Παιδεία μέσω παλιού Ελληνικού Κινηματογράφου

Ο γιος μου σήμερα ανακάλυψε το Βέγγο.

Κι έχει τρελαθεί στα  να γέλια...

Μα είναι δυνατόν να ψάχνομαι/παιδεύομαι/στύβω το μυαλό μου για να βρω ενδιαφέρουσες/διδακτικές/διασκεδαστικές ενασχολήσεις και μην έχω σκεφτεί ποτέ να του δείξω παλιό καλό ελληνικό Κινηματογράφο;!

Γενικά οικογενειακώς δεν είμαστε της τηλεόρασης,οπότε όταν σκέφτομαι ενασχόληση το μυαλό μου δεν πάει εκεί.

Κι από ελληνικές ταινίες προσωπικά είμαι στούρνος.

Το δε Βέγγο δε τον αντέχω,ούτε ποτέ τον έβρισκα αστείο.Από παιδί είχα αδυναμία σε Κωνσταντάρα και Παπαγιαννόπουλο.

Αυτό όμως είναι εκτός θέματος,γιατί καταλαβαίνω την αξία τους.

Αυτές οι ανεπιτήδευτες,απλοϊκές ταινίες,εκτός από αβίαστο γέλιο,έχουν σίγουρα πολλά να προσφέρουν στα παιδικά μυαλουδάκια.

Το λιγότερο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι διδάσκουν πως κάποιες φορές είναι καλό να "στραπατσάρουμε" τον εαυτό μας,προκειμένου να προσφέρουμε γέλιο στους άλλους.

Νέος κύκλος εκπαίδευσης λοιπόν μέσα από παλιό Ελληνικό Κινηματογράφο!

Από σήμερα Χαρτζιλίκι!

Σήμερα εισήγαγα στον κόσμο του μικρού μου Λοχαγού το χαρτζιλίκι.

Κουμπαρά έχει εδώ και χρόνια,αλλά μέχρι τώρα δεν τον τροφοδοτούσαμε συστηματικά.Πιο συχνά βάζει χρήματα στον κουμπαρά στη γιαγιά του (έτσι είναι, όταν είσαι πλούσιος έχεις και πολλούς!),χωρίς όμως σύστημα και χωρίς να γνωρίζει την αξία των κερμάτων που ρίχνει.
Μέχρι τώρα είμαστε σε επίπεδα έβαλα "3 λεφτά/έβαλα 1 λεφτό".

Κινήσεις που έχω κάνει μέχρι τώρα για να αποκτήσει μια επαφή με τα χρήματα,την αποταμίευση και την αξία του να κάνουμε δώρα,χωρίς να έχω εστιάσει σε αυτή καθ' αυτή την αξία των χρημάτων ήταν οι εξής:

• Χρήματα που του δίνουν σε γενέθλια/γιορτές κτλ μπαίνουν στον κουμπαρά και όταν μαζευτούν τα μεταφέρω στην τράπεζα.
• Με χρήματα που του έχουν δώσει σε γιορτή,αλλά και με προκαθορισμένο μέρος χρημάτων από τα κάλαντα έχουμε πάει να πάρει δώρο της επιλογής του.
• Με χρήματα από τον κουμπαρά του έχει πάρει γλαστρούλες στις γιαγιάδες σε γιορτές
• Μια φορά πρόπερσι που την είχε δει αλχημιστής και είχε χύσει μισό πακέτο αλάτι μαζί με ούζο  στο ποτήρι με το νερό του,πήραμε λεφτά από τον κουμπαρά του και αντικατέστησε το αλάτι.Του εξήγησα ότι για το ούζο του τη χάρισα γιατί είναι ακριβό.

Ολα αυτά σίγουρα του έχουν περάσει κάποια μηνύματα,αλλά θεωρώ ότι στην ηλικία των 6-7 ετών το παιδί πρέπει να αρχίσει να έχει μια πιο σαφή εικόνα της αξίας των πραγμάτων.

Του είπα σήμερα λοιπόν ότι μεγαλώνοντας αποκτά περισσότερες υποχρεώσεις,αλλά παράλληλα αποκτά και περισσότερα δικαιώματα.Ο πρόλογος έδεσε κουτί γιατί βλέπαμε χθες ένα βίντεο από όταν ήταν 1μιση,στην τωρινή ηλικία του αδελφού του και παραπονιόταν ότι τότε περνούσαμε καλύτερα γιατί παίζαμε όλη μέρα.

