Δαχτυλοζωάκια:Η δική μου Λύση για να μην κοιμηθεί στο αυτοκίνητο.

Is all about maths που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοι!

Στο παλιό το σπίτι μού έπαιρνε 15 λεπτά με το αυτοκίνητο να επιστρέψω από την παραλία .Στον δίχρονο τότε γιο μου,έπαιρνε κάπου 3 λεπτά να τον πάρει ο ύπνος.Αν μού κοιμόταν 10 λεπτά,έχανε ολόκληρο το μεσημεριανό του ύπνο.(Είμαι από τις τυχερές όπου κοιμόταν κανένα 2ωρο το μεσημέρι μέχρι και 5 χρονών.)Οσο και να μίλαγα/τραγουδούσα/έβαζα στη διαπασών το ραδιόφωνο, τίποτα δεν έπιανε για να κρατήσει ξύπνιο το νταλακιασμένο απ' τον ήλιο και τη θάλασσα μικράκι.

Μέχρι που,δε θυμάμαι καν πώς,ανακάλυψα το κόλπο με τα δαχτυλοζωάκια.Αντί να του μιλάω εγώ,του μιλούσαν αυτά.Για κάποιο λόγο αυτό τού κέντριζε την προσοχή τόσο πολύ,που τον κρατούσε ξύπνιο.

Οι μικροί μας (απόδαροι) φίλοι με έχουν ξελασπώσει αμέτρητες φορές από τότε.Μέχρι και πέρυσι,5 χρονών πλέον, είχε χρειαστεί πολλές φορές να πρέπει να τον κρατήσω ξύπνιο στο αυτοκίνητο.Γυρίζοντας από τις γιαγιάδες αργά το απόγευμα 4 φορές την εβδομάδα,αν δεν είχε κοιμηθεί το μεσημέρι τον έπαιρνε ο ύπνος στη μισάωρη διαδρομή της επιστροφής.Με αποτέλεσμα όταν φτάναμε και τον ξυπνούσα,να τον πιάνει ένα υστερικό κλάμα που δε μπορούσε με τίποτα να το σταματήσει.
Έχει τύχει να είναι τόσο κουρασμένος που να κλείνουν τα μάτια του και να πέφτει το κεφάλι και με το που εμφανιζόταν ο Λέο,ο Πέρυ,ο Μάους,η Λώνα(η χελώνα) και η υπόλοιπη παρέα,να συνομιλεί μαζί τους επί μισή ώρα.(Γενικά δε φοράω πάνω από 3 κουκλάκια τη φορά,για να μπορώ να κρατάω και το τιμόνι.)

Κι όταν λέω συνομιλεί μαζί τους το εννοώ.Παρόλο που πλέον είναι σε ηλικία να κατανοεί πλήρως ότι ουσιαστικά εγώ είμαι αυτή που μιλάει,τη στιγμή της συνομιλίας βυθίζεται τόσο πολύ στη συζήτηση που το ξεχνάει.Είναι αυτό που είχα γράψει και στην ανάρτηση του ΜπαμπαΦΙΛΑΚΙΑ και της ΜαμΑΓΚΑΛΙΤΣΑΣ.Είναι λες και ξεχνάει ότι είμαι εκεί.Μου έχει τύχει να τους πει πράγματα για το σχολείο που δεν είχε πει σ' εμένα.Τους ρωτάει πώς τα πέρασαν στο σχολείο,τί θα φάνε για μεσημεριανό,τους δείχνει τα νέα του παιχνίδια.Οταν τον ρωτάνε τί θα φάει εκείνος για μεσημεριανό, τους λέει μισό λεπτό να ρωτήσω τη μαμά μου,με ρωτάει και τους το επαναλαμβάνει.

Ακόμα και σήμερα,επιζητά να μιλήσει μαζί τους.Και σου μιλάω για ένα παιδί που 2 ετών που τον είχα πάει θέατρο να δει τα ζουζούνια,ενώ όλα τα παιδάκια γύρω μας κοιτούσαν σε έκσταση,εκείνος γύρισε και με ρώτησε "γιατί μιλάει το κουνελάκι?"
Αλλά όταν είναι τα δικά τους λούτρινα,που τα έχουν ζήσει και αγαπήσει,είναι αλλιώς.

Κατά διαστήματα με τα δαχτυλοζωάκια τον έχω προετοιμάσει και για διάφορες καταστάσεις.Επειδή δεν είχε μεγαλύτερα παιδιά γύρω μας για παράδειγμα,κάθε στάδιο και εμπειρία του ήταν εντελώς νέα.Του πέρασα στις αρχές τη διαδικασία του με αφήνει η μαμά κάποιες ώρες σχολείο,αλλά και του πάω να δω μια θεατρική παράσταση(στις αρχές τον φόβιζε πολύ το θέατρο).

Τα δικά μας δαχτυλοζωάκια τα έχω πάρει από το ΙΚΕΑ,αλλά υπάρχουν σε διάφορα παιχνιδάδικα.

Διάβασε και την παλαιότερή μου ανάρτηση,για τότε που του είχα βγάλει φωτογραφίες το τί σκανδαλιές έκαναν τα κουκλάκια του όταν έλειπε εδώ.

Μια γεύση: