Και η βροχή θέλει καλοπέραση!

Το να πρέπει ολημερίς να απασχολήσει ένα νήπιο,μπορεί να είναι μεγάλη πρόκληση για μια δόλια μάνα.Στο λέω εγώ,που όχι στο blogaki μου δεν προλαβαίνω να γράψω,αλλά ούτε και να σκεφτώ.Εγώ μάλιστα ζω την ενισχυμένη έκδοση (Μαμάτίθακάνουμε-πεινάω-ααααααχτυπησααααα-τιθαφαμε-τιθακανουμε-ναφαωαμυγδαλακι-δωσεμουαυτοτοπαιχνιδιπουξερωοτιδενπρεπει-τοθέλωωωωωωωω-χτυπησαααααα)Χ5 το πρωί και Είναι-πολύ-δύσκολη-η-άσκηση-σου-λέω-έλα-τώραααααααα το απόγευμα.

Μια βροχερή μέρα λοιπόν σα τη χθεσινή πώς να περάσει η ώρα...;Πόσα αμύγδαλα-καρύδια-μανταρίνια να το ταΐσεις,που όταν είναι κλεισμένο μέσα όλο εκεί το μυαλό του...
Η βροχή έκανε ένα διάλειμμα κάποια στιγμή,αλλά όλα έξω μουλιασμένα.Ο καιρός όμως ήταν τόσο ζεστός,που ούτε μπουφάν δε χρειαζόταν.
Και τότε μέσα στη βαρεμάρα μου/μας σκέφτηκα...Μα φυσικά...Η κατάλληλη περίσταση για puddle muddle όπως θα έλεγε και ο αγαπημένος Dr Seuss.
Να κάνουμε απόσβεση στις γαλότσες μας και να δημιουργήσουμε και όμορφες αναμνήσεις.

Δειλά,δειλά στην αρχή...

Κάποιος άρχισε να ξεθαρρεύει...

Και τελικά να τα δίνει όλα...

Και φυσικά και η μαμά πέρασε πολύ καλά βλέποντας το βλαστάρι της τόσο χαρούμενο και τους δείκτες του ρολογιού να ξεκολλάνε.

Βασικές προϋποθέσεις για να περάσουν όλοι καλά:

1. Η μαμά δεν είναι μικροβιοφοβική.
2. Η μαμά δεν ανησυχεί ότι αν το βλαστάρι μείνει λίγη ώρα βρεγμένο,θα πάθει πνευμονία.
3. Η μαμά είναι προετοιμασμένη ότι το λασπόνερο θα φτάσει μέχρι τα μαλλιά.
4. Σε συνάρτηση της άνωθεν πληροφορίας,η μαμά διαλέγει ένα νερόλακκο δίπλα στο σπίτι της,για να μπορεί να επιστρέψει σύντομα στο σπίτι και χωρίς τη χρήση οχήματος.
5. Παιδί και ρούχα,όλα πάνε για πλύσιμο,να έχει προετοιμαστεί να υπάρχει ήδη ζεστό νερό.
6. Γαλότσα ξεγαλότσα,με τέτοιο παιχνίδι μέχρι και οι κάλτσες θα βγουν μούσκεμα.Γι αυτό διαλέγει ρούχα που δεν τα λυπάται να λερωθούν.

Οπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση...

ΛΕΡΩΘΕΙΤΕ,ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ!

Μονοήμερη Εξωπραγματική Απόδραση,δίπλα στην Αθήνα

Στην αρχή το σκέφτηκα για κλείσιμο...

Αλλά νομίζω πως έτσι πρέπει να ξεκινήσω.

Κανένα πρόβατο δε σώθηκε ποτέ βελάζοντας...

Και κοίτα να δεις τί μπορεί να γίνει αν ένα πρόβατο σταματήσει να βελάζει 

(βλ. τί ασχήμια,τί σκουπίδια,τί άσχημα αυτά τα μισοτελειωμένα κτίσματα,κοίτα πόσα σκουπίδια έχουν πετάξει στο δάσος...)

κι αρχίσει να τρέχει.

(βλ. κάνει κάτι για ν' αλλάξει όλη αυτή την ασχήμια)

Πραγματικά μ΄έκανε να πιστέψω ότι με τέτοια "πρόβατα",

υπάρχει ελπίδα να σωθεί όλο το κοπάδι...

Γιατί απ' ότι διάβασα τυχαία σε ένα άρθρο πριν από μερικές εβδομάδες,από ένα και μόνο πρόβατο έγινε η αρχή και δημιουργήθηκε όλο αυτό που θα δεις παρακάτω.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Το χωριό Παύλιανη και ο Δρυμός της Οίτης βρίσκονται στη Φθιώτιδα,σε απόσταση 2μιση περίπου ώρες από την Αθήνα.Πράγμα που σημαίνει ότι είναι ένας φανταστικός προορισμός,ακόμα και για μονοήμερη εκδρομή!

Εγώ τόσα χρόνια γιατί δεν τον έχω ξανακούσει;;;;;!!!

Πόσοι τέτοιοι θησαυροί βρίσκονται γύρω μας;;!!!

στην επόμενη πληροφορία ΔΩΣΕ ΒΑΣΗ!:

1.)  Βασική προϋπόθεση για να φτάσεις (έγκαιρα) στην Παύλιανη,είναι να ΜΗΝ ακολουθήσεις το GPS!!!Ρώτα κι εμάς που παραλίγο να την πατήσουμε και την ξαδέλφη που την πάτησε κι έκανε όοοοολο το γύρω του βουνού.Δεν ξέρω τί παίζει,η θεωρία μου είναι ότι κάποιοι από τα γύρω χωριά έχουν λαδώσει τη Google για να σε περνάει κι απ' το δικό τους χωριό.(Αν κι έχω υποψίες ότι η ξαδέλφη είχαν άλλους χάρτες,οπότε παίζει βαθύτερη συνωμοσία)

Για να πάμε λοιπόν,βγαίνουμε από την Εθνική στην έξοδο προς Αμφισσα και μετά ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΕΣ ταμπέλες που λένε σαφέστατα ότι για Παύλιανη πας δεξιά και όχι ευθεία όπως επιμένει η κυριούλα στο μαραφέτι!

Και κάτι ακόμα.Αν είσαι γονιός 2χρονου/3χρονου,όπου ένα τυπικό Σαββατοκύριακό σας συμπεριλαμβάνει 

• να κάνει καρούμπαλο στο μέτωπο,
• να πιάσει μια σφίγγα που ο πεθερός σου θεώρησε ότι τη σκότωσε,αλλά ήταν μετεμψύχωση γάτας και της είχε περισσέψει μια ζωή,
• ν' αρχίσει να σε χτυπάει λέγοντας "Να,να,να" επειδή δεν το άφησες να σκαρφαλώσει στα κάγκελα την ώρα που έχει ανοιξει η γέφυρα του Ευρίπου...

2.)  Φιλική συμβουλή-προτροπή...άστο πίσω με τη γιαγιά και τον παππού,ασφαλές απ' τα γκρεμνά κι ας ανοίξει το σαγόνι του στη βρύση!

