Μικρά,μεγάλα,καθημερινά,με λίγο χιούμορ και αρκετή φαντασία...
Πρωτότυπα Δώρα για Αγόρια.
Ενα από τα πιο ωραία δώρα που έχουν κάνει στο γιο μου!
Επεσα τώρα πάνω στις φωτογραφίες και το ξαναθυμήθηκα...
Είναι το makedo car της σειράς find&make.
Αποστολή:Βγάζω τη (βραδινή) πάνα
Για να πω την αλήθεια,τώρα στο δεύτερο δε θα τρελαθώ τόσο πολύ...
Οταν ο Λοχαγούλης πήγε 2,μας έπρηζαν διάφοροι ότι άντε, και πρέπει τώρα να βγάλει την πάνα,τώρα που είναι καλοκαίρι,άργησε(...!) και τέτοια όμορφα.
Τον έβαζα στο γιογιό να κάααααθεται,μιλάγαμε,λέγαμε παραμύθια.Απ' όλα μου έχει μείνει η Αλεπού με τα Σταφύλια και το Honda,δική μου version του γνωστού μύθου του Αισώπου,με την (απαραίτητη) προσθήκη αυτοκινήτου για να προκαλέσω το ενδιαφέρον του και επί της ευκαιρίας το παράλληλο μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής,ότι όταν περνάμε το δρόμο,κοιτάμε πρώτα.Ασε σου λέω,τα πάντα όλα!Δεν έχω παράπονο...Τουλάχιστον δεν είχα να καθαρίζω...Το γιογιό πεντακάθαρο έμενε! Και μόλις σηκωνόταν, τα έκανε επάνω του.Και νάααα οι τσακωμοί,γιατί η κεφάλα μου δεν είχε καταλάβει ότι το παιδάκι δεν το έκανε επίτηδες κι ότι απλά δε μπορούσε να συνηθίσει να τα κάνει καθιστός.Τελικά με λίγα πισογυρίσματα μέχρι το χειμώνα είχε μείνει μόνο η βραδινή πάνα.Οταν άρχισε να έχει αρκετά στεγνά βράδια,είπα να έχουμε λίγη παρακίνηση .Φτιάξαμε μαζί το "συμβόλαιο" της φωτογραφίας.Ο στόχος ήταν δέκα βράδια σερί.Κάποια στιγμή με λίγο κλέψιμο/βοήθεια το πήρε το αυτοκινητάκι.Στην επόμενη δόση είχε έπαθλο να πάμε εκδρομή στο εξοχικό των παππούδων που του αρέσει πολύ.
Είχε βοηθήσει αρκετά γενικά αυτό το σύστημα.Μάλιστα για κάποιο διάστημα,πανω από μήνα την είχε κόψει.Και μετά για κάποιο λόγο στα μέσα Σεπτεμβρίου,ότι είχαν αρχίσει οι κουβέρτες,άρχισε πάλι να βρέχεται.Μια,δυο,τρεις,είπαμε με τον άντρα μου δεν είναι κατάσταση αυτή και του ξαναβάλαμε πάνα.
Ακούω κάτι σαδομαζοχιστικά του τύπου "βάζω ξυπνητήρι κάθε τρεις ώρες και το πάω τουαλέτα" και πραγματικά δεν ξέρω ποιον λυπάμαι πιο πολύ,τη μαμά ή το μικρό.
Ο δικός μας ήταν εντελώς αρνητικός. Δεν ήθελε να τη βγάλει.Οπότε τον αφήσαμε.Το απίστευτο ήταν ότι 2-3 εβδομάδες αφότου σταμάτησα να το συζητάω,άρχισε πάλι να βγάζει τη νύχτα στεγνός.
Παρ' όλα αυτά συνέχιζα να του τη βάζω κανονικά.Κατά διαστήματα τον ρωτούσα αν ήθελε να τη βγάλουμε,αλλά δεν ήθελε καθόλου.
Αυτό που έκανα τελικά,ήταν να του βάζω ένα βρακάκι και από πάνω την πάνα.Κάποια στιγμή μετά από μήνες ξέχασα να του βάλω.Το θυμήθηκα το επόμενο βράδυ και επίτηδες πάλι δεν έβαλα.Το πήρε χαμπάρι 3 βράδια μετά.(Επειδή κοιμόταν και τα μεσημέρια χωρίς,δε του χτύπησε αμέσως καμπανάκι.).Με ρώτησε "πάνα δε θα βάλουμε;" Του απάντησα "Πάνα;Που τη θυμήθηκες;Τόσα βράδια κοιμάσαι χωρίς!'
Κι αυτό ήταν!
Μην αφήνεις να σε τρελαίνει κανένας
(για να μην τρελαίνεις και εσύ αυτό....)
Σουβλάκια Σολωμού
Μα πες αλήθεια.
Σου αρέσει δε σου αρέσει ο σολωμός,δεν ήταν για φωτογραφία;!
Συνήθως τα φτιάχνουμε Κυριακή και τα ψήνουμε στη σχάρα.