Από σήμερα λοιπόν και κάθε Δευτέρα θα λαμβάνει χαρτζιλίκι 0,50€.Το χαρτζιλίκι του θα μπαίνει σε ξεχωριστό κουμπαρά και θα μπορεί να το ξοδεύει όπως εκείνος επιθυμεί,χωρίς να παρεμβαίνουμε εμείς.

-Αρκεί αυτό που ζητάς να μην είναι παράλογο προσέθεσα.Μη μου πεις π.χ. να πάρεις κρασί.

Σαφώς δε θα ζητούσε κρασί,αλλά ως μαμά γνωρίζω ότι πάντα πρέπει να εξηγείσαι από την αρχή αν θες να ελαχιστοποιήσεις (να γλυτώσεις έχεις καταλάβει εδώ και χρόνια ότι δε γίνεται) περιττές συζητήσεις με εισαγωγή "αφού μου το υποσχέθηκες..."

Τα 50 λεπτά θεωρώ ότι είναι ένα πολύ καλό ποσό για την ηλικία του.Δεν του κάνει τα πράγματα πολύ εύκολα και θα καταλάβει ότι ακόμα και για να πάρει ένα αυτοκινητάκι hotwheels που κάθε τόσο ζητάει,θα πρέπει να κάνει υπομονή 3-4 εβδομάδες.Σιγά σιγά θα μπει και στο διλλημα "αξίζει να ξοδέψω τα χρήματα για ένα ακόμα αυτοκίνητο,ή να τα κρατήσω για να πάρω κάτι καλύτερο;".

Μόλις αποκτήσει μια αίσθηση θα αρχίσω να τον βάζω στη διαδικασία να βλέπει στο σούπερ μάρκετ πόσο κοστίζουν διάφορα προϊόντα.

Σε ηλικίες άνω των 10-11 ετών είχα διαβάσει ότι είναι καλύτερα να δίνεται το χαρτζιλίκι μια φορά το μήνα για να μάθουν τα παιδιά να το διαχειρίζονται.Σε μικρά παιδιά όμως είναι καλύτερο εβδομαδιαία.

Επίσης έγραφε ότι μπορούμε να δίνουμε στα παιδιά την ευκαιρία να κερδίσουν κάποια έξτρα χρήματα βοηθώντας σε κάποιες δουλειές στο σπίτι.

ΟΧΙ φυσικά στις αυτονόητες που πρέπει να γίνονται ούτως η άλλως.

Η ιδέα τον χαροποίησε πάρα πολύ κι ας μην του λείπει στην ουσία τίποτα.

Είναι πιστεύω αυτή η αίσθηση ελευθερίας και οι αμέτρητες επιλογές που (θεωρεί ότι) του ανοίγονται.

Είμαι πολύ περίεργη να δω πώς θα χειριστεί τα πρώτα του "κερδισμένα" χρήματα!

Μαμά σημαίνει Τύψεις

To motto αυτού του μήνα είναι "δεν προλαβαίνω να...".

Οπου αποσιωπητικά συμπλήρωσε κάάάάθε πιθανή ενέργεια.

Αισθάνομαι σαν αυτά τα καρτούν που τα περνάει οδοστρωτήρας και γίνονται χαλκομανία με τη γλώσσα να πετάγεται μπροστά.

Κι όλη αυτή η πίεση φυσικά μετατρέπεται σε έναν αδιάκοπο εκνευρισμό που πέφτει πάνω στα μικρά μου καθρεφτάκια κι επιστρέφει πάνω μου πολλαπλασιασμένος οσάν μούτζα.

Κι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται...

Με την προσθήκη τύψεων.

Ολα λεξικά τα γράφουν άντρες,είμαι σίγουρη γι' αυτό.

]Γιατί σε όποιο και να κοιτάξεις,δε θα βρεις στα συνώνυμα της "μαμάς" τις "τύψεις".

Κι όμως όποια μαμά και να ρωτήσεις δεν υπάρχει περίπτωση να μη σου απαριθμήσει καμιά 10αριά αιτίες για τις οποίες αισθάνεται τύψεις...

Εκείνο το δευτερόλεπτο.

Δίκιο δεν έχω;

Τύψεις γιατί του μίλησες απότομα χωρίς λόγο.

Τύψεις γιατί ήθελε να παίξετε κι εσύ του το υποσχέθηκες αφού πρώτα θα κάνατε 35 "πρέπει πρώτα να..." και φυσικά μετά θα είναι η ώρα που "πρέπει να πάει για ύπνο".