3.) Mη μας βλέπεις Οκτώβρη μήνα χαλαράουα με τα κοντομάνικα και τις βερμουδίτσες.Τη συγκεκριμένη μέρα στην Αθήνα είχε 30 βαθμούς.Το δάσος είναι πολύ πυκνό.Εφοδιάσου με ρούχα σε στρώσεις για να μπορείς να τ' αφαιρείς και...αν είσαι ατίθασο παιδί σαν κι εμάς,όπου κάθε γιοφύρι θα σε καλεί να το διασχίσεις και κάθε παραποτάμια αθλοπαιδεία να τη δοκιμάσεις,πάρε μια αλλαξιά (συμπεριλαμβανομένων παπουτσιών/καλτσών) και άστα στο αυτοκίνητο.Οι αποστάσεις είναι αρκετά μικρές.Αν είναι χειμώνας θα συνιστούσα και κάτι για να ζεσταίνεις το κεφάλι.Ο προορισμός είναι βέβαια ιδανικός από Ανοιξη μέχρι Φθινόπωρο κατά την άποψή μου.

Εχεις λοιπόν αποφύγει την googloπαγίδα κι εκεί που προχωράς με το αυτοκίνητο και θαυμάζεις το τοπίο,βλέπεις αυτό...

Τώρα δεν ξέρω αν εσύ είσαι πιο εκλεπτισμένος άνθρωπος από εμένα και σκεφτείς κάτι πιο καλλιτεχνικό,η δική μου μπρουτάλ σκέψη πάντως ήταν wtf?!

Εδώ θα ήθελα να έρθω αφήνοντας πίσω και το 7+ και το 40+ αγόρι μου,εκτός από το 2+.

Το χωριό δεν προλάβαμε να το γυρίσουμε,καθ' ότι προορισμός μας ήταν το δάσος,μόνο ότι είδαμε στα πεταχτά με το αυτοκίνητο,αλλά όπου κι αν γυρίσεις να κοιτάξεις κάτι θ' ανακαλύψεις. 

Καταρχάς είδα κάπου 20 σκουπιδοντενεκέδες και καθένας ήταν ένα ξεχωριστό έργο τέχνης.

Εκεί που κανονικά θα έβλεπες άσχημους και βαρετούς τοίχους...

και άκυρες τσιμεντοκολώνες στη μέση της φύσης...

Και μετά μπήκαμε στο δάσος.

Στο σημείο που έχουν ονομάσει 

"Παρκάκι"

Από εδώ και πέρα υπάρχουν τόσα μα τόσα να δει κανείς,που παρ όλο που ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό,πραγματικά δε μπορεί να περιγράψει τις εικόνες φυσικής και τεχνιτής ομορφιάς που είδαμε.Θα κάνω μια απλή περιγραφή των εικόνων,γιατί πραγματικά ότι και να πω θα είναι λίγο.
Εμείς παραμείναμε στην εύκολη διαδρομή που άνετα περπατιέται και από μικρότερα παιδάκια(είδαμε και 4χρονα),αρκεί να μην είναι σαν αυτό που περιέγραψα παραπάνω,γιατί τότε θα σου βγει η ψυχή.Περίμενε κανένα χρόνο ακόμη.

Να τονίσω ότι όλα αυτά βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στο δάσος,χωρίς να πληρώνει κάποιος είσοδο σε ιδιωτικό χώρο.

        Η γέφυρα-πιάνο που σε υποδέχεται,έχει αισθητήρες και όταν ανέβεις αρχίζει                                                    να παίζει μουσική.

3 χώροι, σου δείχνουν εφαρμογές της υδροκίνησης.

Γεφύρια φαρδιά,γεφύρια στενά,γεφύρια κυματιστά και γεφύρια σε σχήμα ξυλόφωνου.Ω,πόσα γεφύρια περάσαμε!

Υπαίθρια  σχολική τάξη.

Κάτω δεξια,η μαθήτρια Διαβαστερή Απουσιολογίδου χτυπιέται για να πει μάθημα,ενώ αριστερά της ο Λουφαδόρος Τεμπελχανίδης προσπαθεί να περάσει απαρατήρητος.

Αθλοπαιδίες.

Κάτω δεξιά διακρίνεις το τεμπελόσφαιρο.

Ενώ υπήρχε και το ανθρώπινο "ποδοσφαιράκι"

Θεϊκό!Ρίξαμε τρελό γέλιο!

Για τα ταλαίπωρα από την άθληση κορμιά.

Πάνω αριστερά το παγκάκι του κοψομεσιασμένου.Πάνω δεξιά,το παγκάκι των τσακωμένων.Αιώρες διάσπαρτες στο δάσος.

Εάν η γάγγραινα είναι θεραπευτική,συμφωνώ με την ταμπελίτσα

                                          Αυτό θα πει ανακύκλωση συσκευών!

Ανέφερα ότι απλά και μόνο η φύση ήταν μαγευτική...;!

Παραλία...

"Μπες,μπες,μπες" γράφει το ταμπελί

...με υπαίθριο τζακούζι που λειτουργεί με φωτιά.

(Κι ο "Μάστορης" ν' αναθεματίζει που πετάξαμε τους παλιούς θερμοσίφωνες)

Για άνω των 18

Πάνω αριστερά,πηγή με εμπλουτισμένο νερό,όπως γράφει και η ταμπέλα

Le Cafe "Το Γούπατον"

Κούνιες που μας κούναγαν.

Ραπέλ και διάβασε τις οδηγίες αν δε θες να βρεθείς μέσα!

Βόλτα με τη Σχεδία

Και διάβασε τις οδηγίες γιατί ΘΑ ΒΡΕΘΕΙΣ μέσα.

Αριστερά ΣΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ, Δεξιά ΔΕΝΤΟΝΞΕΡΟΥΜΕΤΟΝΚΥΡΙΟ και οποιαδήποτε ομοιότητα με τον μπατζανακοεξαγχιστείας ξάδελφο είναι τυχαία!

Γι' αυτό εκτός από τις ταμπέλες στους δρόμους ΚΥΡΙΕΠΟΥΕΤΥΧΕΝΑΣΕΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΟΥΜΕ,διαβάζουμε και τις ταμπέλες οδηγιών!

(Ακόμα κλαίω btw που είχα κλείσει τη φωτογραφική κι έχασα το εσταντανέ,αλλά είμαι σίγουρη ότι οι Παυλιανίτες έχουν κρυμμένες κάμερες και θα σε βρω στο youtube!)

Γενικά όπου γυρίσεις το μάτι έχει ευφάνταστα ταμπελάκια και μηνυματάκια.

Αν σε πιάσει βρόχα,το κατάστημα διαθέτει και ομπρέλες.

Μην ξεχάσεις ν' αφήσεις ένα κέρμα,γιατί φυσικά και αξίζει η προσπάθεια!
(Αν τώρα αισθάνεσαι πολύ γαλαντόμος,ρίξε κάτι παραπάνω να βάλουν οι άνθρωποι μια webcam στο σημείο που βρίσκεται το τελεφερίκ και η σχεδία.Πραγματικά αξίζει!)

Και φυσικά μην ξεχάσεις να γράψεις στο βιβλίο εντυπώσεων!

Η δική μου εντύπωση:

"Ανθρωποι σαν κι εσάς,με κάνουν να αισθάνομαι ότι αξίζει να παραμένω και να μεγαλώνω τα παιδιά μου στην πατρίδα μου..."

59+1 Τυχαία Πράγματα που δεν ξέρεις για εμένα

Το να γράφω στο "Παιζικό" είναι η ψυχοθεραπεία μου.

Οι αναρτήσεις λοιπόν των bloggoφιλενάδων μου με θέμα "59+1 Πράγματα που δεν ήξερες για Εμένα" μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Ολα ξεκίνησαν από τη Μαρίνα και το Littleboxofluv της και στη σελίδα της θα βρεις τα link και από τις υπόλοιπες 23 (προς το παρόν) που κόλλησαν το μικρόβιο.

