Ο Λοχαγός μου έχει μια τρέλα με τ’ αυτοκίνητα.
Τον πας σε
συνεργείο και είναι λες κι έχει πάει στη Disneyland.Σταματάμε σε μαγαζιά με ανταλλακτικά και αναγνωρίζει από τί αυτοκίνητο είναι ο προφυλακτήρας.
Όπως είναι φυσικό λοιπόν έχουμε εκατοντάδες (στην
κυριολεξία) αυτοκινητάκια.Το απίθανο είναι ότι τα θυμάται όλα.Κατά διαστήματα
σου κάνει ερωτήσεις του τύπου «Θυμασαι εκείνο το μπλε Opel με τον μαύρο προφυλακτήρα που μου
είχε φέρει η νονά πρόπερσι τα Χριστούγεννα;Πού είναι;»Είτε αδειάζει όλη την
κούτα για να βρει κάποιο συγκεκριμένο.Επί μια πενταετία η κύρια ασχολία του
είναι να σέρνεται σ’ ένα πάτωμα και να τσουλάει αυτοκίνητα.Και φυσικά θέλει να
παίξω και γω μαζί του.Πόσο ν’ αντέξει μια μάνα πια;!Ασε που πρέπει να κρατήσω
δυνάμεις, γιατί η πιθανότητα να παίξω με κούκλες χάθηκε πέρυσι όταν στην
αυχενική είδαμε κάτι να κρέμεται ανάμεσα στα ποδαράκια του εμβρύου.
Προσπαθώ λοιπόν κατά
διαστήματα τώρα που μεγάλωσε, να κάνω το
παιχνίδι λίγο πιο ενδιαφέρον.
Παίρνουμε καμιά δεκαριά αυτοκίνητα και τ’ αφήνουμε
να τσουλήσουν σε συνδυασμούς των δύο από κάποια κατηφόρα.Κι αρχίζουμε να
κάνουμε διάφορες παρατηρήσεις.
Τί κάνει ένα αυτοκίνητο να πάει πιο μακριά από
ένα άλλο;
Πώς επηρεάζει το βάρος;
Εχει σημασία το μέγεθος;
Αν δύο αυτοκίνητα με το
ίδιο μέγεθος έχουν διαφορετικό μέγεθος στις ρόδες τι γίνεται;
Ποια πάνε πιο μακριά,τα χαμηλωμένα ή τα τζιπ;
Ποια τσουλάνε καλύτερα,τα πλαστικά ή τα
σιδερένια;
Υπάρχουν πολλές παρατηρήσεις που μπορεί να κάνει κανείς και θα
εντυπωσιαστείς από το τί μπορεί να προσέξει ένα παιδί.Αισθάνονται μάλιστα και
μια περηφάνια για τις νέες τους ανακαλύψεις!
Έτσι ένα απλό παιχνίδι μπορεί να είναι διασκεδαστικό αλλά
και διδακτικό μαζί.
Κουράγιο μου...
Σε νιωθω. Αν και εμεις δεν εχουμε τετοια τρεκα με τα αυτοκινητα, ροζ και κουκλες ουτε και εγω θα δω!!! Εχουν ομως την χλαρη τους τα αγόρια. Δεν ειναι και λιγο να εχεις 3 αντρες δικους σου (λεμε τωρα)
ΑπάντησηΔιαγραφή