Bratkartoffeln με Αυγά Μάτια (και Λουκάνικο Σκοτούσσας)




Αγαπημένο μας  Σαββατοκυριακάτικο φαγητό οι "τηγανιτές" πατάτες με τα αυγά.
Κλασικά τηγανιτές πατάτες δεν μαγειρεύουμε ποτέ.
Είτε φτιάχνουμε τις "Τηγανιτές Πατάτες Φούρνου",είτε Bratkartoffeln.(ακολουθεί επεξήγηση)
Και με τους δύο τρόπους είναι εξίσου νόστιμες και λιγότερο παχυντικές.
Σήμερα πήρε για πρώτη φορά μέρος στο τσιμπούσι και ο μικρούλης μας.
Δεν πίστευε στην τύχη του!
Ηταν ακόμα πιο τυχερός μάλιστα,γιατί δοκίμασε μια μπουκίτσα και από τον έξτρα μεζέ της ημέρας,το πιο νόστιμο Λουκάνικο που υπάρχει,από τη Σκοτούσσα Σερρών,το χωριό καταγωγής του παππού του.


 BRATKARTOFFELN




  • Βράζουμε τις πατάτες και τις τεμαχίζουμε.









  • Σε ένα τηγάνι καραμελώνουμε σε ελαιόλαδο κρεμμύδι 








  • Προσθέτουμε λίγο λάδι στο τηγάνι  τσιγαρίζουμε τις πατάτες,αφήνοντας να κάνουν κρούστα.Προς το τέλος προσθέτουμε πάπρικα.(Αυτή τη φορά μου  έλιωσαν πολύ,αλλά εμάς μας αρέσουν πιο πολύ έτσι)




ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ:ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΡΩΜΑΤΑ



Δεν είναι όμορφο να μυρίζει το μπάνιο από κάποιο αρωματικά χώρου;
Δεν ξέρω για σένα,αλλά εγώ πάω κάθε τόσο στο ZARA HOME τα μυρίζω,τα ξαναμυρίζω,θέλω να τα πάρω όλα,αλλά τα θεωρώ γελοία ακριβά.
Ασε που μετά από μια εβδομάδα συνηθίζεις τη μυρωδιά και δε σου μυρίζει πλέον.
Πώς σου φαίνεται αυτή η ιδέα;
Σε ένα μπολάκι έχω διάφορα δειγματάκια από αρώματα.

Τα περισσότερα είναι από τις καλές εποχές που 
α) αγόραζα περιοδικά β) τα περιοδικά είχαν μέσα ολόκληρα μπουκαλάκια από αρώματα κι όχι απλά ένα χαρτάκι που το τραβάς και μυρίζει.
Εχουν περάσει χρόνια και όμως μυρίζουν μια χαρά.
Ολα μαζί δίνουν μια ανεπαίσθητη ευχάριστη μυρωδιά.

Ανάλογα τη διάθεση,χύνω λίγες σταγόνες από κάποιο μπουκαλάκι και το μπάνιο μοσχοβολάει.

ΑΓΩΝΑΣ ΔΡΟΜΟΥ 7ΧΛΜ,ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΙΑ 2015

Σήμερα αφήσαμε τα παιδιά με τη γιαγιά και τον παππού και "βγήκαμε" οι 2 μας για μια βολτούλα.


Είμαι πολύ περήφανη για τα 7χλμ που έτρεξα/περπάτησα (τουλάχιστον δε μπουσούλησα) σε κάτι λιγότερο από μια ώρα,με μοναδική προπόνηση το καθημερινό τρέξιμο πίσω από τον Ταρζάννη.
Οχι κι άσχημα για κάποια που απεχθάνεται το jogging.




Η διαδρομή στον χώρο του Ιπποδρόμου ήταν πολύ όμορφη,μύριζε παντού από τα αγριόχορτα και κάποια στιγμή ανάμεσα στο 5ο και 6ο χιλιόμετρο θα ορκιζόμουν ότι είδα και αστεράκια μέσα στο καταμεσήμερο.