Σκέφτηκα ότι θέλω να συμμετάσχω κι εγώ,
οχι τόσο για να τα διαβάσεις εσύ,(είχες μια σκορδοκαΐλα...)όσο 
για να θυμηθώ εγώ λίγο,το ποια είμαι.
Μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας,με χίλια δυο πράγματα στο μυαλό μας,εμείς οι μαμάδες (και οι μπαμπάδες),ξεχνάμε συχνά το ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Πάμε λοιπόν για 60 πληροφορίες σε τυχαία σειρά:

1. Με λένε Αντώνια και όχι Αντωνία.(Οι απορίες σου στους γονείς μου.)Πλέον ακόμα κι αυτό κοντεύω να το ξεχάσω,καθώς βαριέμαι τις ερωτήσεις κι αφήνω τους άλλους να με φωνάζουν Αντωνία,Τόνια κτλ...
2. Μόλις έκλεισα τα 35,γεγονός που με έχει σοκάρει περισσότερο απ' ότι περίμενα (ή δείχνω).Είμαι παρθένος στο ζώδιο και έχω όντως μανία με την οργάνωση και την τάξη.Τώρα αν η μαμά μου και ο άντρας μου διάβαζαν αυτή τη δήλωση,θα διπλώνονταν στα δύο από τα γέλια γιατί με θεωρούν ακατάστατη. Και δεν έχουν άδικο.Απλά η μανία μου με την τάξη και την οργάνωση δεν αφορά "πεζά" πράγματα γύρω μου,όπως ένα ποτήρι που κάθεται 4 μέρες σε ένα σημείο...Στην καθημερινότητά μου θέλω να υπάρχουν σαφείς κανόνες αλλά και τα Κουτάκια της Ζωής μου να βρίσκονται όμορφα τοποθετημένα και οροθετημένα γύρω μου.Μια μόνο φορά για λίγους μήνες είχα γκρεμίσει αυτά τα Κουτάκια.
3. Η "Κρίση" με λύτρωσε από την ανάγκη που είχα,να προσπαθώ να προγραμματίσω τα επόμενα 10 χρόνια της ζωής μου.Οταν ζεις σε μια χώρα που δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει αύριο,παύεις να κάνεις τόσο μακροπρόθεσμα σχέδια κι έτσι δεν ανησυχείς ανώφελα για πράγματα που δε θα συμβούν.O Mark Twain είχε πει το κορυφαίο “I've lived through some terrible things in my life, some of which actually happened.”Ετσι είναι...
4. Δεν είμαι καθόλου παρατηρητική.Δεν "βλέπω" τί ρούχα φοράς ή αν ο άντρας μου έβαψε μπλε μεταλλικό από μαύρο το πορτ-μαντό της εισόδου,που το βλέπω κάθε μέρα τα τελευταία 4 χρόνια.Ακούω όμως τα πάντα και μ΄ενοχλεί απίστευτα το τικ τακ των ρολογιών και ο θόρυβος που κάνει το ρεύμα του υπολογιστή αν δεν πατήσω από πίσω το "off".
5. Μισώ τις αλλαγές.Γενικώς.Με δυσκολεύουν ακόμα κι όταν οδηγούν στο καλύτερο. Οταν ήμουν μικρή και οι γονείς μου άλλαξαν ταπετσαρία στο αυτοκίνητο(τί είπες τώρα,εποχές κι αυτές...!) είχα βάλει τα κλάματα.Θυμάμαι σαν σήμερα τη στεναχώρια μου.
6. Δένομαι πολύ με τα άτομα.Κρατάω πολλές επαφές με δασκάλους, συμμαθητές, παλιούς συναδέλφους και γείτονες,άτομα που γνώρισα σε διακοπές.Πολλές φορές μ' έχει στεναχωρήσει η σκέψη ότι δε θα ξαναδώ πρόσωπα,που γνώρισα φευγαλέα.
7. Αγαπώ  "Μικρό Πρίγκιπα" και κυρίως το κεφάλαιο με την αλεπού.Προσπαθώ όσο μπορώ μέσα από τις εμπειρίες μου να "κερδίζω το χρώμα του σταριού".
8. Παράλληλα έχω οδηγό μου τους στίχους από το τραγούδι του Garth Brooks "The Dance":I could have missed the pain but I'd have had to miss the dance...
9. Ο μεγάλος γιος μου είναι το πρώτο μωρό που έπιασα στα χέρια μου και τα 'χασα κι εγώ η ίδια με το πόσο φυσικά μου βγήκε και το πόσο οικεία ένιωσα από την αρχή.
10. Λατρεύω να τραβάω φωτογραφίες και βίντεο.Πριν τα παιδιά περνούσα ώρες κάνοντας μοντάζ και slideshow για εμένα και τους φίλους μου.Μου λείπει πολύ.
11. Λατρεύω το πατινάζ.Σε μια άλλη χώρα,θα είχα ασχοληθεί σίγουρα με αυτό το άθλημα.
12. Σε αυτή τη χώρα,έκανα πρωταθλητισμό στο θαλάσσιο σκι.Οταν οι άντρες μιλάνε για το στρατό,σκέφτομαι,Μιλάς κι εσύ,αλλά εγώ έχω κάνει "Αγρίνιο".(Το προπονητικό κέντρο ήταν κάποτε στο φράγμα του Αχελώου,με συνθήκες διαβίωσης/επιβίωσης στρατού.)
13. Ξέρεις τί θα πει να πρέπει να κλέβεις διαρκώς ρολό τουαλέτας από την ταβέρνα,γιατί ο προπονητής και μοναδικός ενήλικας (να ταν 27?) με 16-17 παιδιά ξεχνάει να πάει ν' αγοράσει?
14. Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο,γιατί έχω εκπληρώσει πολλά από τα παιδικά μου όνειρα:Να δω ουράνιο τόξο,να πάω σε ένα εξωτικό προορισμό,να δω καταρράκτη,να πάρω μέρος σε διεθνείς αγώνες,να κάνω κατάδυση με μπουκάλα,να πάρω σκύλο,να κάνω κάμπινγκ,να δω αστερία,να κάνω σαφάρι,να ζήσω στο εξοχικό μας.Κάποια στιγμή είχα κάνει και μια ανάρτηση με αυτό το θέμα τώρα που το θυμήθηκα.
15. Η κατάβαση του Φαραγγιού της Σαμαριάς και να κάνω ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο είναι δυο απωθημένα μου.Το Φαράγγι το "άγγιξα" 2 φορές.Την πρώτη δε μπόρεσα να πείσω τον τότε φίλο μου ν' ακολουθήσει κι έτσι δε γινόταν να πάω μόνη μου.Τη δεύτερη δυο μέρες πριν πάω,έμαθα ότι είμαι έγκυος και δεν το ρίσκαρα.
16. Δεν έχω αγαπήσει πιο πολύ τραγούδι από το "I dont want to live without your love" των Chicago,παρ΄όλο που δεν είναι συνδεδεμένο με κάποιο βίωμά μου.Ισως γιατί το έψαχνα για χρόνια,τις εποχές που δεν τα βρίσκαμε όλα ανοίγοντας το youtube.
17. Μου βγαίνουν αβίαστα αστεία στιχάκια/ποιηματάκια όταν θέλω να γράψω κάρτες γενεθλίων στις φίλες μου,να φτιάξω μπλούζες για το bachelor party τους ή να τραγουδήσω στο γάμο τους.Γενικά όταν αρχίζω να γράφω είναι σα να μεταφέρομαι αλλού και το χέρι μου πάει μόνο του.Στο δημοτικό κάθε φορά που η δασκάλα μας έλεγε ότι θα γράψουμε έκθεση,όλοι βόγκαγαν κι εγώ σκεφτόμουν "Τι καλά,λίγη ώρα θα έχω την ησυχία μου και θα γράφω ό,τι θέλω!".Στο γυμνάσιο τη μίσησα,γιατί έπρεπε να γράφουμε στεγνά κείμενα σύμφωνα με κανόνες και δεν ήταν το στυλ μου.
18. Μου αρέσουν πολύ οι ξένες γλώσσες,αλλά και να μαθαίνω την ετυμολογία ελληνικών λέξεων.
19. Μια ταινία που άλλαξε τη ζωή μου ήταν το Sliding Doors.Από τότε που την είδα δεν ξαναείπα ποτέ "Τί θα γινόταν εάν...",πράγμα που παλαιότερα έκανα συχνά.
20. Δε θεωρώ την "πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου" τη μέρα που παντρεύτηκα,ή γέννησα.Οι παραπάνω συμπεριλαμβάνονται,αλλά έχω νιώσει εξίσου ζωντανή κι ευτυχισμένη μια φορά μαθήτρια,ανεβαίνοντας το χιονισμένο Μαίναλο,όπου κάποια στιγμή σταμάτησα και άκουγα στην κυριολεξία μόνο την καρδιά μου που χτυπούσε δυνατά από την κούραση.Επίσης δεν θα ξεχάσω την 16.1.13...Να βρέχει με τα τουλούμια,να έχουμε βραχεί ως το κόκκαλο κι η φίλη μου το "ντέντρο" κι εγώ να κάνουμε κατάβαση του βουνού,να κλαίμε από τα γέλια και να τραγουδάμε από την "Κουτσή Κιθάρα" μέχρι τα "40 Παλικάρια".
    Και όπως πολύ σωστά μου θύμισε η φίλη μου η Εύη...Πώς είναι δυνατόν και το παρέλειψα...Στην οροφή ενός τζιπ στη Σαχάρα ενώ κατευθυνόμασταν για να περάσουμε μια βραδιά με Βεδουίνους και να επισκεφτούμε τη Shiva...το τζιπ να κατεβαίνει/τσουλάει στους αμμόλοφους,εμείς να λέμε τώρα θα βρεθούμε στις ρόδες του...Ηλιοβασίλεμα...και γύρω μας το τίποτα...Και μετά η αίσθηση να περπατάω ξυπόλυτη σ' αυτή τη ζαχαρένια άμμο.Λίγα βήματα έκανα μόνο γιατί οι άλλοι με έβριζαν ότι θα πατήσω κανένα σκορπιό,αλλά αυτή την εμπειρία δεν ήθελα να τη χάσω με τίποτα!
21. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι "Κουνουπίδι Κοκκινιστό".Με ψωμί και φέτα απαραιτήτως!
22. Πέρασα όμορφα και ασφαλή παιδικά χρόνια και πιστεύω σε αυτό χρωστάω ότι έχω αρκετή αυτοπεποίθηση και δύναμη.
23. Θυμάμαι ένα πρωί,όταν ο πρώτος γιος μου ήταν 8 μηνών περίπου,που αναρωτήθηκα πότε σταματάει αυτό το συναίσθημα,να ξυπνάω και με το που ανοίγω τα μάτια μου να θέλω να πεταχτώ από το κρεβάτι από την απόλυτη ευτυχία,μόνο και μόνο επειδή στο διπλανό δωμάτιο με περίμενε αυτό το χαμογελάκι.Εφυγε σιγά σιγά,δεν κατάλαβα πότε.
24. Μια ανάβαση προς τις πηγές του Αχέρωντα,μέσα στο παγωμένο ποτάμι,είναι από τις πιο αξέχαστες εμπειρίες,που θέλω να επαναλάβω πιο οργανωμένα αυτή τη φορά.
25. Με τρελαίνει να πηγαίνω έξω για φαγητό ή επίσκεψη σε σπίτια και να παίζει η τηλεόραση.Δε μπορώ,με αποσυντονίζει.
26. Η ταινία Million Dollar Baby με άγγιξε βαθιά.Ως (πρώην) αθλήτρια μπορώ να καταλάβω σε όλα τα επίπεδα αυτή την ιδιαίτερη μορφή αγάπης/εμπιστοσύνης/σεβασμού,ανάμεσα σε έναν προπονητή και την αθλήτριά του.
27. Οταν ο πρώτος γιος μου ήταν μικρός,επειδή δεν έβρισκα βιβλίο της αρεσκείας μου για να του διαβάσω πριν κοιμηθεί,του έγραψα και εικονογράφησα εγώ ένα.Λέγεται ο "Δρόμος για το Κρεβάτι" και είναι οι οδηγίες που πρέπει ν' ακολουθήσει για να βρεθεί στο κρεβάτι του.Η πρώτη σελίδα ξεκινάει:
    