Προχθές βρήκα σολωμό σε προσφορά οπότε το βράδυ τα έφτιαξα πρώτη φορά στο φούρνο για να έχω έτοιμο το φαγητό για τα (χαρούμενα) ταπεράκια της επόμενης μέρας.Απλά ακούμπησα τα σουβλάκια κάθετα σε ένα μικρό ταψί,ώστε να παραμένουν στον αέρα.
Μου αρέσει πολύ αυτό το φαγητό.Είναι πεντανόστιμο,εύκολο και πολύ υγιεινό!
(Κι εξίσου νόστιμο και την επόμενη μέρα.)
Κόβεις φιλέτο σολωμού σε μεγάλα κομμάτια.(Αν έχει πέτσα την αφαιρείς)
Κόβεις κόκκινες,κίτρινες και πορτοκαλί πιπεριές,ντομάτα και κρεμμύδια,όπου με το ψήσιμο γίνονται τόοοοσο γλυκά
και τα περνάς σε σουβλάκια.(Εγώ έχω αγοράσει μεγάλα σιδερένια για ευκολία)
Αν το συνοδέψεις δε και με...
Εχεις ικανοποιηθεί α)Γευστικά β)Οπτικά (που κι αυτό μετράει!)
Εχεις φάει όλα τα χρώματα του φωτεινού σηματοδότη(κόκκινο,πορτοκαλί,πράσινο), άρα αν ισχύει αυτό που έχω διαβάσει,έχεις λάβει όλες τις απαραίτητες βιταμίνες.
Τί άλλο θες;!
ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΕΧΟΥΝ ΛΑΜΠΑΚΙΑ;Γιατί βιαζόμαστε να διώξουμε την παιδική μαγεία;
Ο "μεγάλος" μου έχει μια ιδιαίτερη έφεση στο λόγο.
Κι όταν λέω "λόγο" εννοώ την ομιλία αλλά και τη λογική.
Εξαιτίας αυτού (ή ίσως... ως αποτέλεσμα του ότι) από μικρό του μιλούσαμε σα να απευθυνόμαστε σε ενήλικα,με ολοκληρωμένες προτάσεις κι επιχειρήματα.
Μια μέρα όταν ήταν γύρω στα 2 ρώτησε το μπαμπά του:
"Μπαμπά τα αστέρια έχουν λαμπάκια;".
"Οόοοχι",του απαντάει ο άντρας μου,κι αρχίζει μια μακροσκελή επεξήγηση, συνοδευόμενη με το απαραίτητο σχεδιάγραμμα στο μαγνητικό πίνακα ζωγραφικής του μικρού,για την περιστροφή των πλανητών γύρω από τον ήλιο(Φαντάσου το λίγο σαν εικόνα σε παρακαλώ...!)
Λίγο πριν τελειώσει σταματάει,κοιτάει τον μικρό και του λέει
"Ξέρεις κάτι μπιμπίκο μου;Ναι,τα αστέρια έχουν μέσα λαμπάκια!"
Μα κάποια πράγματα είναι τόοοοσο μαγικά όταν είσαι παιδί...Γιατί να βιαζόμαστε μερικές φορές να τα απομυθοποιήσουμε,μέσα στη φούρια μας να τους τα μάθουμε όλα...;
Τελικά είχαμε δύο εκδοχές...Κάποιες φορές έλεγε πες μου "το εύκολο" και του λέγαμε "τα αστέρια έχουν λαμπάκια".Και χαιρόταν πολύ.Αλλωτε ζητούσε "το δύσκολο" και δίναμε την επιστημονική εξήγηση.Τότε τον έβλεπες πως αισθανόταν περήφανος που μάθαινε κάτι παραπάνω,γιατί μετά πήγαινε και έκανε τον έξυπνο σε τρίτους και τους έλεγε (όπως μπορούσε,απ' ότι είχε πιάσει) γιατί λάμπουν τα αστέρια.
Είναι όμορφο να μπορούμε να βρούμε μια ισορροπία ανάμεσα στη διατήρηση της παιδικής αθωότητας, χωρίς όμως να φορτώνουμε τα παιδάκια μας με περιττά ψέμματα.
Δε μου αρέσει η πρακτική κάποιων γονέων να λένε στα παιδιά διαρκώς ψέμματα για να γλυτώσουν μια μουρμούρα της στιγμής
.Π.χ. "Μην κλαις που φεύγει ο παππούς,θα τον δεις αύριο."
Και σου λένε "Εεεεελα μωρε μέχρι αύριο θα το έχει ξεχάσει...".
Δεν ξέρω για τα άλλα,το δικό μου δεν ξεχνούσε!
Γι' αυτό του έλεγα "Οχι,δεν θα τον δεις αύριο,αλλά θα τον δεις σε λίγες μέρες πάλι."
Μπορεί να είχα ν' αντιμετωπίσω λίγο παραπάνω γκρίνια,αλλά ήξερε πως ότι του έλεγα ήταν αλήθεια.
