Ο κουφός Βάτραχος

Είναι κάτι άκυρες στιγμές..

σε κάτι άκυρες μέρες...

που βλέπεις το παιδί σου να κατακτά ένα σημαντικό λιθαράκι γνώσης και νομίζεις ότι θα σκάσεις από χαρά και περηφάνια...

Και σκέφτεσαι να το βράσω το σχολείο με τις στείρες γνώσεις και υπόσχεσαι στον εαυτό σου για μια ακόμη φορά να σταματήσεις να χωλοσκάς και να μαυρίζεις την καρδιά σου,για όλα αυτά που ξέρεις ότι δεν του προσφέρει.

Γύρισα αργά,κουρασμένη από τη δουλειά και αντί να τους βρω να ετοιμάζονται για ύπνο,ασχολούνταν με το μπαμπά με το καινούριο παιχνίδι που μας έχει κατακτήσει οικογενειακώς,το Εργαστήρι Μηχανικής που ζήτησε από τη γιαγιά για τα Χριστούγεννα.

Από την αρχή ήθελε να κάνει δικές του κατασκευές,αλλά προσπάθησα να του εξηγήσω ότι για να φτάσει σε αυτό το στάδιο,πρέπει να μάθει κάποιες βασικές αρχές μέσα από τις οδηγίες.Εχουμε φτιάξει ήδη αρκετές και είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον.

"Μαμά φτιάξαμε την επόμενη κατασκευή,αλλά προσπαθούμε τώρα να κάνουμε κάτι δικό μας",μου λέει όλο χαρά.

Πάνω σε μια κατασκευή κάθετης περιστροφής δύο γραναζιών,προσπαθούσαν να φτιάξουν γερανογέφυρα που να λειτουργεί με μοτέρ.Στο τέλος είχαν κολλήσει στο πως να στηρίξουν το μοτέρ.Κάποια στιγμή του λέει ο μπαμπάς "δε γίνεται αυτό που πάμε να κάνουμε,δεν έχουμε τα κατάλληλα κομμάτια,άσ' το,χάλασέ το και φτιάχνε αυτά που λένε οι οδηγίες."

Και παρ' όλο που ο μπαμπάς μας είναι ο αρχιμάστορης που όλα τα φτιάχνει και είναι το μεγάλο πρότυπο,ακούω το γιο μου να του απαντάει "Οχι,δε θα τα παρατήσω,θα τα καταφέρω!"

Και λίγο αργότερα πράγματι κατάφερε.

Χάρηκα τόσο πολύ,τόσο για την ευρηματικότητά του,όσο και για την επιμονή του,που γενικά είναι στοιχείο που λείπει από το χαρακτήρα του.

"Αυτό που έκανες τώρα,ήταν αμφισβήτηση της Αρχής.Πάντα έτσι να είσαι στη ζωή σου!" του είπα γελώντας.Και μετά του διηγήθηκα και την ιστορία του κουφού βατράχου.Αυτή που τα βατράχια αποφασίζουν ν' ανέβουν σε μια ψηλή κορυφή και όλοι τους λένε πως δε θα τα καταφέρουν και τελικά τα καταφέρνει μόνο ένα,που διαπιστώνουν ότι είναι κουφό.

Μετά άρχισε τις προσθήκες,έφτιαξε με τα lego και ανελκυστήρα και κάθε τόσο έλεγε πόσο ενθουσιασμένος ήταν που τα κατάφερε.Και περιμένει αύριο πως και πως να δείξει την κατασκευή του στον "Αρχιπρωτομάστορα" τον παππού του.

Χαλάλι που έχασε μια ώρα ύπνο!

ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ 2017