    
    
    
    Τώρα που τελειώνει η μέρα
    και θα πας να κοιμηθείς,
    θα σου δώσω οδηγίες
    γιατί ο δρόμος ειν' μακρύς.
    
    Στο κρεβάτι για να φτάσεις
    δίχως χάρτη και πυξίδα
    ακολούθα για αρχή
    τη μικρή πυγολαμπίδα.
    

    
    

    Και κάπως έτσι,αφού για 26 σελίδες καταλήγει σε χωράφια σπαρμένα με μπαλόνια,κάνει ευχές σε πηγάδια,ταξιδεύει με σύννεφα,σε σπίτια που αντί για κουρτίνες έχουν σερπαντίνες,περάσει από αμμόλοφους ζάχαρης,φτάσει σε ένα δάσος που στα γύρω δέντρα κρέμονται δεκάδες καμπανάκια,συναντήσει ένα βάτραχο που από εφοπλιστής άλλαξε επάγγελμα κι έγινε μυτοκαθαριστής,αποφύγει τα παπάκια που θέλουν να του πουλήσουν έτοιμα όνειρα και διάφορες άλλες μαγικές περιπέτειες,καταλήγει στα σκεπάσματα,στο αφράτο μαξιλάρι για ν' αφήσει γλυκά,γλυκά, ο ύπνος να τον πάρει.

    
    
28. Στο δεύτερο γιο μου έγραψα τον "ΧουζουρΛύκο",ένα χουζούρη λύκο και μου ήρθε ως ιδέα,γιατί έτσι τον αποκαλούσε ο άντρας μου .

    
    
