ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ ΠΑΡΤΥ,μέρος Α'

Γι' αυτό το πάρτυ έχω λιώσει...

Εχω δουλέψει μερο(&νυχτο)κάματα...

Εχω ξενυχτήσει ψάχνοντας στο διαδίκτυο για εκτυπώσιμα και ιδέες,έχω δέσει το μυαλό μου φιόγκο για να κατεβάσει δικές μου,έχω σκεβρώσει χαρτοκόβοντας,βάφοντας, κολλώντας,...

Εχω φροντίσει να ελέγξω τον καιρό και να επιβεβαιώσω στους καλεσμένους την ημερομηνία του πάρτυ μόλις λίγες μέρες πριν,για να είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε όπως τα σχεδιάζω.

Κι έρχεσαι εσύ Παρασκευή και μου τ' αλλάζεις;Και μου λες ότι την Κυριακή θα έχει σποραδικές καταιγίδες;

Και ξυπνάω το πρωί από τα χαράματα μες στην αγωνία,για να κρύψω τελευταία στιγμή τα στοιχεία απ' το κυνήγι θησαυρού που δεν τα έβαλα από την προηγουμένη μή και μου μουλιάσουν και βλέπω μαύρους ουρανούς και μετά αρχίζεις,ΤΙ;!Να ΨΙΧΑΛΙΖΕΙΣ;!

Παλιόκαιρε πρόσεξε καλά!!!

Μου χρωστάς!

Μου έχεις κάνει ήδη δυο φορές χαλάστρα σε σημαντικές στιγμές της ζωής μου.

(Κι ας μην κατάφερες τελικά να μας πάρεις το κέφι...)

Και κάπως έτσι,με απειλές/παρακάλια/βουντού και χορό της ξηρασίας (βασικό και καταλυτικό θα έλεγα τελετουργικό) 

περάσαμε/νε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!!! 

Άργησα λίγο,αλλά επιτέλους βρήκα το χρόνο και τη διάθεση,να σου γράψω για το πειρατικό πάρτυ γενεθλίων του Λοχαγού.Αλλο ένα τέτοιο χρωστάω στον μικρούλη μου και στο βαφτιστήρι μου και μετά έχω κλείσει ως μάνα και νονά...

Για να πετύχει το πάρτυ,είχαμε φέτος περιορισμένο αριθμό καλεσμένων,όπου ήταν συμμαθητές/τριες του γιου μου(άρα συνομήλικα παιδιά),για να είναι και δίκαιη η διαδικασία των παιχνιδιών.Το φοβερό ήταν,ότι επειδή 2-3 παιδάκια δεν ήρθαν,κατέληξαν να είναι 6 αγόρια και 6 κορίτσια.

Επίσης οι εξηγήσεις είχαν γίνει από την αρχή.Σε αυτό το πάρτυ εγώ θ΄αναλάμβανα τη διασκέδαση των μικρών καλεσμένων και έτερον ήμισυ και γπαπουδογιαγιάδες,θα φρόντιζαν το μικρό Ταρζανάκι και τους γονείς.Οτι μπορούσα το είχα ετοιμάσει για να μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνοι τους και ούτως ή άλλως αυτοί που έμειναν ήταν οι γονείς που κάνουμε παρέα κι έχουμε άνεση.

Το εκτυπώσιμο το βρήκα στο διαδίκτυο και έφτιαξα το δικό μου κείμενο.

Καταρχάς να δηλώσω ότι σα χαζή,δε μου πέρασε ποτέ από το μυαλό,ότι κάποιοι από τους γονείς που δε γνωριζόμαστε τόσο καλά και δεν ήξεραν τι ετοιμάζω,θα φανταζόντουσαν ότι όντως θα πάμε βόλτα με καράβι κι ότι δεν θα καταλάβαιναν ότι δεν υπάρχει λιμάνι με το όνομα "μπλαμπλα" (βλ. διεύθυνση) με προβλήτα "μπλουμπλου" (βλ. αριθμός).Κάποιοι με ρώτησαν από πριν και λύθηκε η παρεξήγηση...Μια άμοιρη μαμά κατέληξε όντως να πάει στο λιμάνι της περιοχής μας.