Βγάλαμε και το "ψωμί" της οικογένειας για σήμερα : )



Τώρα χαλαρά το βραδάκι και αφού έβαλα και τον μεγάλο για ύπνο,
(ο οποίος είδε για πρώτη φορά λίγη Eurovision και μου είπε αν εμφανιστεί καμιά ακόμα όμορφη κοπελίτσα,να του περιγράψω αύριο πώς ήταν...)
 πίνω το Savatiano Papagiannakos που κέρδισα με τον ιδρώτα μου.

Με το δεύτερο παιδί,κατανοώ καλύτερα και αποδέχομαι σημεία του χαρακτήρα του πρώτου

Κωνσταντίνου και Ελένης χθες και τα σχολεία κλειστά,γιατί η εκκλησία μας,ο Αγιος Γίαννης,γιορτάζει...

Ναι,ναι καλά διάβασες εσύ,σωστά το έγραψα κι εγώ!
Αγιος Ιωάννης η εκκλησία.
Κωνσταντίνου και Ελένης εορτή κι αργία...

Τα εγκαίνια της εκκλησίας είχαν γίνει 21 Μαΐου σου λέει.
Βέεεεεβαια.
Οπότε τί ποιο λογικό απ' το να γιορτάζει τότε...

7 Ιανουρίου...Μα ημερομηνία είναι αυτή...;Χειμωνιάτικα μέσα στο κρύο...Πώς θα κάνουμε πανηγύρι...Είναι και τα Φώτα στις 6...
Ενώ το Μάιο...Χαρά Θεού...Τα πουλάκια θα τιτιβίζουν...Οι μέλισσες θα βουίζουν...Τα χελιδόνια θα πετάνε γύρω γύρω...

Κάπως έτσι έχω φανταστεί το σκεπτικό τους...

Αααααργία λοιπόν και είχα πει στο Γιοκαρίνο μου ότι θέλω να κάνουμε κάτι ξεχωριστό.
Αφού προσπάθησα ανεπιτυχώς από την προηγουμένη με διάφορους φίλους να κανονίσω συνάντηση,σκέφτηκα abort plan και του είπα ότι είχα μια ιδέα.
Να πάμε στην παραλία με μια σακουλίτσα και γάντια,να μαζέψουμε σκουπίδια.
(Είχα δει μια κυρία να το κάνει προχθές και με ενέπνευσε...Θα σου πω άλλη ώρα)
Τα συμφωνήσαμε λοιπόν και κοιμηθήκαμε.

Το πρωί έρχεται στο κρεβάτι και μου λέει:
Να σου πω κάτι;Είχαμε πει σήμερα να κάνουμε κάτι ξεχωριστό...Τώρα το να μαζεύουμε σκουπίδια ξεχωριστό είναι;;;
Με έπιασαν τα γέλια.
Ξεχωριστό είναι,του λέω,γιατί θα κάναμε κάτι σημαντικό,αλλά δίκιο έχεις...!Μπορούμε να το κάνουμε μεθαύριο που πάλι σχολάς νωρίς.
Μμμμμμμμ...
Τετάρτη και Παρασκευή σχόλασμα στις 12μιση αντί τις 4 γιατί η μία δασκάλα είχε άδεια,Πέμπτη κλειστό λόγω αργίας.Λόγω _______ίας,θα έλεγα εγώ...(Βρες  τη λέξη μόνος σου).Την επόμενη Τρίτη πάλι κλειστά γιατί οι εκπαιδευτικοί ψηφίζουν, την άλλη Δευτέρα αργία λόγω Αγίου Πνέυματος.

Προσπαθώ να μπω στο κυρίως θέμα,αλλά βλέπεις τραβάω ζόρια η δόλια μάνα!