29. Εχω "φετίχ"( όχι σεξουαλικό,χαχα) με τα βατράχια.
30. Ξέρω πως η έκφραση "Μου κόπηκαν τα πόδια",μπορεί να συμβεί.Στην πέμπτη δημοτικού,ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι και ένας συμμαθητής μου  μου ζήτησε να τα "φτιάξουμε".Από την έκπληξη στην κυριολεξία,κρατήθηκα από το γραφείο για να μην πέσω.
31. Μικρή ήμουν τρελό αγοροκόριτσο.Μου άρεσε να σκαρφαλώνω σε δέντρα,όλο ήμουν ανάποδα στο μονόζυγο,ανέβαινα το κλασικό μονόζυγο-δεινόσαυρο (εσείς των 80s το θυμάστε σίγουρα!) που υπήρχε στις παιδικές χαρές όρθια μέχρι το κεφάλι του,έκανα ποδήλατο,πατίνι,skate,skatebike,πατίνια (ξέχασα κάτι άλλο με ρόδες;).Γι αυτό τα γόνατά μου ήταν διαρκώς ανοιγμένα.Τρελαινόμουν λοιπόν να πειράζω τα κακάδια με αποτέλεσμα να ξαναματώνουν.Συμμαθητές μου που έχουν κρατήσει τα σχολικά τους λευκώματα,θα τα διαβάζουν τώρα κ θα φρικάρουν γιατί στα hobby για πλάκα συμπεριελάμβανα κ το να "βγάζω τα κακάδια αίματος".Ομολογώ πως ακόμα δε μπορώ να αντισταθώ και τα πειράζω.
32. Το ταξίδι που ονειρεύομαι να κάνω,είναι tour με ποδήλατο.
33. Είμαι τρελή μαζώχτρα (προσπαθώ να το αποβάλλω) και είμαι παντρεμένη με τον άνθρωπο σκούπα.Εγώ δεν ήμουνα ρακοσυλλέκτης,ρακοσυλλέκτη μ' έκανες εσύ...Κάθε φορά που θα κοιτάξω στα σκουπίδια του σπιτιού,όλο και κάτι αδικοχαμένο θα βρω.
34. Οταν ήμουν μικρή,η μαμά μου μου πήρε μια φορά ένα "Αρτσι" χωρίς να της το ζητήσω.Είχα χαρεί τόσο πολύ,που είχα σημειώσει νοητικά να το θυμάμαι όταν μεγαλώσω και κάνω παιδιά,να τους κι εγώ δώρα-εκπλήξεις για να χαίρονται τόσο.
    
    .
35. Είμαι αριστερόχειρας.(Αρα απ' ότι έχω διαβάσει θα ζήσω και κατά μέσο όρο 7 χρόνια λιγότερο.)
36. Πριν κάνω παιδιά,έτρεμα μην πάθει κάποιος δικός μου κάτι,αλλά σκεφτόμουν από έφηβη ακόμα,ότι αν πέθαινα εγώ δε θα πείραζε τόσο,γιατί είχα ζήσει μια όμορφη,γεμάτη ζωή.Κι αφού θα ήμουν νεκρή δε θα στεναχωριόμουν εγώ,οπότε καλύτερα εγώ,παρά οι άλλοι.Από τότε που έκανα παιδιά,εννοείται τρέμω για τη ζωή μου.
37. Οι πρόωρες σκέψεις για το θάνατο στην εφηβεία,ξεκίνησαν όταν ένας ασυνείδητος οδηγός σκότωσε σε τροχαίο μια συναθλήτριά μου.Ενώ δεν κάναμε παρέα,το γεγονός με σημάδεψε βαθιά,δεν το ξεπέρασα ποτέ και δε διάφορες στιγμές της ζωής μου σκέφτομαι πόσο χρονών έχω φτάσει,τι έχω ζήσει,ενώ εκείνη αν και μεγαλύτερή μου,έμεινε 16.
38. Πολλές φορές μέσα στο άγχος της καθημερινότητας,πιάνω τον εαυτό μου να ξεχνάει ν' αναπνεύσει.
39. Θέλω να μάθω τόσα πολλά πράγματα,ξενυχτάω για να ξεκλέψω ώρες για τον εαυτό μου,υπάρχουν τόσες ενδιαφέρουσες ασχολίες εκεί έξω...Είναι δυνατόν κάποιοι να μην έχουν χόμπι;!
40. Μ' εκνευρίζει που δεν ξέρω ελληνικούς χορούς και ζηλεύω τρελά όταν βλέπω να χορεύουν Ικαριώτικο.
41. Ενας μήνας που έζησα στη Χαϊδελβέργη,ήταν από τις εντονότερες μέρες της ζωής μου.Ηταν λες και όλες οι αισθήσεις μου είχαν οξυνθεί και απολάμβανα το κάθε λεπτό ξεχωριστά.Λένε γι' αυτή την πόλη ότι έχει κάτι το "μαγικό" και ότι αισθάνεσαι λες και περπατάς μερικά εκατοστά πάνω από το έδαφος.Πραγματικά έτσι ήταν.
42. Θα ήθελα πολύ να τραγουδάω σε μια χορωδία.Με μαγεύει το αποτέλεσμα όταν ενώνονται τόσες φωνές μαζί.
43. Στις καλοκαιρινές διακοπές θα μπορούσα να ζήσω με ντομάτα,φέτα και ψωμί.Απαραίτητη προϋπόθεση,το ψωμί να είναι κομμένο με το χέρι.Θα μου εξηγήσει κάποιος γιατί είναι πιο νόστιμο έτσι;!
44. Την πρώτη φορά που βγήκα για καφέ με τον άντρα μου,το στόμα μου όταν γύρισα σπίτι στην κυριολεξία πονούσε,καθώς ήμουν όλη την ώρα με χαμόγελο-κρεμάστρα.
    Smitten like a kitten,που λένε.
45. Είμαι άχρηστη με τις βελόνες.(Προχθές έδωσα στη μαμά μου να μου στερεώσει ένα κουμπί.Δεν είναι όταν δεν θα τα κατάφερνα αν το προσπαθούσα,αλλά δεν το 'χω και πολύ.)Παρ' όλα αυτά θέλω πολύ να μάθω και όλο λέω πως μόλις πάει και ο δεύτερός μου σχολείο,θ' ασχοληθώ να μάθω να ράβω με τη ραπτομηχανή.Το ΟΝΕΙΡΟ είναι να φτιάξω ένα quilt,χρησιμοποιώντας υφάσματα από τα μωρουδιακά ρούχα των παιδιών μου.
46. Το πιο ρομαντικό πράγμα που μου έχει πει κάποιος,είναι ότι αγόρασε και ήπιε ελληνικό κρασί για να με αισθάνεται κοντά του.(Obviously ήταν ξένος)
47. Βαριέμαι τραγικά οτιδήποτε beaute.
48. Μέχρι πολύ μεγάλη,(18?20?),σιχαινόμουν να χρησιμοποιώ το τηλέφωνο.Ντρεπόμουν ανεξήγητα και αν ήθελα να κλείσω ραντεβού στο κομμωτήριο,πήγαινα από εκεί.Μια φορά,σε μια τέτοια ηλικία,είχε γίνει με τη μαμά μου ένας τρικούβερτος καυγάς,γιατί δεν έπαιρνα τηλέφωνο να ρωτήσω τί ώρα φεύγει το πλοίο για την Υδρα και δεν καταλάβαινε με τίποτα πόσο (μα πόσο) πολύ ντρεπόμουν.
49. Μέχρι πριν από δυο χρόνια σιχαινόμουν το jogging.Μετά τον πρώτο μου αγώνα 5χλμ.,απόσταση που για μένα ήταν κάποτε αστρονομική,έχει αρχίσει να μου κολλάει το μικρόβιο και να κάνω σκέψεις του τύπου "όταν ο μικρός πάει σχολείο,θα πηγαίνω crispy πρωινά σαν κι αυτό για τρέξιμο".
50. "Ευχαριστώ" την Κρίση που με έσπρωξε στην απόφαση να μετακομίσω στο εξοχικό μας.Ονειρο που το είχα από μικρή,αλλά δε νομίζω ότι θα πραγματοποιούσα ποτέ. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς με έπεισε ο άντρας μου να αποκεντρωθούμε.Η ζωή μου άλλαξε ριζικά.
51. Τα "FRIENDS" είναι η αγαπημένη μου σειρά.Εχω όλα τα dvd και ξέρω κάθε ατάκα απ' έξω.
52. Με εντυπωσιάζει πόσο πολύ αγαπάω τα παιδιά των φιλενάδων μου by default, από τη μέρα γέννησής τους.
53. Δυο μήνες πριν το γάμο μας έψαχνα σαν την τρελή να βρω νέο μέρος,γιατί εκεί που είχαμε κλείσει, μετά από απεργία πείνας του δημάρχου άνοιξε ξαφνικά για το κοινό.Τη μέρα του γάμου μου...και συγκεκριμένα την ώρα του μυστηρίου και μόνο στη νέα τοποθεσία που είχαμε κλείσει για το τραπέζι,έριξε ένα ξαφνικό μπουρίνι,με αποτέλεσμα τελικά να πάμε αλλού.Περάσαμε φανταστικά.Ηταν το πάρτυ της ζωής μου!
54. Μου χει τύχει να διαβάσω κάποιους στίχους ή ν΄ακούσω μια όμορφη μελωδία,μια όμορφη φωνή να τραγουδάει,πράγματα που να μην έχουν να κάνουν με την οικογένειά μου και να αισθανθώ "τυχερή που ζω".Μου συνέβη πρόσφατα,ακούγοντας στο youtube τον Sean Connery ν' απαγγέλλει την "Ιθάκη".
55. Δεν πιστεύω ιδιαίτερα στο μάτι,παρ' όλο που μου χει τύχει μια φορά ξαφνικά να νιώσω ένα απίστευτο βάρος και να μη μπορώ ν' αναπνεύσω και ξέρω ότι είχα υπάρξει επίκεντρο αρνητικού σχολιασμού (και μάλιστα μέσα σε εκκλησία).Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω στο ξεμάτιασμα,ειδικά το εξ' αποστάσεως.
56. Είμαι βιβλιοφάγος.Τα βιβλιοπωλεία είναι η Disneyland μου.Τα θέλω όλαααα!!!
57. Δε μου αρέσει καθόλου να ταξιδεύω με πλοίο.Στο αεροπλάνο βάλε με όσες ώρες θες.
58. Ο άντρας μου είναι ο καλύτερός μου φίλος,το κολλητάρι μου.Δε μου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι υπάρχει κάποιος άλλος πιο ταιριαστός για εμένα εκεί έξω.
59. Σιχαίνομαι να ιδρώνω και γι' αυτό μου αρέσουν τ' αθλήματα μέσα σε νερό.
60. Αγαπώ ρίγανη,βασιλικό και πάπρικα.
    