Πριν από μερικούς μήνες με ρώτησε πώς ο δρόμος έχει το μαύρο χρώμα.Μου έκανε εντύπωση η ερώτηση,γιατί μιλάμε για το παιδί που τη μισή μέρα μιλάει για τα αυτοκίνητα (την άλλη μισή μιλάει για το φαγητό...),που ξέρει τους οδοστρωτήρες, αλλά που τελικά κατάλαβα ότι δεν έχει καταλάβει τί κανουν.
Ευτυχώς πριν αρχίσω εγώ να αναλύω για τις πίσσες και όλα αυτά τα μαγικά μου λέει
"Να σου πω πώς το έχω φανταστεί εγώ;"
"Ναι" του λέω
"Οτι μαζεύονται κάπου πολλοί άνθρωποι,χύνουν μαύρη μπογιά και μετά με μεγάλα πινέλα βάφουν το δρόμο.Και με μολύβια κάνουν τις άσπρες γραμμές"
Μα μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η εικόνα που είχε στο μυαλό του!
Τόσα χρόνια κινούμαστε στους δρόμους και κάτι που μου φαίνεται εμένα τόσο οικείο και θεωρούσα ότι είναι και για εκείνον το ίδιο,το έβλεπε με μια εντελώς διαφορετική όψη.
Αντε μετά που προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε μερικές φορές πώς σκέφτονται...
Πόσες τέτοιες μαγικές σκέψεις χάνουμε μέσα στη βιασύνη της καθημερινότητάς μας.Πόσες δόσεις παιδικής αθωότητας ξεγλιστρούν μέσα από την υπερπληροφόρηση που τους παρέχουμε από κούνια...
Πώς διατηρείς τις ισορροπίες με το δικό σου παιδι;
ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΙΜΩΝ των προϊόντων των SUPER MARKET
 |
| http://www.freedigitalphotos.net/ |
Το έκανα για προσωπική χρήση,αλλά σκέφτηκα τόσος κόπος να μην πάει στράφι...
Σε πολλούς θα φανεί χρήσιμο.
Εδώ και αρκετά χρόνια έχω στραφεί κυρίως στα no name προϊόντα των super market,καθώς οι τιμές είναι πολύ χαμηλότερες.Επίσης για πάρα πολλά από αυτά γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι παράγονται από τις μεγάλες,γνωστές εταιρίες.Για τα υπόλοιπα που δε γνωρίζω,φαντάζομαι ισχύει κάτι αντίστοιχο,καθώς τόσο μεγάλη παραγωγή μόνο μια μεγάλη εταιρία μπορεί να τη βγάλει.Ασε που αν κοιτάξεις προσεκτικά τις συσκευασίες και τις συγκρίνεις με τις αντίστοιχες γνωστές μάρκες, πολλές φορές καταλαβαίνεις ποια εταιρία το παράγει!
Τις δύο πρώτες εβδομάδες του Απριλίου συνέκρινα τις τιμές σε κάποια βασικά προϊόντα των brands των super market στα οποία ψωίζω.Κάποια στιγμή θέλω να τσεκάρω και τα προϊόντα 365 του Βασιλόπουλου.Οταν το κάνω θα επανέλθω.
Προς το παρόν στη διάθεσή σου το αρχείο που έφτιαξα εδώ.
Επειδή η κάθε εταιρία έχει διαφορετικές συσκευασίες,διάλεγα πάντα τη μεγαλύτερη συσκευασία που έβρισκα και σημείωνα την τιμή ανά κιλό/λίτρο ή τεμάχιο,ανάλογα με το προϊόν.Δεν αφορούν δηλαδή τιμές συσκευασίας!
DIY ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΑΓΟΡΙΑ :Κουτί με φωτογραφίες αυτοκινήτων
Είχα αναφέρει και παλαιότερα ότι τα παιδιά δε θέλουν πολλά για να είναι ευχαριστημένα και ότι τα χειροποίητα δώρα με φαντασία είναι τα καλύτερα!
(βλ.DIY Κουτί με Φιλάκια)
Πριν λίγες μέρες σου παρουσίασα την τούρτα υπερπαραγωγή του "μεγάλου" μας.
Σήμερα σου παρουσιάζω το πιο ωραίο δώρο που έλαβε και ήταν από τη γιαγιά του.
Του ζωγράφισε ένα κουτί,του γράψανε με τον παππού ευχές και όταν το άνοιξε...
...ήταν γεμάτο φωτογραφίες από τα αυτοκίνητα που χαζεύουν στο Pinterest όταν πηγαίνει σπίτι της.
Εννοείται ότι ξετρελάθηκε!
Δαχτυλοζωάκια:Η δική μου Λύση για να μην κοιμηθεί στο αυτοκίνητο.
Is all about maths που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοι!