Τύψεις γιατί κλαίει που το έβαλες για τον πρωινό ύπνο ενώ ξέρεις ότι δε νυστάζει ακόμα,γιατί όταν θα έρθει η ώρα που θα νυστάζει θα πρέπει να πάτε να πάρετε από το σχολείο τον μεγάλο αδελφό και αν το βάλεις μετά από αυτό,δε θα μπορεί να κοιμηθεί το μεσημέρι.(Κι αν χάσει τον πρωινό ύπνο εντελώς δε θα τη βγάλει μέχρι το μεσημέρι.)

Τύψεις γιατί αγανακτείς που σου μιλάει ενώ εσύ θέλεις λίγη ησυχία για να συγκεντρωθείς στη δουλειά που κάνεις.

Τύψεις γιατί ναι μεν όλο το μεσημέρι ασχολιόσουν μαζί του,αλλά για να το καταφέρεις αυτό,το είχες στην τσίτα πριν και μετά,για να τελειώσετε και οι δύο τις υποχρεώσεις σας.
Τύψεις γιατί το πρωί έψαχνες 10 λεπτά το γυάλινο μπουκάλι με το φρέσκο κατσικίσιο γάλα που είχες βράσει και αφού άνοιξες το ψυγείο 5 φορές γιατί σκεφτόσουν "δε μπορεί,εδώ είναι και δεν το βλέπω..." τελικά σκέφτηκες "μπουκάλι ψάχνω όχι καρφίτσα" κι άρχισες να ψάχνεις όλο το σπίτι για να το βρεις τελικά στο ντουλάπι με τα μπιμπερό,όπου το είχες βάλει το προηγούμενο βράδυ.Πάνε 500ml...

Εχω την απέραντη τύχη να περνάω πολλές ώρες με τα παιδιά μου.

Και ίσως αυτό με κάνει να αισθάνομαι αναίτια άσχημα που δεν είναι όοοολες δημιουργικές.Απλά έχω τόσες πολλές ιδέες,είναι τόσα αυτά τα "δημιουργικά" που προσπαθώ να κάνουμε,αυτά που θέλω να τα διδάξω,που κάποιες φορές χάνω τη μπάλα και ζηλεύω το μπαμπά τους που απλά παίζει ανέμελα μαζί τους και χαζογελάνε ενώ εγώ μαγειρεύω.

Δεν ξέρω καν αν αυτό το κείμενο έχει ειρμό.Απλά είχα πεθυμήσει να γράψω.Δεν προλαβαίνω να κάνω ούτε αυτή την ψυχοθεραπεία μου τώρα τελευταία.

Για εσένα που το διάβασες ίσως ήταν χάσιμο χρόνου,

(ίσως βέβαια και να ένιωσες πως δεν είσαι μόνη)

εμένα μου έκανε καλό πάντως

και πάω να συνεχίσω τα "πρέπει να... μου"

για να πέσω σε καμιά ώρα στο κρεβάτι και ν' αρχίσω να σκέφτομαι τα 

"δεν πρόλαβα ούτε να..." μου!

AYTO TO MHNA:Φθινόπωρο μαζεύουμε Μαραθόσπορο

Μυρωδικά και βότανα μαζεύουμε πάντα μόνο όσα χρειαζόμαστε
και προσέχουμε να μην τα ξεριζώσουμε για να βγουν και την επόμενη χρονιά.

Αααααα..μμμ-μμμμ-μμμμ.....

(βαθιά εισπνοή...βαθιά εκπνοή...)

και πάλι

Ααααααα...μμμμμ-μμμ-μμμμμμμ...

Ζεν...ζεν...ζεν...

Είναι οι αυτοσχέδιες ασκήσεις ηρεμίας που κάνω αυτό τον καιρό.

Μπορείς να τις επαναλάβεις μαζί μου.

Στο εγγυώμαι...

Δεν κάνουν τίποτα.

Να γράψω δεν προλαβαίνω όπως έχεις καταλάβει,καθώς ζω μια τρέλα.

Οκτώβρης μήνας μπήκε κι εμείς τα πρωινά τη βγάζουμε στις παραλίες.Στη θεωρία πάμε πρώτη δημοτικού,στην πράξη στις 11μιση είμαστε σπίτι.Στο διάστημα

 8:15-11:15 και με το μικρό να κινείται στο σπίτι σαν αυτά τα ρομποτάκια που όπου βρουν τοίχο αλλάζουν κατεύθυνση, πρέπει να:

Εχω κάνει δουλειές σπιτιού.

Εχω μαγειρέψει.

Εχω κάνει προετοιμασία για τη δική μου δουλειά.