    
    
    Ουφ...Τώρα που τα πα και ξαλάφρωσα,να διαβάσω και τα υπόλοιπα δικά σας βρε κορίτσια,γιατί δεν έχω προλάβει να σας διαβάσω όλες!

Πειρατικό Πάρτυ,μέρος Β'

...Ας ακολουθήσουμε λοιπόν την πορεία των ναυαγών στο ερημονήσι.Το πώς κατέληξαν εδώ και τί περιπέτειες έχουν ζήσει μέχρι στιγμής,μπορείς να τα διαβάσεις εδώ,στο πρώτο μέρος της ιστορίας.

Τώρα που ξαναβλέπω τις φωτογραφίες,συνειδητοποίησα ότι ξέχασα να σου γράψω για την πρώτη δοκιμασία,που νόμιζα ότι την είχαμε κάνει μετά το κυνήγι,αλλά τώρα βλέπω ότι ήταν πριν.
Μόλις τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες,αυτό που έπρεπε να γίνει πρώτα, ήταν η κάθε ομάδα ν' αποκτήσει τη δική της σημαία.Τους έδωσα από μια λευκή κόλλα και 10΄στη διάθεσή τους,για να μη χρονίσουμε με τη ζωγραφική.Είχα χωρίσει και τα ίδια χρώματα μαρκαδόρων σε δυο κουβαδάκια για να μην τσακωθούν.(Φανταζόμουν καταστάσεις του τύπου,"εμείς τον είχαμε τον πράσινο","δώσε μου τον κόκκινο","δεν προλάβαμε γιατί είχαν όλη την ώρα τον μπλε".)
Στερεώσαμε τις σημαίες σε κάτι πυρσούς που είχαμε στον κήπο και έσωσα τελευταία στιγμή την προηγούμενη μέρα,καθώς έπεσαν στο βλέμμα
 του ανθρώπου-Ολατασκουπίζωόλαταπετάω,του άντρα που διάλεξα να παντρευτώ.
Μετά πήγαμε στις μαμάδες για να μας πουν πια ομάδα θεωρούσαν νικήτρια. Οσο τα παιδιά ζωγράφιζαν τις είχα προετοιμάσει να πουν ότι και οι δυο ζωγραφιές ήταν εξίσου ωραίες,ουάου και όλα τα σχετικά επιφωνήματα κι ότι θα έδιναν από ένα βαθμό και στις 2 ομάδες.Καταλαβαίνεις τώρα,είναι λεπτές οι ισορροπίες,μή γίνουμε μαλλιοκούβαρα ακόμα δεν ξεκινήσαμε!Ολα πρέπει να τα προβλέπει η μάνα/διοργανώτρια!Τα παιδιά δέχτηκαν την απόφαση με μεγάλη χαρά.

Μετά όπως είδαμε στο Α' μέρος,έγινε το κυνήγι θησαυρού και είχαμε μείνει εκεί που ανακάλυψαν ένα παλιό κλειδί.(Κλαψ,πάει το κλειδάκι μου,δεν το ξαναβρήκα ποτέ...Βασικός ύποπτος είναι και πάλι ο άνθρωπος-σκούπα,γιατί εγώ ξέρω πού το είχα βάλει,αλλά μάλλον το μάζεψε μαζί με κάτι σκουπίδια...κατά τη διάρκεια του πάρτυ.Ευτυχώς ήταν από ένα συρτάρι ενώς παλιού επίπλου,που δεν το κλειδώνω.Το ξεπε/προσπερνάω και συνεχίζω)

Το κλειδί αυτό που λες,"ξεκλείωνε" ένα μεγάλο σεντούκι,το οποίο περιείχε πολλά χρήσιμα πράγματα για τους ναυαγούς.
Ας είναι καλά το "Μυστηριώδες Νησί" του Ιουλίου Βερν που διαβάζαμε εκείνη την περίοδο και μου ήρθε αυτή η ιδέα.
Για σεντούκι χρησιμοποίησα αυτό το κλασικό του ΙΚΕΑ,το οποίο είχαμε ήδη για να βάζουμε μέσα τ' αυτοκινητάκια μας.Είχα φτιάξει ξεχωριστά σακουλάκια για τ' αγόρια και τα κορίτσια.

Αριστερά ο γιος μου ποζάρει όλο χαρά,τη μέρα πριν το πάρτυ.
Επάνω τα πράγματα των αγοριών και κάτω των κοριτσιών.

Ο "εξοπλισμός" των κοριτσιών περιελάμβανε:

• Χαβανέζικη φούστα,που είχα φτιάξει πολύ οικονομικά φτιάχνοντας πολύχρωμες φούντες από γκοφρέ χαρτί,τις οποίες στερέωσα με συρραπτικό σ' ένα σκοινί καλούμπας που είχα πρόχειρο.
• Κιάλια.Κλασικά,τα έφτιαξα με χαρτιά τουαλέτας που τα ένωσα με συρραπτικό και τους πέρασα πάλι σκοινί.
• Πολύχρωμη τούφα για τα μαλλιά.(Είχα βρει στο Jumbo ένα χαρτόνι με δέκα τούφες σε διάφορα χρώματα)
• Πειρατικό καπέλο,από δωρεάν εκτυπώσιμα που βρήκα στο ίντερνετ.Για να στέκεται καλά,αναγκάστηκα να κάνω διπλό κόπο και να κολλήσω το χαρτί πάνω σε χαρτόνι.Στις δυο άκρες στερέωσα λάστιχο που αγόρασα από είδη ραπτικής.