Στο παλιό το σπίτι μού έπαιρνε 15 λεπτά με το αυτοκίνητο να επιστρέψω από την παραλία .Στον δίχρονο τότε γιο μου,έπαιρνε κάπου 3 λεπτά να τον πάρει ο ύπνος.Αν μού κοιμόταν 10 λεπτά,έχανε ολόκληρο το μεσημεριανό του ύπνο.(Είμαι από τις τυχερές όπου κοιμόταν κανένα 2ωρο το μεσημέρι μέχρι και 5 χρονών.)Οσο και να μίλαγα/τραγουδούσα/έβαζα στη διαπασών το ραδιόφωνο, τίποτα δεν έπιανε για να κρατήσει ξύπνιο το νταλακιασμένο απ' τον ήλιο και τη θάλασσα μικράκι.
Μέχρι που,δε θυμάμαι καν πώς,ανακάλυψα το κόλπο με τα δαχτυλοζωάκια.Αντί να του μιλάω εγώ,του μιλούσαν αυτά.Για κάποιο λόγο αυτό τού κέντριζε την προσοχή τόσο πολύ,που τον κρατούσε ξύπνιο.
Οι μικροί μας (απόδαροι) φίλοι με έχουν ξελασπώσει αμέτρητες φορές από τότε.Μέχρι και πέρυσι,5 χρονών πλέον, είχε χρειαστεί πολλές φορές να πρέπει να τον κρατήσω ξύπνιο στο αυτοκίνητο.Γυρίζοντας από τις γιαγιάδες αργά το απόγευμα 4 φορές την εβδομάδα,αν δεν είχε κοιμηθεί το μεσημέρι τον έπαιρνε ο ύπνος στη μισάωρη διαδρομή της επιστροφής.Με αποτέλεσμα όταν φτάναμε και τον ξυπνούσα,να τον πιάνει ένα υστερικό κλάμα που δε μπορούσε με τίποτα να το σταματήσει.
Έχει τύχει να είναι τόσο κουρασμένος που να κλείνουν τα μάτια του και να πέφτει το κεφάλι και με το που εμφανιζόταν ο Λέο,ο Πέρυ,ο Μάους,η Λώνα(η χελώνα) και η υπόλοιπη παρέα,να συνομιλεί μαζί τους επί μισή ώρα.(Γενικά δε φοράω πάνω από 3 κουκλάκια τη φορά,για να μπορώ να κρατάω και το τιμόνι.)
Κι όταν λέω συνομιλεί μαζί τους το εννοώ.Παρόλο που πλέον είναι σε ηλικία να κατανοεί πλήρως ότι ουσιαστικά εγώ είμαι αυτή που μιλάει,τη στιγμή της συνομιλίας βυθίζεται τόσο πολύ στη συζήτηση που το ξεχνάει.Είναι αυτό που είχα γράψει και στην ανάρτηση του ΜπαμπαΦΙΛΑΚΙΑ και της ΜαμΑΓΚΑΛΙΤΣΑΣ.Είναι λες και ξεχνάει ότι είμαι εκεί.Μου έχει τύχει να τους πει πράγματα για το σχολείο που δεν είχε πει σ' εμένα.Τους ρωτάει πώς τα πέρασαν στο σχολείο,τί θα φάνε για μεσημεριανό,τους δείχνει τα νέα του παιχνίδια.Οταν τον ρωτάνε τί θα φάει εκείνος για μεσημεριανό, τους λέει μισό λεπτό να ρωτήσω τη μαμά μου,με ρωτάει και τους το επαναλαμβάνει.
Ακόμα και σήμερα,επιζητά να μιλήσει μαζί τους.Και σου μιλάω για ένα παιδί που 2 ετών που τον είχα πάει θέατρο να δει τα ζουζούνια,ενώ όλα τα παιδάκια γύρω μας κοιτούσαν σε έκσταση,εκείνος γύρισε και με ρώτησε "γιατί μιλάει το κουνελάκι?"
Αλλά όταν είναι τα δικά τους λούτρινα,που τα έχουν ζήσει και αγαπήσει,είναι αλλιώς.
Κατά διαστήματα με τα δαχτυλοζωάκια τον έχω προετοιμάσει και για διάφορες καταστάσεις.Επειδή δεν είχε μεγαλύτερα παιδιά γύρω μας για παράδειγμα,κάθε στάδιο και εμπειρία του ήταν εντελώς νέα.Του πέρασα στις αρχές τη διαδικασία του με αφήνει η μαμά κάποιες ώρες σχολείο,αλλά και του πάω να δω μια θεατρική παράσταση(στις αρχές τον φόβιζε πολύ το θέατρο).
Τα δικά μας δαχτυλοζωάκια τα έχω πάρει από το ΙΚΕΑ,αλλά υπάρχουν σε διάφορα παιχνιδάδικα.
Διάβασε και την παλαιότερή μου ανάρτηση,για τότε που του είχα βγάλει φωτογραφίες το τί σκανδαλιές έκαναν τα κουκλάκια του όταν έλειπε εδώ.
Μια γεύση:
ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ:Απρίλη-Μάιο μαζεύουμε ΧΑΜΟΜΗΛΙ
Οι γιορτές πέρασαν,ο μπαμπάς μας ξεκίνησε δουλειά,τα σχολεία όμως είναι ακόμα κλειστά.Που σημαίνει ότι πρέπει κάπως να γεμίσουμε τις μέρες μας.