Οταν τελικά μαζεύτηκαν όλοι οι επιβάτες,επιβιβάστηκαν στο καράβι.Μια κακή πειρατίνα όμως (moi),τους πέταξε σ΄ένα ερημονήσι,αναγκάζοντάς τους να περπατήσουν πάνω σε μια λεπτή σανίδα σωτηρίας.Δεξιά κι αριστερά υπήρχε άγρια θάλασσα όπου παραμόνευαν κάθε λογής σαρκοβόρα ζώα!

Οτι θαλάσσιο πλαστικό ζωάκι είχαμε στο σπίτι(εκτός από τα παπάκια) το έβαλα,ενώ ζωγράφισα με γαλάζια κιμωλία τα κύμματα.Τα σανίδια,τα στήριξα καλά πάνω σε τούβλα,για να μην έχουμε και κανένα ατύχημα.

Οσο για το καράβι...Ξενύχτια χαρτο/κοπτο/κολλο/ζωγραφικής,όπου μέχρι και το τιμόνι γύριζε παρακαλώ!

Ευτυχώς όλοι οι επιβάτες κατάφεραν να περάσουν σώοι και αβλαβείς.

Για να καταφέρουν να επιβιώσουν όμως,έπρεπε να ξεχάσουν από που έρχονταν,ποιους είχαν αφήσει πίσω και ποιοι ήταν στο παρελθόν.Επρεπε ν' αποκτήσουν νέα ταυτότητα και να μετατραπούν και οι ίδιοι σε πειρατές.

Το πρώτο βήμα λοιπόν ήταν ν' αποκτήσουν νέα πειρατικά ονόματα,που θα φοβέριζαν τυχόν εχθρούς...

Φονική γαρίδα,μοσχομυριστή πατούσα,τρομερό φουντούκι,ατρόμητος μαϊντανός,σταφιδιασμένη σταφίδα,εφτάποδο χταπόδι,δακρυσμένη μασχάλη επαναστατική κάμπια και διάφορα τέτοια ευφάνταστα κατέβασε το μυαλό μου και ενέκρινε στην πορεία ο εορτάζων.Τα έγραψα πάνω σε αυτοκόλλητες ετικέτες και κάθε παιδί διάλεγε από ένα κουτάκι μία στην τύχη.Επίσης τους φόρεσα και από ένα χάρτινο πειρατικό βραχιολάκι.Ηταν ένα εκτυπώσιμο όπου ένωνες λωρίδες κι έφτιαχνες γιρλάνδα για ντεκόρ.Αφού την έφτιαξα,μου ήρθε μετά η ιδέα για τα βραχιολάκια,τσέκαρα στο χέρι του γιου μου ότι το μέγεθος ήταν ιδανικό και φτου κι απ' την αρχή ξαναξεχώριζα.

Το "κουτσοδόντα αράχνη" δεν ήταν δύσκολο να βγει επιτυχημένο,
καθώς σε αυτή την ηλικία όλα κουτσοδόντικα είναι!

Την ονοματοδοσία ακολούθησε η ξενάγηση στο νησί,καθ΄ότι οι ναυαγοί στο επόμενο στάδιο θα έπρεπε  να ακολουθήσουν στοιχεία για να βρουν ένα χάρτη θησαυρού.Επρεπε λοιπόν να δώσουν μεγάλη βάση καθώς τους μιλούσα για :

