζηλεύω το μπαμπά τους που απλά παίζει ανέμελα μαζί τους και χαζογελάνε ενώ εγώ μαγειρεύω.

Δεν ξέρω καν αν αυτό το κείμενο έχει ειρμό.Απλά είχα πεθυμήσει να γράψω.Δεν προλαβαίνω να κάνω ούτε αυτή την ψυχοθεραπεία μου τώρα τελευταία.

Για εσένα που το διάβασες ίσως ήταν χάσιμο χρόνου,

(ίσως βέβαια και να ένιωσες πως δεν είσαι μόνη)

εμένα μου έκανε καλό πάντως

και πάω να συνεχίσω τα "πρέπει να... μου"

για να πέσω σε καμιά ώρα στο κρεβάτι και ν' αρχίσω να σκέφτομαι τα 

"δεν πρόλαβα ούτε να..." μου!