Σήμερα την ώρα που ο ήλιος ήταν στα πιο ζεστά του (είναι η καλύτερη ώρα για να μαζεύει κανείς τα βότανα),βγήκαμε να μαζέψουμε χαμομήλι.Ετσι και κάναμε τη βόλτα μας και περάσαμε αρκετή ώρα ξεδιαλέγοντας το ωφέλιμο τμήμα.
Αλλο ένα βότανο που το ξέρουμε όλοι,μας αρέσει να το μυρίζουμε όταν το τσαλαπατάμε,αλλά έχουμε ξεχάσει πόσες ευεργετικές ιδιότητες έχει.
Σύμφωνα με τεφτέρι μου λοιπόν,γιατί δεν τα θυμάμαι κι όλα απ' έξω, χρησιμοποιείται για:
- Αντισηπτικό στο βήχα και το κρυολόγημα
- Παυσίπονο
- Καταπραϋντικό
- Ημικρανίες
- Κρίσεις Ασθματος
- Παθήσεις νευρικής φύσεως
- Αϋπνίες
- Ρευματικούς πόνους
Το χαμομήλι είναι από τα λίγα βότανα που δεν πλένω.Κρατάμε μόνο τα "κεφαλάκια".
Απ' όλα τα βότανα δεν κόβουμε περισσότερο απ' όσο χρειαζόμαστε και δεν τα ξεριζώνουμε για να φυτρώσουν και την επόμενη χρονιά.
Υ.Γ. Ευχαριστώ τη Vera για το βραβειάκι που χάρισε στην ανάρτησή μου!
Το Κυνήγι των Κρυμμένων Αυγών
Χριστός Ανέστη!
Φέτος μιας και ήταν νωρίς το Πάσχα,σκόπευα να κάνω στο γιο μου το έθιμο που έχουν σε διάφορες χώρες που κρύβουν τα Ostereier,τα πασχαλινά αυγά δηλαδή και ψάχνουν τα παιδάκια να τα βρουν.Στην πραγματικότητα πλέον κρύβουν σοκολατένια αυγά,οπότε το κλίμα μας δεν ενδείκνυται.
Τελικά όμως με την κακοκαιρία της προηγούμενης εβδομάδας δεν τα καταφέραμε,οπότε μάζεψα σήμερα μερικά φιλαράκια του και το κάναμε.Ούτως ή άλλως τα περισσότερα σοκολατάκια που είχα ήταν πασχαλίτσες,οπότε ήταν μες στο κλίμα!
Το κοριτσάκι που βρήκε τα περισσότερα,πήρε για έπαθλο ένα μεγάλο σοκολατένιο αυγό.
Tα παιδάκια το ευχαριστήθηκαν πολύ!
Και του χρόνου!
Παιδί μου μη χτυπάς...ΠΡΩΤΟΣ! (Και πότε είναι θεμιτό να "μαρτυράμε" τους άλλους!)
Σκηνικό πρώτο:
Πριν ακόμα κάνω παιδιά,έλεγε μια μέρα η γιαγιά του άντρα μου για το θείο του,πώς γύριζε κλαμένος κάθε τόσο από το σχολείο επειδή τις έτρωγε από τα άλλα παιδιά.Και γυρίζει και της λέει "Βέβαια,αφού εσύ μου είχες πει να μη χτυπάω ποτέ τα άλλα παιδιά"...Με είχε προβληματίσει πάρα πολύ αυτή η κουβέντα.
Σκηνικό δεύτερο:
Τις προάλλες παίζει ο γιος μου με ένα φιλαράκο του,όπου έχει στήσει στη σειρά μια στρατιά παιδάκια playmobile τα οποία με πληροφορεί ότι "κάνουν κακά τους" πάνω σε ένα παιδάκι που βρίσκεται να κοιτάει από την αντίθετη κατεύθυνση.Ακούω κάποια στιγμή το γιο μου να λέει "ναι,αλλά εγώ το λυπάμαι το παιδάκι."(Καλά ο δικός μου είναι το άλλο άκρο, λυπάται και τα angry birds!!!)
Βρίσκω λοιπόν πάτημα και το βράδυ αρχίζω να του λέω.Αυτό με τα παιδάκια ήταν ένα παιχνίδι και ο φιλαράκος σου το έκανε για πλάκα πάνω στο παιχνίδι.Είναι καλό παιδί και δεν το εννούσε κτλ...Αύριο μεθαύριο όμως,μπορεί να συναντήσεις και παιδάκια που μπορεί να φερθούν άσχημα σε εσένα,ή παρουσία σου σε κάποιο άλλο παιδί.Και αρχίζω να του εξηγώ πως και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να αντιδράσει, να το πει σε κάποιον μεγάλο κτλ...Και μου απαντάει:"Ναι,αλλά η κυρία μάς έχει πει να μη μαρτυράμε τους άλλους"!
Μμμμμμμ...
