Τώρα που άρχισαν οι εγγραφές στα σχολεία κι έχεις τρελαθεί...

...και για μια ακόμα φορά,αναθεματίζεις για τη χώρα που σου έλαχε να ζεις,που δε σου προσφέρει ούτε τα αυτονόητα!

Oι μαμάδες αυτή την εποχή είμαστε σε μια φάση τρέλας να το πω...;απελπισίας να το πω...;

Για τα πιο μικρά η αγωνία αν θα τα δεχτούν στον παιδικό σταθμό.Γονείς,παππούδες και ευρύτερο συγγενολόι,ψάχνουν για τον μπατζανάκη του γνωστού της τρίτης ξαδέλφης,που μπορεί να "βοηθήσει" την κατάσταση και να μπει το βλαστάρι σου στην πολυπόθητη λίστα.

Ρίχνεις και μια βόλτα στα ιδιωτικά και σου κόβονται τα φτερά ,τα πόδια και η γλώσσα μαζί. Μα ποιος νομίζουν οτι φέρνει τα χρήματα;Ο Αγιος Βασίλης;

Να σου πω κάτι;Αφού βρίσκουν όμως μαθητές,καλά κάνουν και ζητάνε τόσα!

Ξέρεις ποιος την κάνει τη ζημιά γενικώς,έτσι;                                               Εδώ και δυο χρόνια το συνειδητοποίησα...

Οι παππούδες!

Πρόθυμοι πάντα να βοηθήσουν και να πληρώσουν 60 ευρώ για το μπαλέτο και το καράτε του 4χρονου,για τα εξωφρενικά δίδακτρα του σχολείου,για το "frozen" μαγιώ,που η τιμή του είναι 3πλάσια από το "melted".

Κι έτσι την πληρώνουμε οι (ψωρο;)περήφανοι γονείς,που θέλουμε να τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας,αλλά κι αυτοί που δεν έχουν κάποια υποστήριξη από κάπου.

Τελικά ποιο είναι όμως το πιο σημαντικό κριτήριο στην επιλογή ενός σχολείου;


Σχεδόν κάθε μαμά θα σου πει ότι το σχολείο του παιδιού της είναι το καλύτερο και η δασκάλα η πιο λαμπρή εκπαιδευτικός που έχει περάσει από τον πλανήτη.(Το ίδιο ισχύει και για τον γυναικολόγο της και τον παιδιάτροπαρεπιπτόντως).Γιατί ποια δεν ονειρεύεται φυσικά το καλύτερο για το παιδί της...

Εγώ θα σου πω όλα είναι πραγματικά θέμα τύχης και ποτέ δεν ξέρεις που θα ξεθάψεις το μαργαριτάρι ή το κάρβουνο.

Θεωρώ ότι το νήπιο και το δημοτικό είναι πάρα πολύ σημαντικά στη ζωή ενός παιδιού. Πάντα έλεγα ότι για μετά δε με πείραζε,αλλά τουλάχιστον μέχρι δημοτικό, θα έστελνα το παιδί μου σε ιδιωτικό.Μετά τελικά δεν ήρθε ούτε σ' εμένα ο Αγιος Βασίλης να μου φέρει τα δίδακτρα,οπότε αρκέστηκα στο δημόσιο.

Για δυο χρόνια ο γιος μου πήγε στον δημοτικό παιδικό σταθμό της περιοχής.
Οταν είχα πρωτομπει και τον είχα δει,μου είχαν πέσει τα σαγόνια.Κτιριακά ήταν καλύτερος από κάθε ιδιωτικό που είχα δει,έτσι όταν τον δέχτηκαν πέταγα στα σύννεφα.
Σε γενικές γραμμές ήμουν πολύ ευχαριστημένη από τις παροχές και το περιβάλλον.

Οσον αφορά τις δασκάλες όμως,δε θα πω ότι είχαμε τη μεγαλύτερη τύχη.
Την πρώτη χρονιά,αλλάξαμε δασκάλα στα μισά της χρονιάς,λόγω εγκυμοσύνης.Τα είχαν βέβαια για καιρό συγχρόνως τα παιδιά και δεν τους κακοφάνηκε η αλλαγή.Κάθε Δευτέρα παίρναμε ένα χαρτί με το πρόγραμμα της εβδομάδας.Θεέ μου πρωτάκι να έβαζα να μου το γράψει,τόσα ορθογραφικά δεν θα είχε.Επειδή έχω και ένα κόλλημα με τα ορθογραφικά,κάποια στιγμή είχα σκεφτεί ότι με έχει καταλάβει και το κάνει επίτηδες για να με εκνευρίσει.Μιλάμε τώρα για καταστάσεις όπου ένα Α4 να περιέχει 10 λάθη,συμπεριλαμβανομένων βασικών λαθών ορθογραφίας δημοτικού.(Κάτι χαρακτηριστικό που θυμάμαι είναι το "μαθένω".Οχι μία,αλλά δύο φορές,σε διαφορετικές φωτοτυπίες)Με τα παιδάκια όμως ήταν συμπαθητική οπότε προσπαθούσα να σκέφτομαι ότι στον παιδικό αυτό μετράει.(μμμμμμ)  