Ο "εξοπλισμός" των αγοριών περιελάμβανε:

• Κόκκινη Πειρατική Ζώνη.Πήρα φόδρα από τα είδη ραπτικής και την έκοψα σε λωρίδες.
• Κιάλια.
• Πειρατικά Γυαλιά.Είχα προνοήσει και είχα πάει στα Jumbo κατά την περίοδο της Αποκριάς,μήπως και βρω κάτι ενδιαφέρον και είχα πάθει πλάκα όταν τα βρήκα.Αν ήξερα πόσο θραύση θα έκαναν,θα είχα πάρει και για τα κορίτσια που ζήλεψαν.
• Σπαθί,από χαρτόνι.Μου βγήκε το λάδι να τα κόψω,γιατί για να είναι γερά, βρήκα αυτές τις κούτες που είναι για εύθραυστα υλικά κι έχουν 2-3 στρώσεις.Τα έβαψα με μαύρη και ασημί τέμπερα (σε μπουκάλι) και ένα σφουγγαράκι πιάτων.Ηταν αρκετά πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος,από το να τα έβαφα με πινέλο.Φυσικά και πάλι μου πήραν πολύ χρόνο,γιατί έπρεπε πρώτα να στεγνώσουν από τη μια πλευρά για να βάψω την άλλη.Βοήθησε και ο εορτάζων σε κάποια φάση που τα είχα φτύσει.

• Πειρατικό Καπέλο.
• Πειρατικό Τατουάζ.

Το σεντούκι επίσης περιελάμβανε και μερικά τηλεσκόπια,από ρολό χαρτιού κουζίνας.

Αφού οι πειρατές ντύθηκαν και φωτογραφήθηκαν...
(είχα προετοιμαστεί για να τους βάψω κιόλας,είχα βρει και ωραία σχέδια,αλλά η ώρα είχε περάσει και κανένας τους δεν καιγόταν να βαφτεί,οπότε το προσπεράσαμε αυτό το στάδιο)

είχε έρθει πλέον η ώρα ν' αναζητήσουν την τροφή τους!

Είχα δει στο ίντερνετ μια ιδέα,όπου στο χείλος ενός μπολ,στερέωναν ένα στόμα καρχαρία (χειροτεχνία) και μέσα έβαζαν κρακεράκια ψαράκια.Εφαγα τον κόσμο να βρω ψαράκια και δεν έβρισκα.(Πριν από ένα μήνα διάβασα στη σελίδα της Γιάννας με το καταπληκτικό πάρτυ-παραλία της,ότι εκείνη κατάφερε να βρει στο Tiger).Ευτυχώς που δε βρήκα όμως,γιατί σε συνδυασμό με μια άλλη ιδέα που είχα δει,όπου φτιάχνεις χέρια-γάτζους με ποτηράκια και αλουμινόχαρτο ( εγώ μέσα από το αλουμινόχαρτο έβαλα και pipe cleaner χειροτεχνίας,για να του δώσω την κλίση που ήθελα),σκέφτηκα το εξής παιχνίδι:

Ενα αγόρι και ένα κορίτσι από την κάθε ομάδα,διαγωνίζονταν για ένα λεπτό.Με το χέρι-γάτζο προσπαθούσαν να ψαρέψουν όσο περισσότερη τροφή/κριτσινοπρέτσελ μπορούσαν,μέσα από το στόμα ενός καρχαρία.Οποιος κέρδιζε περνούσε στον επό μενο γύρο.Στο δεύτερο γύρο τα ίδια,ανά δύο και ο νικητής περνούσε στον τρίτο κ.τλ. μέχρι που βγήκε ο τελικός νικητής.(Μορφή double elimination,δηλαδή).Για το νικητή κάθε παιχνιδιού,είχα δώρο ένα μετάλλιο.Κι αυτά τα βρήκα στο Jumbo.Τα πουλάει πεντάδα νομίζω και δεν είναι ακριβά.Επίσης,ανάλογα αν ο τελικός νικητής ήταν αγόρι ή κορίτσι,θα έπερνε και ένα πόντο η ομάδα,για το τελικό ομαδικό δώρο.Αν θυμάμαι καλά,αυτή τη δοκιμασία την κέρδισαν τα κορίτσια.

Τον καρχαρία τον έφτιαξα ως εξής:Εκοψα ένα άσπρο πιάτο στη μέση,έκοψα τα δόντια και μετά το ξαναένωσα με συρραπτικό,φροντίζοντας να έχει μια στρογγυλή κλίση,για να μπορεί να στερεωθεί στο μπολ.Πάνω στα δόντια κόλλησα "το κεφάλι του καρχαρία" που είχα φτιάξει με γαλάζιο χαρτόνι και googly eyes.

Επόμενη τροφή που "έφαγαν" οι πεινασμένοι ναυαγοί ήταν κάτι σκαθάρια.

Το παιχνίδι είχε ως εξής:

Σε τρία πιατάκια είχα βάλει αρκετά m&ms.Για ένα λεπτό όλα τα παιδιά ρουφούσαν με καλαμάκια (τα οποία κι αυτά είχα διακοσμήσει με πειρατικά χαρτονάκια) τα κουφέτα και τα έβαζαν σε ποτηράκια που τους είχα μοιράσει.Η δοκιμασία όμως είχε μια ανατροπή.Ολα τα "σκαθάρια" εκτός από τα κόκκινα,ήταν δηλητηριώδη.Ετσι μετρήσαμε ποιος είχε τα πιο πολλά κόκκινα.Εάν υπήρχαν πολλοί γύροι,θα τους έλεγα ότι σε κάθε γύρο είναι κι από κάποιο άλλο χρώμα βρώσιμο.Εμείς τα μετρήσαμε και μόνο 2 παιδιά είχαν από 4.Οι υπόλοιποι είχαν λιγότερα.Ετσι έπαιξαν οι 2 τους ακόμα ένα γύρο,ρουφώντας μόνο κόκκινα..Τελικά το συγκεκριμένο παιχνίδι κέρδισε το βλαστάρι μου,δίνοντας ένα ακόμα πόντο στα αγόρια.(Δε χρειάζεται ν' αναφέρω ότι δεν ήξερε για την ανατροπή,έχεις καταλάβει πλέον τι ακριβοδίκαιη πειρατίνα είμαι!)

Οι ταλαίπωροι ναυαγοί πλέον είχαν διψάσει (τελικά είχαμε ντάλα ήλιο) και ψιλοπεινάσει από τις κακουχίες.Για να ξεδιψάσουν,εκτός από το νερό,την έπεσαν με όρεξη στη σπιτική λεμονάδα.Είχα σκεφτεί να τους πω ότι είναι τσίσα παπαγάλου,αλλά είχε ζαλιστεί τόσο πολύ το κεφάλι μου από το "κυρία,κυρία",που το ξέχασα.Ενός λεπτού σιγή για τις ηρωίδες νηπιαγωγούς ανά τον κόσμο.Επίσης έφαγαν και σκουλήκια που βρήκαν άφθονα στο νησί.

Τη συνταγή για τα σκουλήκια μπορείς να τη βρεις ψάχνοντας για straw worms.Υπάρχουν διάφορες συνταγές,ούτε που θυμάμαι πια ακολούθησα.Στην ουσία βάζεις χρωματισμένο ζελέ μέσα σε καλαμάκια,τα ξεκαλουπώνεις και βάζεις τα "σκουλήκια" πάνω σε τριμμένα oreo/χώμα.