Εν ολίγης είπα να τα πάω Αττικό Πάρκο.

Αν είσαι γονιός (διόρθωση,αν είσαι μάνα) μπορείς να φανταστείς τί προετοιμασία θέλει να λείψεις για ώρες από το σπίτι,πέρα από την ώρα του μεσημεριανού, με ένα νήπιο και ένα μωρό.Και να μην έχεις κάνει προεργασία από την προηγούμενη μέρα.Αν δεν είσαι μάνα και να σου το περιγράψω δε θα καταλάβεις,οπότε προσπερνάω αυτό το στάδιο.

Φτάνουμε Αττικό Πάρκο και καθώς παρκάρω πάω να πάθω αποπληξία,γιατί θυμάμαι ότι δεν έχω το καρότσι στο αυτοκίνητο.(Πρέπει να είχα όλο το νοικοκυριό,εκτός από το καρότσι).Πάλι καλά τους ρώτησα και είχαν να μου δανείσουν.

Η πρώτη επίσκεψη του μικρούλη μου λοιπόν στον Ζωολογικό Κήπο.

Δεν είχα πολλές βλέψεις,ενός έτους παιδί.Ηξερα από το πρώτο,σα χθες το θυμάμαι. 1μιση έτους,να είμαστε μπροστά από τους ρινόκερους και να είναι σκυμμένος στο χώμα και να μου λέει "μυμίγκι".
Στη δεύτερη επίσκεψη ένα χρόνο μετά,τον ρώτησα φεύγοντας "ποιο ζωάκι σου άρεσε πιο πολύ?" και μου απάντησε απαξιωτικά "εμένα τα αυτοκίνητα μου αρέσουν".Από όλο τον ζωολογικό είχαμε κολλήσει στα λιοντάρια γιατί είχαν πρωτοβάλει το τζιπ απ έξω.
Money down the drain που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοι. 

Τελικά ο μικρός κοίταζε με τόσο ενδιαφέρον και απορία τα ζώα...
Τα έχασα.
Σίγουρα δεν καταλάβαινε και πολλά,αλλά όλα αυτά που έβλεπε του κινούσαν το ενδιαφέρον.
Στην παιδική χαρά που έχει, κοίταζε ενθουσιασμένος τα άλλα παιδάκια(ο άλλος δεν το έκανε ποτέ),γέλαγε στην κούνια και είχε βαλθεί το "θρασσύτατο" πλάσμα που δεν περπατάει καν,να σκαρφαλώσει σε κάτι σχοινιά!



Καλά, ήμουν τόσο χαρούμενη.

Πόσες διαφορές παρατηρώ ήδη από τώρα στα δύο παιδιά...
Κάποια νέα πράγματα μου αρέσουν και κάποια όχι.
Και τελικά συνειδητοποιώ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ότι δε μπορείς να τα έχεις όλα.


Ολα αυτά τα "γιατί να μην..." που σκέφτομαι κατά διαστήματα για τον μεγάλο μου.
Γιατί να μην του αρέσει η παιδική χαρά και ο παιδότοπος;Να μην του αρέσει να σκαρφαλώνει,να κρεμιέται σαν το κατσίκι...
Γιατί να του λέω θέλεις να πάμε για πατινάζ,θέλεις να πάμε για περπάτημα στο βουνό και να μου λέει όχι;
Γιατί να μην του αρέσει (προς το παρόν) κάποιο άθλημα;
Γιατί να πρέπει τα πάντα να περιστρέφονται γύρω από το φαγητό;