Τελικά θέλει πολύ σκέψη το τί λες στα παιδιά...
Πώς έχω χειριστεί εγώ τις καταστάσεις:
Οταν ξεκίνησε παιδικό σταθμό,μου λέει μια μέρα στα μέσα της χρονιάς η δασκάλα ότι τον έβαλε τιμωρία,γιατί δάγκωσε ένα παιδί.Μου έκανε φοβερή εντύπωση,γιατί είχε δαγκώσει ένα παιδί,το οποίο ήταν γνωστό ότι χτυπάει/δαγκώνει και όπου 2-3 φορές μου είχε γυρίσει σε χέρια και σε πόδια με..."ρολόγια" απ' το συγκεκριμένο.Επίσης εκτός του ότι γενικά δε μου φαινόταν του χαρακτήρα του να κάνει κάτι τέτοιο πρώτος,ακόμα και όταν πάλευε με τον πατέρα του,το δάγκωμα δεν ήταν μέσα στη λίστα επίθεσης.Δεν είπα κάτι όμως.Τον ρώτησα τί είχε γίνει και δε μου έλεγε.Τελικά το βράδυ είπε στην ξαδέλφη του ότι το δάγκωσε γιατί τον είχε δαγκώσει πρώτος ο άλλος.Και γιατί δεν το είπες στη δασκάλα,τον ρώτησα.
Επειτα του εξήγησα ότι δεν ήταν λάθος αυτό που έκανε.Του εξήγησα:
Ποτέ δε θα χτυπάς...πρώτος!Αν κάποιο παιδί σε χτυπήσει, θα του πεις να σταματήσει.Αν το ξανακάνει,θα το πείς στη δασκάλα.Αν συνεχίσει,θα ανταποδώσεις.Θεώρησα απαραίτητο να καταλάβει ότι όταν έχουμε εξαντλήσει κάθε άλλη δίοδο,είναι απολύτως θεμιτό να ανταποδίδουμε!
Το ίδιο τους έλεγε και η δασκάλα.Για ένα δυο παιδάκια που χτυπούσαν κατ' εξακολούθηση,έλεγε στα άλλα παιδιά μπροστά τους "να ανταποδώσουν για να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν πονάει".
Οσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση του εξήγησα όσο μπορούσα,αλλά επειδή σε αυτή την ηλικία ότι λέει η δασκάλα είναι ΝΟΜΟΣ, θα το συζητήσω και μαζί της, να τους διευκρινίσει πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να μαρτυράνε...
Επίσκεψη στη "Μικρή Σκηνή" της Οικογένειας Σοφιανού
Προχθές,Κυριακή,πήγαμε σε παράσταση κουκλοθέατρου στη ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ,το Κουκλοθέατρο της Οικογένειας Σοφιανού στο Κορωπί.
Ποιοί είναι αυτοί;
Για δες τις κούκλες τους,σου θυμίζουν κάτι (από τα παιδικά σου χρόνια;)
Ναι,ναι!
ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ,ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΤΙΟΥ,ΨΑΡΟΚΩΣΤΟΥΛΑ κ.α.
Εποχές με Ερτ1,Ερτ2 και επιλογές παιδικών εκπομπών ανάμεσα σε Ουράνιο Τόξο και Κουκλοθέατρο.
Περάσαμε υπέροχα,η παράσταση "Πασχαλίτσα" με θέμα τη σχολική βία εκπληκτική (προτεινόμενη για παιδιά 4-10 ετών)σας προτρέπω να πάτε!
Εχει μια ακόμα παράσταση στις 19 Μαΐου.
Παρεπιπτόντως να επισημάνω εδώ ότι το κουκλοθέατρο γενικά δε μου αρέσει και ενώ ήταν της εποχής μου,δεν τα είχα δει όταν παιζόντουσαν στην Ερτ.
Κι ο γιος μου που είναι το πρώτο κουκλοθέατρο που έκατσε να δει πέρυσι,που μας είχαν καλέσει σε ένα πάρτυ.Συνήθως οι κούκλες τον τρομάζουν
Ο χώρος αν έχει καλό καιρό είναι πολύ όμορφος,έχουν άλογα και τον αξιαγάπητο γάιδαρο Μανωλάκη και ο Φαίδωνας και η Ηβη,οι άνθρωποι πίσω από τις κούκλες, είναι δυο μεγάλα "παιδιά",που χαίρεσαι να συζητάς μαζί τους.
Σας αφήνω με λίγες ακόμα φωτογραφίες κάποιες από την περσινή μας επίσκεψη.
 |
| Ο Φαίδωνας ξεναγεί τα παιδιά |
Πληροφορίες στη σελίδα τους
www.mabrida.com
Το Κίνημα του Αρακά!Topaiziko behind the scenes
Μες στο κίνημα είμαι φέτος!
Προσπαθώ να είμαι fiit,γιατί (υποτίθεται ότι) έρχεται το καλοκαίρι και θα ξεχυθώ στις παραλίες.