Επόμενο παιχνίδι το κλασικό όπου κλείνουμε τα μάτια και πρέπει ο διαγωνιζόμενος να βάλει το patch του πειρατή, στη σωστή θέση.Το εκτυπώσιμο το βρήκα δωρεάν στο ίντερνετ.Βαθμός για τα κορίτσια.

Βλέπω στις σημειώσεις μου(χωρίς αυτές μέσα στη βαβούρα θα είχα ξεχάσει τα μισά!) ότι είχα σκεφτεί και ένα άλλο παιχνίδι να παίξουμε.Γράφω "Χειροπέδες"/Δε θυμάμαι ακριβώς,αλλά ήταν κάτι του τύπου,ότι τα παιδιά θα ήταν ανα δύο δεμένα με χειροπέδες( είχαμε ένα ζευγάρι από την αποκριάτικη στολή αστυνομικού και μου ήρθε η ιδέα που τις είδα) και θα έκαναν το γύρο του σπιτιού και το ζευγάρι που θα έκανε τον καλύτερο χρόνο θα κέρδιζε.

 Ολοι μας όμως πλέον είχαμε κουραστεί και είχαμε πεινάσει,η ώρα είχε περάσει,οπότε το άφησα.

Οι δύο ομάδες ήταν ισόπαλες στο τέλος,οπότε το κάθε παιδί πήρε για δώρο μια σελίδα με αυτοκόλλητα.

Το τεφτέρι με τις σημειώσεις μου και το βοηθητικό τραπεζάκι,μετά το πέρας των παιχνιδιών.

Ωρα να φάμε και κάτι άλλο εκτός από σκουλήκια.Φέτος το φαγητό για ευνόητους λόγους ήταν πολύ basic,γιατί πόσα να προλάβω η πειρατομάνα.

• Σπιτική Πίτσα/χάρτης θησαυρού
• Hot-Dog/ πειρατικές γαλέρες
• Μπόμπα/σχήμα πειρατικού καραβιού
• Αγγουράκια-καροτάκια/boοοοring,αλλα νόστιμα και υγιεινά,εξαφανίστηκαν
• Σπιτική τυρόπιτα της πεθεράς μου

Τα σημαιάκια,τα βρήκα δωρεάν και τα εκτύπωσα.Τα σκουλήκια δε μου πέτυχαν εντελώς,για κάποιο λόγο μου χώρισε το χρώμα και βγήκαν τα μισά διάφανα,αλλά μπορεί και να ήταν πιο αηδιαστικά έτσι!

Και μετά η φανταστική (τόσο σε γεύση όσο και σε εμφάνιση) τούρτα,δημιούργημα της φοβερής και τρομερής γιαγιάς/μαμάς μου.Τα σημαιάκια και οι πειρατές,υπάρχουν σε σετ στο Jumbo,εκεί που πουλάει τα κεριά γενεθλίων.

Τέλος καταλαβαίνεις ότι ένα πειρατικό πάρτυ που σέβεται τον εαυτό του,δε μπορεί παρά να τελειώσει με μια πινιάτα/σεντούκι θησαυρού.

Βρες κούτα,κόψε,δώσε σχήμα,κόλλα με σιλικόνη,βάψε,ντύσε με γκοφρέ,γέμισε με σοκολατένια χρυσά νομίσματα και άλλα μικροπράγματα και τα σχετικά...

                                                                                                                                                                                                                                       

Μετά και από αυτό,τους άφησα να τρέξουν,να σκαρφαλώσουν και να παίξουν ελεύθεροι και πλούσιοι πλέον στο νησί τους.

Αυτό ήταν λοιπόν το Πειρατικό Πάρτυ μας.

Αν σκέφτεσαι να κάνεις κάτι αντίστοιχο να σου πω τα συμπεράσματά/σκέψεις μου.

• Είναι πολύ βασικό,θεωρώ,τα παιδάκια να είναι περίπου της ίδιας ηλικίας.Γι' αυτό το λόγο κι επειδή και όλα τα γκατζετάκια τρώνε ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ χρόνο για να τα φτιάξεις,είχα εξηγηθεί από την αρχή με τους γονείς των παιδιών που καλέσαμε ότι η πρόσκληση ήταν προσωπική και ότι αυτή τη χρονιά για τους παραπάνω λόγους δε θα καλούσαμε τα αδελφάκια,μεγαλύτερα ή μικρότερα.Το πάρτυ ήταν Κυριακή,οπότε δεν υπήρχε θέμα με ποιον θα μείνει το άλλο παιδάκι στο σπίτι.Οποια μαμά ήθελε να μείνει έμενε,όποια ήθελε έφευγε.Επίσης τα παιδάκια δεν πρέπει να είναι πολύ μικρά,για να μπορούν ν' ακολουθήσουν,να καταλαβαίνουν να μη ντρέπονται ν' απομακρυνθούν από τους γονείς και πάει ο κόπος σου στράφι.Κάποια στιγμή θα σου γράψω και απλές ιδέες για παιχνίδια για μικρά παιδάκια,που είχα κάνει στα τέταρτα γενέθλια του γιου μου. 
• Πρέπει ν' αρχίσεις να προετοιμάζεσαι αρκετό καιρό πριν.Ολα αυτά τρώνε πάρα μα πάρα πολύ χρόνο,δε βγαίνουν σε μία εβδομάδα.
• Τα υλικά επειδή ήταν χειροποίητα δε μου στοίχισαν πολύ.Ολα τα διακοσμητικά τα βρήκα δωρεάν στο pinterest.Ας είναι καλά και μια φίλη που μου τα τύπωσε δωρεάν,γιατί εκεί θα είχαν φύγει αρκετά χρήματα.Τα έχω αποθηκευμένα,αλλά επειδή δεν έχω κρατήσει link,δε μπορώ να τα κοινοποιήσω.Ψάξε "pirate party free printables".
• Τα δώρα-έπαθλα που θα χρησιμοποιήσεις,δε χρειάζεται να είναι ακριβά.Δεν τους ενδιαφέρει τί θα πάρουν,αλλά το να κερδίσουν.Τα μετάλλια νομίζω είναι το πιο πετυχημένο δώρο.
• Είναι καλό να έχεις και μια βοηθό σε κάποιες φάσεις,για να κυλάει πιο γρήγορα η διαδικασία και να βγάζει και φωτογραφίες.Αννούλα και πάλι ευχαριστώωωωωω!!!
• Ισως το πιο βασικό....Να σκέφτεσαι ότι το πάρτυ γίνεται  για να περάσουν καλά τα παιδιά και πρωτίστως το δικό σου και όχι για εντυπωσιασμό των άλλων γονέων.Βλέπω μαμάδες ν' αναλώνουν πολύ χρήμα και κυρίως κόπο και χρόνο που δεν τους περισσεύει και ν' αγχώνονται για λεπτομέρειες που τα παιδιά ούτε καν τα προσέχουν.Κι εγώ κουράστηκα πάρα μα πάρα πολύ να τα προετοιμάσω όλα αυτά.Κρατούσα σημειώσεις, άλλαζα,ξανάλλαζα,έσβηνα,έγραφα,κόλλαγα,ξεκόλλαγα.Τόση κούραση ούτε για το γάμο μου.Θεωρώ όμως ότι άξιζε τον κόπο,γιατί έδωσα σημασία σε ότι αφορούσε τα παιδιά.Ο μπουφές μου δεν ήταν για φωτογράφιση και δεν είχα χίλιες δυο γκουρμεδιές.Εζησα όμως τον παλμό του πάρτυ,δεν έκατσα λεπτό,(εντάξει ίσως 5...)διασκέδασα σαν παιδί και είδα το γιο μου να διασκεδάζει όσο ποτέ.

Και τελικά αυτό μετράει...