Απ' την άλλη βέβαια...
Κοιμήθηκε σερί 2μιση μηνών και δεν έχω ξενυχτήσει ποτέ.
Τρώει τα πάντα με ευχαρίστηση.
Δεν έχω ανησυχήσει ποτέ ότι θα κάνει κάποια τρέλα,κάτι επικίνδυνο.
2μιση ετών βγαίναμε έξω με φίλους,καθόταν στο τραπέζι και συζητούσε κανονικά (οκ,από σκοπιά γλώσσας και ροής,όχι θεματολογίας) με τους ενήλικες.
Αν τον ακούσεις να μιλάει,θα σου πέσουν τα σαγόνια.Και δεν το λέω εγώ, η μάνα κουκουβάγια.Εμένα πλέον δε μου κάνει εντύπωση.Βασικά μέχρι να πάει σχολείο που δεν είχα μέτρο σύγκρισης,δεν το καταλάβαινα τόσο πολύ.
Δε φοβήθηκα ούτε στιγμή ότι θα κάνει κακό στο μωρό κι ας ήταν το πρώτο παραχαϊδεμένο παιδί της παρέας.Είναι πάντα πολύ προσεκτικός με τα μικρότερα παιδιά και έχει σχεδόν αντίληψη ενήλικα σε θέματα κινδύνου. 


Ο άλλος,τον βλέπεις από τώρα,είναι βουρ και φύγαμε.
Δείχνει ότι θα του αρέσουν όλα αυτά τα "γιατί να μην...;"
Και παρ' όλα αυτά είμαι σίγουρη ότι πολλές φορές θα σκεφτώ
 "γιατί να μην είναι πιο πολύ σαν τον αδελφό του...;"


Μου αρέσει που είναι τόσο διαφορετικοί.Περιμένω με λαχτάρα να ζήσω και την άλλη πλευρά.Και πραγματικά εκτιμώ το μάθημα ζωής που παίρνω.

Καταλαβαίνω καλύτερα ότι δε μπορεί ένας άνθρωπος να τα έχει όλα.
Ούτε μπορούν τα παιδιά μας να έχουν τα ίδια γούστα με εμάς.
Καταλαβαίνω καλύτερα αυτό που μου λέει τόσα χρόνια η φίλη μου η Ελένη.
Οτι εγώ εχω το πρόβλημα που στεναχωριέμαι,όταν εκείνος σε ένα πάρτυ σε παιδότοπο,θα κάτσει σε μια καρέκλα και θα παρατηρεί τα άλλα παιδιά που τρέχουν.
Το ότι μου άρεσε εμένα σαν παιδί να κρεμιέμαι σαν τη μαϊμού ανάποδα στα μονόζυγα και τα δέντρα,δε σημαίνει ότι είναι το "φυσιολογικό".
Ολοι κάπου είμαστε χαρισματικοί,έχουμε κλίση,όπως θες πες το και κάπου όχι.
Κι αυτό,μας κάνει
ΜΟΝΑΔΙΚΟΥΣ!


DiY Παιχνίδι από Χαρτόκουτα






Σήμερα βρέθηκα με μια πολύ ωραία κούτα στα χέρια μου.Στο παρελθόν έχουμε απασχοληθεί με τον μεγάλο με διάφορες κατασκευές με κούτες 
(βλ. και αγωνιστικό αυτοκίνητο), οπότε σκέφτηκα να φτιάξω κάτι για το μικρό,μπας και ξεφύγει το μυαλό του λίγο από τα καλώδια/πρίζες/σόμπα/ντομάτες/ντουλάπια/σκάλα και γενικά όοοο,τι άλλο εκτός από τα παιχνίδια του.

Ανοιξα τα αποθέματα υλικών χειροτεχνίας και ό,τι με ενέπνεε το κότσαρα.

Το αποτέλεσμα:



Τις τρύπες και τα ανοίγματα γενικά,τα έντυσα με ταινία,για να μην ξεφλουδίζουν πολύ.




Τώρα μια blogger που σέβεται τον εαυτό της,θα σου έλεγε ότι το βλαστάρι της απασχολήθηκε (μόνο του και αυτοβούλως) γύρω στις 3 ώρες (τουλάχιστον),ενώ εκείνη σφουγγάρισε, μαγείρεψε, σιδέρωσε, λούστηκε, έκανε πεντικιούρ και πήρε και έναν υπνάκο.(ανάσκελα για να μη χαλάσει και το νύχι).