Τη δεύτερη χρονιά,ενώ τύχαμε σε δυο δασκάλες η μία εκ των οποίων μου άρεσε πολύ,η σύμβασή τους τελείωσε το Νοέμβριο(!!!!!!!!!πόσα θαυμαστικά να βάλω;)Η κοπέλα να είναι καλά έκατσε κάποιο καιρό για να βοηθήσει στη μετάβαση.Ηρθαν δύο νέες εκ των οποίων της μίας η σύμβαση ήταν 2μηνη(!!!!!) όπότε μετά την αντικατέστησε μία άλλη.Πρώτη μέρα της και αντικρίζω μια γυναίκα,με μαύρα μαλλιά,μαύρη φούστα και σκούρα κόκκινη μπλούζα.Δεν έχω κανένα κόλλημα με το στυλ.Κι εγώ άβαφη ,με το μαλλί όπως τύχει και ρούχα με βάση την άνεση κυκλοφορώ στην καθημερινότητά μου.Αλλά θεωρώ ότι πρώτη μέρα στο σχολείο, στη μέση της χρονιάς,όπου αντικαθιστάς μια νέα κοπέλα,σε προνήπια, όπου λογικά θες διακαώς να κερδίσεις τα παιδάκια...Ε δεν έρχεσαι έτσι...Πιστεύω ότι αποτελεί αυτονόητο κομμάτι της παιδικής ψυχολογίας.Στα παιδάκια (μόνο;;;) η εμφάνιση μετράει!Γενικά ούτε από στυλ μαθήματος ήμουν ιδιαίτερα ευχαριστημένη.Κάθε τόσο δεν τα έβγαζαν διάλειμμα γιατί δεν είχαν τελειώσει την εργασία.Η μια μάλιστα ήταν και φοβερά φωνακλού και κάποια παιδιά είχαν θέματα.Ο γιος μου που όλους τους συμπαθεί βέβαια,τη συμπαθούσε πολύ...Η χρονιά κύλησε αδιάφορα.

 Κι ερχόμαστε στη φετινή χρονιά,όπου να το φέρνω βαρέως που θα στείλω το παιδί μου σε αυτό το χάλια κτιριακά σχολείο.Είχα σκεφτεί να κάνω τα γνωστά ελληνικά μαγικά και να το πάω στο άλλο,αλλά τελικά επειδή οι φίλοι του θα ήταν εκεί κι είχα ακούσει καλά λόγια για τις δασκάλες,σκέφτηκα ότι πιο πολύ μετράνε αυτά για τα παιδάκια κι έτσι τον άφησα.
Τί τύχη ήταν αυτή;!!!!!
Τί καταπληκτικές δασκάλες ήταν/είναι αυτές!(Κι επιπλέον κούκλες.Ο γιος μου τη μία ήθελε να την παντρευτεί,αλλά μας την έκανε και παντρεύτηκε στα μισά της χρονιάς.Εμεινε κι έγκυος,οπότε του είπα ότι μπορεί να πάρει την κόρη της,αλλά τελικά έχει αγόρι.Τί να γίνει.)
Πόση όρεξη και δημιουργικότητα.
Κι όσο σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να έχει κάνει και το προνήπιο σε αυτό το σχολείο με αυτά τα κορίτσια...δωρεάν...Αλλά εγώ προτίμησα να πληρώνω 150 ευρώ το μήνα για να μείνει στο άλλο που ήταν εμφανισιακά καλύτερο."Απ τα σαλόνια στα αλώνια θα πάμε" έλεγα πέρυσι για φέτος...

Τελικά λοιπόν όλα είναι σχετικά!

Μια ρώσικη ρουλέτα.Τραβάς τη σκανδάλη και ότι τύχει...

Και να 'μαι πάλι φέτος,πρωί πρωί προχθές που ξεκίνησαν οι εγγραφές να τρέχω με το μωρό παραμάσχαλα να προλάβω και να αγωνιώ αν θα τον πάρουν στο σχολείο που ανήκουμε κανονικά,που έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για τις δασκάλες,αλλά χωράει μόνο 20 μαθητές ανά τάξη.

Και να κοιτάω το πολυπόθητο σχολείο και να βλέπω ένα "γάμμα" από λυόμενα που πλαισιώνουν μια αυλή που δεν έχει ούτε ραδίκι να σταθείς στον ίσκιο του.

Και να μην ξέρω...Να κλάψω ή να γελάσω...;