• την κοιλάδα των ερπετών(είχα βάλει κάτι πλαστικά ερπετά σ' ένα σημείο)
• τα πράγματα των νάνων(παιχνίδια του μικρού μου.Σπιτάκι,τσουλήθρα, ποδηλατάκι κ.τ.λ.)
• την κοιλάδα των μαγικών βοτάνων(το τμήμα του κήπου με τα μυρωδικά μου)
• την κοιλάδα των σκιών (ένα σκιερό μέρος του κήπου)
• το φαράγγι των δεινοσαύρων (ένα στενό μέρος του κήπου όπου έβαλα και κάτι δεινόσαυρους και όπου ο σκελετός της αιώρας μετονομάστηκε σε "σκελετό δεινοσαύρου".Μα πες μου,πού πάω και τα σκέφτομαι κι εγώ απορώ μερικές φορές με τον εαυτό μου,χαχα)
• την πηγή του Αθάνατου Νερού (μια βρύση)
• την έρημο του Θανάτου ( το άγονο εκείνη την εποχή μποστανάκι μου)

Κι επειδή πειρατίνα-ξεπειρατίνα,είμαι και τέρας δικαιοσύνης κι αυτά τα έγραψα με κιμωλία το πρωί που ακόμα κοιμόταν ο γιος μου και μετά συμφωνήσαμε να μη βγει πριν το πάρτυ έξω,για να μην τα δει και τα ξέρει ήδη.

Μια αγωνία για το αν θα θυμούνται τα μέρη ή αν θα ήταν δύσκολο και χάλαγε το κέφι την είχα,αλλά τα πήγαν περίφημα!

Οι ναυαγοί λοιπόν χωρίστηκαν σε δύο ομάδες,αγόρια-κορίτσια.Οποια ομάδα κέρδιζε σε κάθε δοκιμασία/κακουχία που θ' ακολουθούσε,θα κέρδιζε ένα βαθμό για ένα τελικό δώρο. 
Τους δώθηκε το πρώτο στοιχείο και ξεχύθηκαν στην αναζήτηση.Μια μαμά-εθελόντρια ανέλαβε τα κορίτσια κι εγώ τα αγόρια,γιατί καθώς καταλαβαίνεις ήθελα συγχρόνως να χαζεύω και το καμάρι μου που διασκέδαζε.Κάθε φορά που έβρισκαν ένα στοιχείο μου το έφερναν και προχωρούσαν στο επόμενο.

Τα  στοιχεία οδήγησαν και τις δυο ομάδες στην Κοιλάδα του Θανάτου,όπου εκεί,σε διαφορετικά σημεία ήταν θαμμένα δυο μικρά σεντούκια.Εσκαψαν με φτυάρια και παρ' όλο που το ένα το φυλούσε μια κόμπρα και το άλλο μια ταραντούλα,κατάφεραν να τα πάρουν στην κατοχή τους!

Χάρτινα σεντούκια που βρήκα σε δωρεάν εκτυπώσιμα στο ίντερνετ.Για να στέκονται καλά,αναγκάστηκα να κολλήσω το χαρτί πάνω σε χαρτόνι.Τα έθαψα μέσα σε πλαστικές σακουλίτσες,για την περίπτωση που έβρεχε,μην καταστραφούν.Από πάνω έίχα μισοθάψει ένα απαίσιο πλαστικό φίδι στων αγοριών και μια πλαστική αράχνη στων κοριτσιών.Μέσα είχα eye-patches για τα αγόρια και βραχιόλια για τα κορίτσια καθώς και από μισό κομμάτι ενός χάρτη.

Ετσι παρ' όλο που τα αγόρια βρήκαν πρώτοι το σεντούκι τους και κέρδισαν την πρώτη δοκιμασία,οι δυο ομάδες στην πορεία έπρεπε να συνεργαστούν,να ενώσουν τα δυο τμήματα του χάρτη,που τελικά τους οδήγησαν στο να βρουν ένα κλειδί.

Το τί άνοιγε αυτό το κλειδί καθώς και την τύχη των ναυαγών,θα τα μάθεις σύντομα στο δεύτερο τμήμα της ιστορίας.