Εγώ που χωρίς καμία ντροπή σου έχω παρουσιάσει τον "Αρακά" μου(βλ. εδώ) και σου έχω αρα(κα)διάσει και τις απόψεις μου περί Σιδερώματος, θα σου πω ότι γενικά 

  • το project στέφθηκε με μεγαλύτερη επιτυχία απ' ότι περίμενα
  • η μέρα πέρασε με λιγότερη γκρίνια λόγω βαρεμάρας 
  • διασκεδάσαμε πολύ οικογενειακώς και 
  • on & off όλη μέρα ασχοληθήκαμε με αυτό.


Πιο συγκεκριμένα:

Στην αρχή το όλο θέμα του κίνησε το ενδιαφέρον:


Μετά,επειδή καθώς σου έχω πει είναι και γευσιγνώστης,είπε να το δοκιμάσει να δει αν είναι τόσο νόστιμο,όσο φαίνεται.

αχιβάδα check,κούτα check


Μάλλον δεν ήταν γιατί μετά από λίγο είπε να φάει το παπούτσι του




 και να περάσει μια βόλτα από τη σόμπα.


Αρχισα ν' ανοιγοκλείνω πορτάκια,να πετάω με τον απαραίτητο δραματισμό διάφορα πράγματα μέσα στις τρύπες,να τραβάω το κορδόνι με την αχιβάδα,οπότε επέστρεψε.

Μέσα η μπάλα.Πού πήγε; Τη βλέπεις;



Είχε πλάκα κάποια στιγμή που του κόλλησε κολλητική ταινία στο χέρι και προσπαθούσε να καταλάβει τί γινόταν.



Μετά βάλθηκε να προσπαθεί να πετάξει το παπούτσι του αδελφού του από τη σκάλα...




Ο οποίος αδελφός τελείωσε σήμερα νωρίς το σχολείο και μπήκε κι αυτός στην παρέα.

Μέσα το τρένο από το τούνελ.


Επ' ευκαιρίας μου ήρθε η ιδέα να κάνουμε το πρώτο μάθημα για δέσιμο φιόγκου.


Επίσης έπεσαν στο τραπέζι και νέες ιδέες και παιχνίδια.
Η κούτα ήταν ένα καράβι και ο Winnie ναυαγός στη θάλασσα.
Το κορδόνι με την αχιβάδα,σωσίβιο.
Τέτοιο παιχνίδι με το (πανάκριβο) Πειρατικό Καράβι των Playmobil,δεν έχει κάνει.
Για μια ακόμη φορά το συμπέρασμα που κάθε γονιός μαθαίνει από πολύ νωρίς.
Τα παιδιά μπορούν να παίξουν με ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Οσο πιο άσχετα μάλιστα,τόσο πιο πολύ λειτουργεί η φαντασία τους...

Στιγμιότυπα από τη διάσωση του Winnie.


Παράλληλα άρχισε να εμπνέεται και το μικρό.



 Να ξεθαρρεύει και να χώνει και το χέρι μέσα




Θα έχω να το θυμάμαι,από τις πρώτες φορές που βρήκαν κοινό παιχνίδι για να παίξουν.
Ο ένας τραβάει τα πανάκια και ο άλλος τα τοποθετεί και πάλι στη θέση τους.
Και φτου κι απ' την αρχή!






Η μεγαλύτερη επιτυχία της ημέρας όμως,ήταν η παρακάτω φωτογραφία. 
Μοιάζει σα να είναι καθιστός,όμως είναι
η πρώτη του απαθανάτιση να στέκεται όρθιος,χωρίς να στηρίζεται πουθενά!!!
Εχει αρχίσει εδώ και λίγες μέρες να το κάνει για λίγα δευτερόλεπτα,αλλά δεν τον είχα πετύχει.






