ΜΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ-ΜΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ-ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΜΕΡΑ

Σήμερα ήταν μια υπέροχη μέρα και ήθελα να μοιραστώ τη χαρά μου μαζί σου!

Συνέβησαν κυρίως δύο πράγματα.

Βρήκα κάτι που αγαπώ κι έψαχνα χρόνια και έχασα κάτι που...αγαπούσα.Και τα δυο αυτά γεγονότα σχετίζονται μεταξύ τους.

Δε μιλάω φυσικά για κοσμοϊστορικές αγάπες,που συγκλονίζουν τη ζωή μας (αυτές τις έχω βρει εδώ και χρόνια στους τρεις άντρες της ζωής μου),αλλά για απλές,καθημερινές,που μας δίνουν βαθιά ικανοποίηση και μας κάνουν να απολαμβάνουμε την απλότητα της ζωής.

Το πρωί αφού άφησα τον γιο μου στο σχολείο,είπα να πάω να μαζέψω κρίταμο.Από τότε που το ανακάλυψα πριν τρία χρόνια,δε μπορώ να διανοηθώ τη χωριάτικη χωρίς αυτό κι έτσι μαζεύω για να έχω αρκετό για όλο τον χρόνο.Το ψυγείο μας καθώς καταλαβαίνεις στενάζει με κάθε λογής βαζάκια...

Η μέρα ήταν υπέροχη και η θάλασσα λάδι με ασημί χρώμα από το συννεφιασμένο ουρανό.Ετσι είπα να κάνω μια ακόμη εξόρμηση γι' αυτό που αναζητούσα μάταια εδώ και 3-4 χρόνια.

Κάπαρη!

Ηξερα ότι υπάρχει λίγη στην περιοχή από κάποιον που μου το είχε πει και του είχα ζητήσει να πάμε μαζί,αλλά πρώτον άλλο είναι να κάνεις μόνος την ανακάλυψη και δεύτερον δεν ξέρω αν τελικά θα πάμε.Στο κάτω κάτω τέτοια μυστικά δεν τα μοιράζεσαι εύκολα!

Περπάτησα ό,τι κατσίβραχο μπορείς να φανταστείς.Πήγαινα με το αυτοκίνητο,έψαχνα λίγο,ξανάμπαινα,προχωρούσα πιο πέρα και μια από τα ίδια.

Είχα και μια μικρή έννοια έτσι όπως ήμουν στις ερημιές,να την πω την αλήθεια μου.Κι εκεί που ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω για μια ακόμη φορά....

Είδα από μακριά κάτι υπέροχα λουλούδια πάνω στα βράχια.

Πλησίασα και δεν το πίστευα.Ενα τόσο δα φυτούλι,όμως ένιωσα τόση ικανοποίηση που δε μπορώ να σου περιγράψω.Εχω γράψει και παλαιότερα για όλα αυτά που μαζεύω.Δεν είναι τόσο το τελικό προϊόν που θα συλλέξω,όσο η διαδικασία της συγκομιδής.

Εκατσα στα βράχια δίπλα στο εύρημά μου και το θαύμαζα/καμάρωνα.Δεν είχα δει ποτέ το φυτό από κοντά και είναι μαγευτικό να βλέπεις αυτό το υπέροχο άνθος να επιβιώνει στο τίποτα,πάνω στα βράχια.Και κάπως έτσι,λοιπόν,όπως κάθησα...χρατς... πάει ένα από τα αγαπημένα μου παντελόνια.Κλαψ

Λίγο πιο πέρα βρήκα δυο ακόμα φυτά κι έτσι μάζεψα μια χούφτα μπουμπούκια κι άλλη μια φύλλα.Ελπίζω να τα φτιάξω σωστά.

Γυρίζοντας στο σπίτι,έτσι όπως ήμουν ζεσταμένη το πήρα απόφαση,έβαλα μαγιώ και κατέβηκα κι έκανα την πρώτη μου βουτιά για φέτος,γιατί πολύ το είχα καθυστερήσει.Και μετά,καθώς δεν είχα προλάβει με όλα αυτά να φάω ούτε πρωινό,έκοψα κι έφαγα μερικά μούρα από ένα δέντρο του δήμου που βρίσκεται εκεί κοντά.

Και κάπως έτσι ζει κανείς από το τίποτα μια αξέχαστη μέρα!
Και σκέφτεται "Που ζω;!Τι υπέροχη χώρα..."

(και ίσως και κάτι ποιο μελό στα πλαίσια του "What a great day to be alive!)

Εύχομαι να μπορείς να ταυτιστείς και να νιώθεις κι εσύ τόση ικανοποίηση από μικρές καθημερινές απολαύσεις.

Γιατί τελικά αυτή είναι η ΖΩΗ!