Το "σχολείο" τελειώνει 11μιση,γιατί ακόμα δασκάλα δεν έχουμε.Οπότε και που πάει,μη φανταστείς,κοντεύουν να γίνουν πικάσο από την πολλή ζωγραφική.

Σήμερα δεν έκαναν ούτε αυτό.Είδαν Αστερίξ και Οβελίξ....Βέέέέβαια...γιατί σου λέει,ήταν η παγκόσμια μέρα αθλητισμού,(ή κάτι τέτοιο,δεν το έψαξα,δε μ ενδιαφέρει!) οπότε είδαν το "Αστερίξ και Οβελίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες".

(..........................................................................................................!!!!)

Τώρα θα μου πεις "Κυρά μου δε φτάνει που έχεις τη θάλασσα στα πόδια σου και τα πρωινά είσαι στο σπίτι,οπότε έχεις τη δυνατότητα κάπως να απασχολήσεις τα παιδιά σου..."Ναι δεν αντιλέγω...Για τα δεδομένα του μπάχαλου στο οποίο καλούμαι να επιβιώσω περνάω καλά.

Τις πρώτες εβδομάδες το χα πάρει πολύ κατάκαρδα το όλο θέμα της απερίγραπτης αρχής του σχολικού βίου του γιου μου.Πλέον έχω φτάσει σε μια κατάσταση Νιρβάνας,όπου εξωτερικά εκνευρίζομαι,αλλά δεν περνάει πέρα από τον εξωτερικό φλοιό το συναίσθημα.

Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν που ήμουν στα πατώματα,ένα απόγευμα που γύριζα από τη δουλειά,είπα να αλλάξω δρόμο και να μπω από ένα κομμάτι της περιοχής που έχει άχτιστη γη,με την ελπίδα να βρω μάραθο να μαζέψω μαραθόσπορο για το χειμώνα.

Πράγματι βρήκα,σταμάτησα και όπως βγήκα από το αυτοκίνητο έφτασε στ' αυτιά μου μια πολύ όμορφη μελωδία.Από κάποιο διαμέρισμα εκεί γύρω,κάποιος έκανε πρόβα πιάνου κι έπαιζε εκπληκτικά.Ετσι καθώς μάζευα τα σπόρια μου, ήταν σαν να είχα και το προσωπικό μου κοντσέρτο.

Για 15' πραγματικά ξεχάστηκα.Ζούσα απολύτως το ΤΩΡΑ με άδειο μυαλό και μια αίσθηση απόλυτης ηρεμίας κι ευτυχίας. 

Ευτυχία στις μικρές στιγμές,αυτό δεν είναι το μυστικό άλλωστε;

Οποιος κι αν ήσουν,

δε θα το μάθεις ποτέ, 

αλλά θα θυμάμαι αυτή τη "συγκομιδή" για χρόνια,

σ' ευχαριστώ!

Τον Μάραθο για χρόνια δε μπορούσα να τον μυρίσω.

Οταν ήμουν μικρή,είχε μαζέψει μια φορά η μαμά μου και τον είχε βάλει στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου.Οταν μπήκαμε μετά από κάποια ώρα στο αυτοκίνητο το οποίο είχε ζεσταθεί από τον ήλιο,στο πίσω κάθισμα εγώ έγινα πυθία!

Από τότε δεν άντεχα καθόλου τη μυρωδιά του.Η πρώτη δειλή επαφή συμφιλίωσης έγινε με τη βοήθεια κάτι μαραθοκεφτέδων ένα καλοκαίρι στους Παξούς.Χρόνια αργότερα και ενώ ο γιος μου σπάραζε από κολικούς αποφάσισα να δοκιμάσω το γιατροσόφι που είχα ακούσει τυχαία στο μαιευτήριο από μια λεχώνα.Μείγμα από χαμομήλι, γλυκάνισο και μάραθο.Καθώς το βλαστάρι μου δεν καταδεχόταν να το πιει το ίδιο,έφτιαχνα το πρωί 1 λίτρο με μπόλικα παγάκια και το έπινα όλη μέρα ως δροσιστικό ρόφημα.Τα αποτελέσματα ήταν απίστευτα. 

Πλέον μου αρέσει πολύ και τον αναμειγνύω με άλλα βότανα πολλά βράδια το χειμώνα.

Στην επόμενή σου εξόρμηση,αν βρεις στο δρόμο σου μάζεψε λίγο.Εκτός από χαλαρωτικός είναι και θεραπευτικός για το αναπνευστικό σύστημα.