Και το παιχνίδι συνεχίζεται και αύριο!
(που είναι και αργία και δεν έχουμε σχολείο)

ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ: Από Μάιο μαζεύουμε Μούρα


 "Εκοφανίστηκα" που έλεγε και ο γιος μου μικρότερος ,τις τελευταίες μέρες,γιατί στο σπίτι είχαμε τη σφαγή του Δράμαλη.

Την Πέμπτη αποφάσισε ο αρχιμάστορης να κάνει ρεκτιφιέ στο χέρι,κάτι που το γυροφέρνει εδώ και χρόνια.
Το ίδιο βράδυ ο "βοηθός",που είχε να αρρωστήσει από πέρυσι τον Ιούνιο,άρχισε τους εμετούς.Μαγικό βράδυ.
Μετά "πέσαμε" όλοι με τη σειρά.
Ευτυχώς το περάσαμε αρκετά ελαφριά θα έλεγα σε σχέση με κάποιους άλλους,γιατί όπως μάθαμε τελικά την Παρασκευή δε λειτούργησε καν η τάξη.Ηταν όλα τα παιδιά άρρωστα,συμπεριλαμβανομένων και των δασκάλων.Μέχρι και η καθαρίστρια έπεσε θύμα.
Εγώ νόμιζα μέχρι σήμερα ότι κόλλησε και ο σκύλος,αλλά τελικά ήταν επειδή του είχα δώσει να φάει περίσσευμα λαπά,που μάλλον δεν ήταν της αρεσκείας του.(δεν τον κατηγορώ...).Τελικά σήμερα που του ξαναέδωσα από το δεύτερο "batch",που λένε και στο χωριό μου και μου το έβγαλε στο χαλάκι της εισόδου,το έπιασα το υπονοούμενο.(για το χαλάκι τον κατηγορώ παρεπιπτόντως...)

Χτες λοιπόν που είπαμε να βγούμε μια βόλτα έκανα μια ανακάλυψη.

Τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι λίγο σε κατάσταση "Εμείς και ο Κόσμος". (Βιβλίο της εποχής μου στα πρώτα χρόνια του δημοτικού, προάγγελος της φυσικής, γεωγραφίας και βιολογίας αν δε σου λέει κάτι ο τίτλος).
Ανακαλύπτω πράγματα της φύσης που τόσα χρόνια ήταν μπροστά στα μάτια μου και δεν τους είχα δώσει ποτέ σημασία.

Είδα λοιπόν ένα δέντρο με κάτι καρπούς,τους οποίους είχα δει τυχαία το Σάββατο σε μια φωτογραφία μιας γυναίκας στο facebook.
Μούρα.
Μια μουριά με μούρα.
"Αυτές μπροστά στο σπίτι μας γιατί δεν έχουν καρπούς;",αναρωτήθηκα.
(μμμμ ναι...τελικά σήμερα που πέρασα, τα δέντρα ήταν γεμάτα.)

Μα είναι δυνατόν να μην έχω φάει ποτέ μούρα;!

Ο τόπος είναι γεμάτος μουριές.Πολλοί δήμοι τις βάζουν στις πλατείες,λόγω της όμορφης σκιάς που κάνουν.
Ο πεζόδρομος σε εμάς είναι γεμάτος.



Και τα μούρα σίγουρα τα έχω ξαναδεί γιατί κάνουν τον τόπο χάλια όταν πέφτουν και είναι το σημείο που καθόμαστε για ίσκιο όταν πάμε για μπάνιο.
Αλλά αν με ρώταγες αν η μουριά κάνει φρούτα δε θα θυμόμουν να σου απαντήσω.
Τώρα από που νόμιζα ότι βγαίνουν τα μούρα μη με ρωτάς,γιατί κι εγώ από χτες αυτή την απορία έχω...
Ούτε αν είχα αναρωτηθεί ποτέ αν τρώγονται.
Τελικά αν κάτι δεν το δούμε σε καφάσι στο super market,να μας το πουλάνε σε κάποια εξωφρενική τιμή,δε μας περνάει καν από το μυαλό ότι είναι βρώσιμο,αυτό ήταν το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα.