Από ένα σχόλιο της Μάχης,που επαινούσε το (πράγματι υπέροχο) blog της Ελένης,διάβασα τυχαία σε μια ανάρτησή της για το Κίνημα του Αρακά.Ολα ξεκίνησαν από τη Χρυσαυγή και συνεχίστηκαν από τη Δήμητρα ,που προ(σ)κάλεσε όποιο blolgger θέλει,να συμμετάσχει και αυτός.
Πρόκειται για την παρουσίαση του backstage στη ζωή των bloggers,χωρίς crop και ρετούς,η αλήθεια πίσω από τις αναρτήσεις και έχει πραγματικά πολύ γέλιο...
Ετσι είπα να πάρω κι εγώ μέρος.
Γιατί εσύ με ξέρεις έτσι...
ενώ εγώ συνήθως είμαι κάπως έτσι...
Οσο για τον Παιζότοπό μου...
Θα ξεκινήσω από το Βασίλειό μου την κουζίνα μου,όπως είχα γράψει.
Πολύ αρακάς εκεί!
Εσύ είδες αυτό...
αλλά τελικά προστέθηκε για αποθήκευση και αυτό...
και από κάτω υπάρχει αυτό...
Κάτω από αυτό...
υπάρχει αυτό...
(από πίσω ποτήρι περιμένει να μπει στο μπουφέ)
Και εδώ...
κρέμεται πλέον και αυτό...
Για να υπάρξει αυτό,(βλ Ευρώπη μάντεψε, είμαι ακόμα πλούσια#1)...
υπάρχει στην κουζίνα αυτό...
Συνήθως ελίσσομαι ανάμεσα από αυτά...
Οπου εδώ μόλις έχουμε γυρίσει από βόλτα και στο τραπεζάκι του μωρού έχω ακουμπήσει αυτά που είχα μαζί.Διακρίνεις το λουρί του σκύλου,(ναι θα το απολυμάνω πριν κάτσει, μην ανησυχείς),χαρτομάντιλα γιατί βγάζει δόντια και η μύτη διαρκώς τρέχει,
σακουλάκι που είχε μέσα κράκερ που πετάξαμε στα πουλάκια,μπιμπερό.Στο βάθος,πάνω στην κουζίνα,πλυμένες κατσαρόλες και το τάπερ με το μεσημεριανό.Κάτω αριστερά η σακούλα της ανακύκλωσης.
Παρ' όλα τα πλυμένα πιάτα πριν από μισή ώρα,μετά το μεσημεριανό ο νεροχύτης είναι πάλι κάπως έτσι...
κι επειδή σε μισή ώρα έπρεπε να φύγω το φαγητό το τάισα στο μωρό από εδώ.(Εδώ ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι της μαμάς μου!)
Λίγο πιο δίπλα στον πάγκο...
Ποτήρι/βάζο με νερό γιατί διαρκώς διψάω,καφές που ποτέ δεν πρόλαβα να πιω,κινητό,πιπίλα,βαζάκια που χρησιμοποιώ για να χτυπάω σως σαλάτας,αυγοθήκη με αυγό/σχολική κατασκευή,λουλουδάκια που μου μάζεψε ο μεγάλος,θήλαστρο,σιρόπια γιατί το προηγούμενο βράδυ έπαθε λαρυγγίτιδα ο μικρός.
Οπου για να μπορώ να βγάλω την επόμενη φωτογραφία,(διακρίνεις λεκέ από σιρόπι στην πλάτη της μπλούζας,)καταλαβαίνεις τί προηγήθηκε!
Η χρήση της τραπεζαρίας με ένα μωρό και ένα νήπιο...
Μοιρασμένη με αγάπη στα δύο.Δε μπορείς να πεις...!
Με εξωτερική πολιτική επεκτατικών τάσεων στα εδάφη του τραπεζιού του σαλονιού.
Υπόλοιπο σαλόνι.
Εκεί στην ανάρτηση για τη χρήση Παλιών Πατζουριών,είδες αυτό...
Ενώ στ' αλήθεια επικρατεί αυτό...
Πάρκο,αυτοκινητάκι,κι άλλο αυτοκινητάκι,δυο μπουφάν που πρέπει να πάνε κάτω στη ντουλάπα,στην πόρτα μια σακούλα με πράγματα που πρέπει να πάνε στην αποθήκη.(Ολα αυτά που πρέπει να πάνε,γιατί δεν το κάνουν,δεν ξέρω!)
Ο καναπές...
το δεύτερο κοντρόλ...
Στρέφοντας τη φωτογραφική 180 μοίρες...
Το τζάκι γεμάτο με πασχαλιάτικα έργα τέχνης,ο μικρός που προσπαθεί, ενώ η μανούλα φωτογραφίζει,να προλάβει να φέρει τον πυροσβεστήρα στο κεφάλι του και το κρεβάτι του σκύλου...
ο οποίος είναι εδώ...
ο οποίος είναι εδώ...
Ααααααα ααααυτοκινητάκια...Είναι ΠΑΝΤΟΎ!
΄
Περπατάμε διαρκώς σε ένα ναρκοπέδιο που δείχνει κάπως έτσι...