Αν λοιπόν κι εσύ όπως κι εγώ δεν έχεις φάει ποτέ,σου προτείνω να δοκιμάσεις άμεσα!
Προσωπικά ενθουσιάστηκα!!!
Γενικά τρελαίνομαι για τα φρούτα του δάσους!
Περιμένω πώς και πώς από το Σμέουρό που έχω στον κήπο να βγάλει καρπούς. Βγάζει 5-6 κάθε χρόνο και είμαι σε φάση "τρώει η μάνα και στο παιδί δε δίνει".
(Στα μουλωχτά τα τρώω,μην πάθει και κανένα παιδικό τραύμα!)
Φέτος που μου το πετσόκοψε και ο Χασαποκηπουρός σύζυγος δεν ξέρω καν τί θα κάνει. Το τί καντίλια άκουσε...Και λίγες μέρες μετά,το είχε καλύψει με χώμα από ένα λάκκο που άνοιξε παραδίπλα,γιατί δε θυμόταν καν ότι είναι εκεί...Μη γελάς,σε ακούω!


Πίσω στο θέμα γιατί παρασύρομαι και αντί να σου γράφω για μούρα,το χω ρίξει σήμερα στη μουρμούρα.

Να μαζέψεις μούρα λοιπόν!
(Από Μουριά.)
Και να τα δοκιμάσεις και με τη συνταγή  Fruits&Honey Smoothie που σου έγραψα τις προάλλες.


Fruits & Honey Smoothie





Νόστιμο και υγειινό σνακ που και μόνο που βλέπεις το χρώμα του σου φτιάχνει η διάθεση.

Τα υλικά σε αναλογίες της επιλογής σου:

Γιαούρτι
Γάλα
Μπανάνα
Φρούτα του Δάσους κατεψυγμένα
Φράουλες (τώρα που είναι η εποχή τους)
Μέλι

Ολα μαζί τα χτυπάς στο μπλέντερ ή στο multi.Τα φρούτα του δάσους δεν τα ξεπαγώνεις,για να του δώσει μια παχύρευστη παγωμένη υφή ,σα milkshake.


Αν το θέλεις πηκτό,για να τρώγεται με κουτάλι,μη βάλεις γάλα.
Αν το θες να πίνεται,αλλά και πάλι να είναι παχύρευστο,βάζεις και γάλα και γιαούρτι.Εγώ συνήθως παίρνω ένα γιαούρτι από το lidl Που είναι πολύ ρευστό και βάζω αυτό.

ΕΝΑ ΑΠΟΤΣΙΓΑΡΟ ΣΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ 10ΧΡΟΝΟ!!!




Σε παρακαλώ μην πετάς κάτω τα αποτσίγαρά σου...
Ειδικά στην παραλία...
Κι εσείς βρε καπνίζοντες γονείς,στην παιδική χαρά;;;;;!!!!!!!

Δεν είναι μόνο θέμα οικολογίας.

Ο παιδίατρος στον μεγάλο μου είχε πεί,ότι
ενα αποτσίγαρο είναι τόσο τοξικό,
που μπορεί να σκοτώσει 10χρονο παιδί.

"Τηγανιτές" Πατάτες...Φούρνου με δενδρολίβανο



Πεντανόστιμος τρόπος να φτιάχνεις "τηγανιτές" πατάτες!
Ψημμένες στο φούρνο,αλλά στη γεύση σαν τηγανιτές.
Μου τον έμαθαν τα soon to be κουμπάρια μου.


Γιορτή της Μητέρας με διάλειμμα από τα παιδάκια μου

Σάββατο 9 Μαΐου,μια μέρα πριν τη γιορτή της Μητέρας.

Αχ ναι γιορτάζω αύριο,είμαι πολύ χαρούμενη.
Εχω τα 2 μαναράκια μου!
Τι ευτυχία!
Το ένα λέει μαμ-μαμ,οπότε ενώνοντας το και με λίγη καλή διάθεση,αν μπω ανάμεσα σε αυτόν και το φαγητό του,παραμυθιάζομαι ότι απευθύνεται σε εμένα.
(Μετά αρχίζει να γκαρίζει και το μετανιώνω.)
Το άλλο μου έφτιαξε καρτούλα στο σχολείο που έγραφε
Αγαπάω τη μαμά μου επειδή:με αγαπάει κι εκείνη.
Επίσης περιμένω αγωνιωδώς να μπω αύριο στο blog του σχολείου γιατί κάτι μας έχουν ετοιμάσει.
Μετά....

ΘΑ ΒΓΩ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ ΜΕ ΤΙΣ 2 (από τις) ΚΟΥΜΠΑΡΕΣ ΜΟΥΥΥΥΥΥ!
Πειράζει που είμαι "σούπερ εξάιτεντ?!"

Μετά από μήνες,καταφέρνουμε να συγχρονιστούμε!

Ο άντρας μου δουλεύει,οπότε το πρωί θα πάμε στη μαμά μου.
(ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ!!!)
 Το μεσημέρι θα αφήσω τα παιδιά να φάνε με τη γιαγιά (χαρούμενη κι αυτή καθ' ότι "του παιδιού μου το παιδί,είναι 2 φορές παιδί μου")και θα βρεθούμε για ένα 2ωράκι μόνο κουμπαρούλες.
Κι όταν λέω κουμπαρούλες,πιο κουμπαρούλες δε γίνεται.
Η μία με έχει παντρέψει και της έχω βαφτίσει το παιδί.
Η άλλη μου έχει βαφτίσει το παιδί και την παντρεύω σε ένα μήνα!
Και μεταξύ τους η μία έχει παντρέψει την άλλη και κάποια στιγμή στο μέλλον θα υπάρξει και νέο μπεμπάκι προς αναζήτηση νονάς. 

Θα βρεθώ με τις φιλεναδίτσες μου και θα μιλήσουμε για τούλια,δαντέλες,μπομπονιέρες και props : )
Θα βγω στον έξω κόσμο για φαγητό,χωρίς να νιώθω τύψεις στην κάθε μπουκιά,γιατί το μωρό ξεσηκώνει την πλάση όταν τρώμε
 και χωρίς ένα συνεχές "μαμάααααα..?"
Γιορτή της μητέρας ξεγιορτή της μητέρας,μπορεί να με θεωρείς αναίσθητη,
αλλά μιλάμε για ένα τόσο δα μικρό διαλειμματάκι.
Ολες το έχουμε ανάγκη,απλά κάποιες δε φοβόμαστε να το παραδεχτούμε δυνατά.
Ετυχε να είναι αύριο;
Δεν πειράζει θα το πάρω!

Θα βγω στα παλιά μου λημέρια στη Γλυφάδα,μες στη βαβούρα,να γίνει το κεφάλι μου καζάνι από την πολυκοσμία,
ώστε μετά να γυρίσω σπίτι μου,να πάρω αγκαλιά τα παιδάκια μου και να πώ
"Ααααααχ...ηρεμία/γαλήνη/ευτυχία!"


ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!


Ο Μάιος μας έφτασε
εμπρός βήμα ταχύ
να τον προϋπαντήσουμε
παιδιά στην εξοχή.



Λουλούδια ας διαλέξουμε
και ρόδα και κρίνα
κι ελάτε να πλέξουμε
στεφάνια με κείνα.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Blogging tips