...όπου διακρίνεις και κάποια θύματα πολέμου.
Με μεγάλη υπερηφάνεια σου παρουσιάζω τα κρεβάτια των παιδιών.Τις κουκέτες τις έφτιαξε ο Στρατηγός.
Το πάνω κρεβάτι προς το παρόν χρησιμεύει...
σαν αποθηκευτικός χώρος του μεγάλου,για τα παιχνίδια που δε θέλει να του αγγίζει ο μικρός.Αν είσαι παρατηρητικός,θα είδες και τα Χριστουγεννιάτικα καμπανάκια,που τα άφησα γιατί αρέσει στο μωρό να τα ακούει.
Εγώ επειδή δεν είμαι παρατηρητική,δεν είχα προσέξει...
τη Χριστουγεννιάτικη κάλτσα Baby's First Christmas,(ναι μην κοιτάς το ημερολόγιο,Απρίλιο έχουμε,μέχρι και ο καιρός άρχισε να το συνειδητοποιεί)όπου μου το είπε ο γιος μου πριν από κανένα μήνα,αλλά και πάλι τώρα πού να τη βάλω;Ολα τα Χριστουγεννιάτικα είναι μαζεμένα σε κούτες.
Στο μπαλκόνι θα σου δείξω τον κήπο μου...
αλλά αριστερά και δεξιά μου υπάρχουν αυτά.
Ο μαρουλόκηπός μου που υπερήφανα σου παρουσίασα στο "Ευρώπη μάντεψε,είμαι ακόμα Πλούσια#1", με τις βροχές κατέληξε...
η ζούγκλα του Αμαζονίου
Στο σκαλοπάτι της σκάλας,υπάρχει ακόμα αυτό...
Και πάνω κρέμεται ένα καλάθι,δική μου πατέντα,για τα άπλυτα που είναι να κατέβουν κάτω,καθώς το μπάνιο είναι επάνω.
Χαρτομάντιλα παντού,(είπαμε,δόντια/μύξες), όχι μέσα στο σκουπιδοντενεκέ,καθώς αυτός πρέπει να παραμένει καθαρός...
Σ ένα blog μπορείς και κροπάρεις όπου θέλεις...
Ενώ το μάτι σου βλέπει αυτό!
Καθώς φωτογράφιζα αυτό,για την ανάρτηση με το φυσικό καθαριστικό σφουγγαρίσματος...
Με υπερηφάνεια είχα δείξει πριν από μήνες στους φίλους μου στο facebook το γκαράζ lego των παιδικών μου χρόνων,που κατάφερα να στήσω ξανά,βρίσκοντας το εγχειρίδιο οδηγιών στο internet (ω,ναι!!!) μετά από μισή μέρα που πάλευα.
Παρέλειψα να αναφέρω ότι λίγες μέρες μετά,έπειτα από έκρηξη ηφαιστείου ή/και σεισμό ότι είχε απομείνει ήταν αυτό...
Αυτή είμαι εγώ,αυτός είναι ο κόσμος μου.Σε απάντηση ερώτησης φίλης,η μέρα στον πλανήτη μου έχει 24 ώρες και δε μπαίνει σε pause όταν κλείνεις τον υπολογιστή σου.Κάνω ότι καλύτερο μπορώ,για να είναι χαρούμενη η οικογένειά μου,αλλά όπως παραδέχτηκα στην ανάρτηση για τη φετινή μου απόφαση νηστείας από φωνές,δεν τα καταφέρνω πάντα...
Και φροντίζω να περνάω καλά και εγώ,να έχω λίγο χρόνο και για μένα,κι ας σημαίνει αυτό ότι τα ρούχα μας δεν είναι όλα κολλαριστά...(βλ.Περί Σιδερώματος)
Η ξενάγηση τελείωσε!
Οσο για τον άλλο αρακά,εγώ τον κάνω όπως μου τον έφτιαχνε η μαμά μου.Με ντομάτα,κρεμμυδάκι,πάπρικα,άνηθο και τον τρώω απαραιτήτως με ΦΕΤΟΥΛΑ!!!
Υ.Γ.Αν θέλουμε τώρα να είμαστε εντελώς ειλικρινείς,εκτός από την εικόνα του αρακά,υπάρχει και αυτή του λαπά.Αλλά η ειλικρίνεια έχει και τα όριά της.Κάποια πράγματα δεν τα δείχνεις ούτε στην πεθερά σου...
Ποιος/ποια blogger θα είναι ο επόμενος/νη που θα μας παρουσιάσει τον αρακά στη ζωή του?!
Χρυσαυγή,Δήμητρα,Ελένη προσκαλώ εσάς (και όποιον άλλο επιθυμεί),να μπείτε και στη λίστα του Φορμπς,(καμία σχέση με αυτή του Forbes!) του
Ο συντονισμός για τις αναρτήσεις των bloggers γίνεται εδώ.
Με τόσο Αρακά στη ζωή σας,σίγουρα κρύβετε πολύ πλούτο!
